ἔκπωμα
Third declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἔκπωμα
ἔκπωματος
Structure:
ἐκπωματ
(Stem)
Sense
- a drinking-cup, beaker
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- συλλέγουσι δὲ ἄρα τὰ ᾠὰ καὶ ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ οἱ περίοικοι, οὐχ ὡσ φαγεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ σκεύεσι χρῶνται κενώσαντεσ καὶ ἐκπώματα ποιοῦνται ἀπ̓ αὐτῶν· (Lucian, Dipsades 11:1)
- τῆσ τε γὰρ πορφύρασ τὸ ἄνθοσ ὁρῶν ἐμακάριζον, καὶ τῶν ἀκολουθούντων τὸ πλῆθοσ καὶ τὸν χρυσὸν καὶ τὰ λιθοκόλλητα ἐκπώματα καὶ τὰσ κλίνασ τὰσ ἀργυρόποδασ· (Lucian, Cataplus, (no name) 16:4)
- καὶ ἐκπώματα ἦν χρυσᾶ καὶ διάκονοι ὡραῖοι καὶ μουσουργοὶ καὶ γελωτοποιοὶ μεταξύ, καὶ ὅλωσ ἡδίστη τισ ἦν ἡ διατριβή, πλὴν ἀλλ’ ἕν με ἐλύπει οὐ μετρίωσ, ὁ Θεσμόπολισ ἐνοχλῶν καὶ ἀρετήν τινα πρόσ με διεξιὼν καὶ διδάσκων ὡσ αἱ δύο ἀποφάσεισ μίαν κατάφασιν ἀποτελοῦσι καὶ ὡσ εἰ ἡμέρα ἐστί, νὺξ οὐκ ἔστιν, ἐνίοτε δὲ καὶ κέρατα ἔφασκεν εἶναί μοι· (Lucian, Gallus, (no name) 11:6)
- ἄκουε δὲ ἤδη καὶ τὸ ἐνύπνιον ᾤμην γὰρ τὸν Εὐκράτην αὐτὸν ἄπαιδα ὄντα οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἀποθνήσκειν, εἶτα προσκαλέσαντά με καὶ διαθήκασ θέμενον ἐν αἷσ ὁ κληρονόμοσ ἦν ἀπάντων ἐγώ, μικρὸν ἐπισχόντα ἀποθανεῖν ἐμαυτὸν δὲ παρελθόντα ἐσ τὴν οὐσίαν τὸ μὲν χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον ἐξαντλεῖν σκάφαισ τισὶ μεγάλαισ ἀέναόν τε καὶ πολὺ ἐπιρρέον, τὰ δ’ ἄλλα, τὴν ἐσθῆτα καὶ τραπέζασ καὶ ἐκπώματα καὶ διακόνουσ, πάντα ἐμὰ ὡσ τὸ εἰκὸσ εἶναι. (Lucian, Gallus, (no name) 12:1)
- ἐπεὶ δὲ ἀπέθανε πρῴην, ἅπαντα ἐκεῖνα κατὰ τοὺσ νόμουσ Σίμωνόσ ἐστι, καὶ νῦν ἐκεῖνοσ ὁ τὰ ῥάκια τὰ πιναρά, ὁ τὸ τρύβλιον περιλείχων, ἄσμενοσ ἐξελαύνει ἁλουργῆ καὶ ὑσγινοβαφῆ ἀμπεχόμενοσ, οἰκέτασ καὶ ζεύγη καὶ χρυσᾶ ἐκπώματα καὶ ἐλεφαντόποδασ τραπέζασ ἔχων, ὑφ’ ἁπάντων προσκυνούμενοσ, οὐδὲ προσβλέπων ἔτι ἡμᾶσ· (Lucian, Gallus, (no name) 14:11)
- καθάριοσ γὰρ καὶ ῥοδοδάκτυλοσ καὶ ἐπισταμένωσ ὀρέγει τὸ ἔκπωμα, καὶ ὅ σε λυπεῖ μάλιστα, καὶ φιλεῖ ἥδιον τοῦ νέκταροσ. (Lucian, Dialogi deorum, 7:7)
- εἰ δὲ ἄχθῃ παρὰ παιδὸσ ὡραίου δεχομένη τὸ ἔκπωμα, σοὶ μὲν ὁ υἱὸσ οἰνοχοείτω, σὺ δέ, ὦ Γανύμηδεσ, ἐμοὶ μόνῳ ἀναδίδου τὴν κύλικα καὶ ἐφ̓ ἑκάστῃ δὶσ φίλει με καὶ ὅτε πλήρη ὀρέγοισ κᾆτα αὖθισ ὁπότε παῤ ἐμοῦ ἀπολαμβάνοισ. (Lucian, Dialogi deorum, 9:1)
- ὁ δὲ καὶ ἔστενε καὶ ὑπεδάκρυε, καὶ εἴ ποτε πιοῦσα παραδοίην τῷ Γανυμήδει τὸ ἔκπωμα, ὁ δὲ ᾔτει ἐν αὐτῷ ἐκείνῳ πιεῖν καὶ λαβὼν ἐφίλει μεταξὺ καὶ πρὸσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ προσῆγε καὶ αὖθισ ἀφεώρα ἐσ ἐμέ· (Lucian, Dialogi deorum, 3:3)
- Εἶτα πῶσ ὁ οἰνοχόοσ ὀρέξει πλῆρεσ οὕτω βαρὺ ἔκπωμα; (Lucian, 37:1)
- εἰ δέ τινι προπίοιμι σκύφον ἢ φιάλην αἰτήσασ, ὁ ἐκπιὼν ἀποφερέτω καὶ τὸ ἔκπωμα. (Lucian, 41:1)