ἐπίκτητος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἐπίκτητος
ἐπίκτητον
Structure:
ἐπικτητ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- gained besides or in addition, newly acquired
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ὅλωσ οὐδὲν ἔτι τῶν ἐπικτήτων βέβαιον ἦν τοῖσ Ἀχαιοῖσ, ἀλλὰ θόρυβοσ πολὺσ ἄφνω περιειστήκει τὸν Ἄρατον, ὁρῶντα τὴν Πελοπόννησον κραδαινομένην καὶ τὰσ πόλεισ ἐξανισταμένασ ὑπὸ τῶν νεωτεριζόντων πανταχόθεν. (Plutarch, Aratus, chapter 39 4:2)
- ὁ δὲ Μάρκιοσ ἑτέρων μᾶλλον ἐμπαθὴσ γεγονὼσ πρὸσ τοὺσ πολεμικοὺσ ἀγῶνασ, εὐθὺσ ἐκ παιδὸσ τὰ ὅπλα διὰ χειρὸσ εἶχε, καὶ τῶν ἐπικτήτων οὐδὲν ἔργον οἰόμενοσ εἶναι τοῖσ μὴ τὸ σύμφυτον ὅπλον καὶ συγγενὲσ ἐξηρτυμένον ἔχουσι καὶ παρεσκευασμένον, οὕτωσ ἤσκησε τὸ σῶμα πρὸσ ἅπασαν ἰδέαν μάχησ ὥστε καὶ θεῖν ἐλαφρὸν εἶναι καὶ βάροσ ἔχειν ἐν λαβαῖσ καὶ ἐν διαπάλαισ πολέμου δυσεκβίαστον. (Plutarch, Lives, chapter 2 1:1)
- Δημητρίου δὲ ὑπὸ ἀσχολιῶν βραδύνοντοσ ἐπελθὼν ὁ Πύρροσ ᾔτησε μισθὸν τῆσ συμμαχίασ τήν τε Στυμφαίαν καὶ τὴν Παραυαίαν τῆσ Μακεδονίασ, καὶ τῶν ἐπικτήτων ἐθνῶν Ἀμβρακίαν, Ἀκαρνανίαν, Ἀμφιλοχίαν. (Plutarch, chapter 6 2:3)
- μετὰ ποίασ τινὸσ ψυχῆσ ἕξεωσ κακὸν ἢ ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί εὐγένειαι καὶ δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύεσ καὶ ἀσθένειαι καὶ εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν φύσει περὶ ψυχὴν ὄντων καὶ τῶν ἐπικτήτων τί συγκεραννύμενα πρὸσ ἄλληλα ἐργάζεται, ὥστε ἐξ ἁπάντων αὐτῶν δυνατὸν εἶναι συλλογισάμενον αἱρεῖσθαι, πρὸσ τὴν τῆσ ψυχῆσ φύσιν ἀποβλέποντα, τόν τε χείρω καὶ τὸν ἀμείνω βίον, χείρω μὲν καλοῦντα ὃσ αὐτὴν ἐκεῖσε ἄξει, εἰσ τὸ ἀδικωτέραν γίγνεσθαι, ἀμείνω δὲ ὅστισ εἰσ τὸ δικαιοτέραν. (Plato, Republic, book 10 459:1)
- τὴν δὲ Βιθυνίαν ἀπὸ μὲν τῆσ ἀνατολῆσ ὁρίζουσι Παφλαγόνεσ τε καὶ Μαριανδυνοὶ καὶ τῶν Ἐπικτήτων τινέσ, ἀπὸ δὲ τῶν ἄρκτων ἡ Ποντικὴ θάλαττα ἡ ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Σαγγαρίου μέχρι τοῦ στόματοσ τοῦ κατὰ Βυζάντιον καὶ Χαλκηδόνα, ἀπὸ δὲ δύσεωσ ἡ Προποντίσ, πρὸσ νότον δ’ ἥ τε Μυσία καὶ ἡ ἐπίκτητοσ καλουμένη Φρυγία, ἡ δ’ αὐτὴ καὶ Ἑλλησποντιακὴ Φρυγία καλουμένη. (Strabo, Geography, Book 12, chapter 4 1:1)