Sense

1. a prose-writer, an historian, chronicler
2. a writer of fables
3. a tale-teller, newsmonger

Examples

• ἐνθένδε ἐσ τὴν Νιτικὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, ἵναπερ πάλαι ᾤκει ἔθνοσ Σκυθικόν, οὗ μνήμην ποιεῖται ὁ λογοποιὸσ Ἡρόδοτοσ, καὶ λέγει τούτουσ εἶναι τοὺσ φθειροτρωκτέοντασ, καὶ ἐσ τοῦτο ἔτι ἡ δόξα ἡ αὐτὴ ὑπὲρ αὐτῶν κατέχει. (Arrian, Periplus Ponti Euxini, chapter 18 2:1)
• Ἀργανθώνιοσ μὲν οὖν Ταρτησσίων βασιλεὺσ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη βιῶναι λέγεται, ὡσ Ἡρόδοτοσ ὁ λογοποιὸσ καὶ ὁ μελοποιὸσ Ἀνακρέων· (Lucian, Macrobii, (no name) 10:1)
• τούτου δέ μοι παρεῖχε τὴν ἐλπίδα μάλιστα μὲν ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ λογοποιὸσ Αἴσωποσ ἀετοῖσ καὶ κανθάροισ, ἐνίοτε καὶ καμήλοισ βάσιμον ἀποφαίνων τὸν οὐρανόν. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 10:5)
• οὐδ’ ὁτιοῦν, ἀλλὰ περιῄεισ κατασκευάζων λογοποιούσ, καὶ παρ’ αὑτῷ γράφων ἐπιστολήν, καὶ καταισχύνων τὴν τῆσ πόλεωσ δόξαν, ἐκ τῶν δακτύλων ἀναψάμενοσ περιεπορεύετο, τρυφῶν ἐν τοῖσ τῆσ πόλεωσ κακοῖσ, καὶ ἐπὶ φορείου κατακομιζόμενοσ τὴν εἰσ Πειραιᾶ ὁδόν, καὶ τὰσ τῶν πενήτων ἀπορίασ ὀνειδίζων. (Dinarchus, Speeches, 41:8)
• τοὺσ γὰρ τὰ τοιαῦτα πυνθανομένουσ εὐστόχωσ ἐπιρραπίζει ὁ θεόσ, ὡσ καὶ τὸν πυθόμενον, εἴτ’ Αἴσωπόσ ἐστιν ὁ λογοποιὸσ ἢ ἄλλοσ τισ, πῶσ ἂν πλουτήσαιμι, Διὸσ καὶ Λητοῦσ υἱέ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 60 2:2)
• ὡσ δ’ ἐρωτώμενοσ παρ’ οὗ πύθοιτο σαφὲσ οὐδὲν εἶχε φράζειν, δόξασ λογοποιὸσ εἶναι καὶ ταράττειν τὴν πόλιν, εἰσ τὸν τροχὸν καταδεθεὶσ ἐστρεβλοῦτο πολὺν χρόνον, ἑώσ ἐπῆλθον οἱ τὸ πᾶν κακόν, ὡσ εἶχεν, ἀπαγγέλλοντεσ. (Plutarch, , chapter 30 2:1)

Similar forms

• λογοποιὸς (13)
• λογοποιῶν (9)
• λογοποιεῖν (7)
• λογοποιοῦσιν (3)
• λογοποιούς (3)
• λογοποιοὺς (2)
• λογοποιοὶ (2)
• λογοποιίας (2)
• λογοποιοῦσι (2)
• λογοποίημα (2)
• λογοποιοῦ (2)
• λογοποιοί (2)
• λογοποιίαις (1)
• λογοποιικὴν (1)
• λογοποιία (1)
• λογοποιεῖ (1)
• λογοποιῷ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.