ἐπίκτητος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἐπίκτητος
ἐπίκτητον
Structure:
ἐπικτητ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- gained besides or in addition, newly acquired
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ δὲ λογισμὸν ἀστεῖον ἀναλαβὼν καὶ ἄξιον τῆσ ἡλικίασ καὶ τῆσ τοῦ γήρωσ ὑπεροχῆσ καὶ τῆσ ἐπικτήτου καὶ ἐπιφανοῦσ πολιᾶσ καὶ τῆσ ἐκ παιδὸσ καλλίστησ ἀναστροφῆσ, μᾶλλον δὲ τῆσ ἁγίασ καὶ θεοκτίστου νομοθεσίασ ἀκολούθωσ ἀπεφῄνατο, ταχέωσ λέγων προπέμπειν εἰσ τὸν ᾅδην. (Septuagint, Liber Maccabees II 6:23)
- , καὶ τί σοι τὸν Ὀρφέα ἢ τὸν Νέανθον λέγω, ὅπου καὶ καθ’ ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐγένετό τισ καὶ ἔτι ἐστίν, οἶμαι, ὃσ τὸν Ἐπικτήτου λύχνον τοῦ Στωϊκοῦ κεραμεοῦν ὄντα τρισχιλίων δραχμῶν ἐπρίατο; (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 12:5)
- ἤλπιζεν γὰρ οἶμαι κἀκεῖνοσ, εἰ τῶν νυκτῶν ὑπ’ ἐκείνῳ τῷ λύχνῳ ἀναγιγνώσκοι, αὐτίκα μάλα καὶ τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι καὶ ὅμοιοσ ἔσεσθαι τῷ θαυμαστῷ ἐκείνῳ γέροντι. (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 13:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ πάντων τούτων ὑπεράνω γενόμενοσ καὶ ἀξιώσασ ἑαυτὸν τῶν καλλίστων πρὸσ φιλοσοφίαν ὡρ́μησεν οὐκ Ἀγαθοβούλου μὰ Δί’ οὐδὲ Δημητρίου πρὸ αὐτοῦ οὐδὲ Ἐπικτήτου ἐπεγειράντων, ἀλλὰ πᾶσι μὲν συνεγένετο τούτοισ καὶ ἔτι Τιμοκράτει τῷ Ἡρακλεώτῃ σοφῷ ἀνδρὶ φωνήν τε καὶ γνώμην μάλιστα κεκοσμημένῳ· (Lucian, (no name) 3:2)
- ἐπεὶ δέ ποτε ὁ Ἐπίκτητοσ ἐπιτιμῶν ἅμα συνεβούλευεν αὐτῷ ἀγαγέσθαι γυναῖκα καὶ παιδοποιήσασθαι ‐ πρέπειν γὰρ καὶ τοῦτο φιλοσόφῳ ἀνδρὶ ἕτερον ἀντ’ αὐτοῦ καταλιπεῖν τῇ φύσει ‐ ἐλεγκτικώτατα πρὸσ αὐτὸν ἀπεκρίνατο, Οὐκοῦν, ὦ Ἐπίκτητε, δόσ μοι μίαν τῶν σαυτοῦ θυγατέρων. (Lucian, (no name) 55:1)
- καὶ πενία δέ, εἴποι ἂν ὁ Ἐπίκτητοσ, οὐδὲν δεινόν· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , 20)
- δοῦλοσ Ἐπίκτητοσ γενόμην, καὶ σῶμ’ ἀνάπηροσ, καὶ πενίην Ἶροσ, καὶ φίλοσ ἀθανάτοισ. (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 6761)
- Ῥωμαίοισ ἡ μὲν ἐξ ἀρχῆσ ὑπάρξασα γῆ βραχεῖά ἐστι καὶ λυπρά, ἡ δ’ ἐπίκτητοσ, ἣν τοὺσ περιοίκουσ ἀφελόμενοι ἔχουσι, πολλὴ καὶ ἀγαθή· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 8 2:1)
- δεῖ αὖ νοῆσαι ὅτι ἡμῶν ἐν ἑκάστῳ δύο τινέ ἐστον ἰδέα ἄρχοντε καὶ ἄγοντε, οἷν ἑπόμεθα ᾗ ἂν ἄγητον, ἡ μὲν ἔμφυτοσ οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν, ἄλλη δὲ ἐπίκτητοσ δόξα, ἐφιεμένη τοῦ ἀρίστου. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 71:4)