δρύϊνος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
δρύϊνος
δρύϊνη
δρύϊνον
Structure:
δρυϊν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- oaken, wood, of oak-wood, from the hollow of an oak
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τέλοσ δὲ δρυί̈νουσ συγκεραυνοῦσαι κλάδουσ ῥίζασ ἀνεσπάρασσον ἀσιδήροισ μοχλοῖσ. (Euripides, episode, lyric 5:10)
- Χρὴ δὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ διαναγκασμοῦ τοιήνδε κατασκευάσαι‧ ἔξεστι μὲν ξύλον ἰσχυρὸν καὶ πλατὺ, ἐντομὴν παραμήκεα ἔχον, κατορύξαι‧ ἔξεστι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ξύλου ἐν τοίχῳ ἐντομὴν παραμήκεα ἐνταμεῖν, ἢ πήχεϊ ἀνωτέρω τοῦ ἐδάφεοσ, ἢ ὅκωσ ἂν μετρίωσ ἔχῃ‧ ἔπειτα οἱο͂ν στύλον δρύϊνον, τετράγωνον, πλάγιον παραβάλλειν, ἀπολείποντα ἀπὸ τοῦ τοίχου, ὅσον παρελθεῖν τινα, ἢν δέῃ‧ καὶ ἐπὶ μὲν τὸν στύλον ἐπιστορέσαι ἢ χλαίνασ, ἢ ἄλλο τι, ὃ μαλθακὸν μὲν ἔσται, ὑπείξει δὲ μὴ μέγα‧ τὸν δὲ ἄνθρωπον πυριῆσαι, ἢν ἐνδέχηται, ἢ πολλῷ θερμῷ λοῦσαι‧ κἄπειτα πρηνέα κατακλῖναι κατατεταμένον, καὶ τὰσ μὲν χεῖρασ αὐτοῦ παρατείναντα κατὰ φύσιν προσδῆσαι πρὸσ τὸ σῶμα‧ ἱμάντι δὲ μαλθακῷ, ἱκανῶσ πλατέϊ τε καὶ μακρῷ, ἐκ δύο διανταίων ξυμβεβλημένῳ, μέσῳ, κατὰ μέσον τὸ στῆθοσ δὶσ περιβεβλῆσθαι χρὴ ὡσ ἐγγυτάτω τῶν μασχαλέων‧ ἔπειτα τὸ περισσεῦον τῶν ἱμάντων κατὰ τὴν μασχάλην, ἑκάτερον περὶ τοὺσ ὤμουσ περιβεβλήσθω‧ ἔπειτα αἱ ἀρχαὶ πρὸσ ξύλον ὑπεροειδέσ τι προσδεδέσθωσαν, ἁρμόζουσαι τὸ μῆκοσ τῷ ξύλῳ τῷ ὑποτεταμένῳ, πρὸσ ὅ τι προσβάλλον τὸ ὑπεροειδὲσ ἀντιστηρίζοντα κατατείνειν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 47.5)
- Ἄριστον δὲ, ὅστισ ἐν πόλει μεγάλῃ ἰητρεύει, κεκτῆσθαι ἐσκευασμένον ξύλον, ἐν ᾧ πᾶσαι αἱ ἀνάγκαι ἔσονται πάντων μὲν κατηγμάτων, πάντων δὲ ἄρθρων ἐμβολῆσ ἐκ κατατάσιοσ καὶ μοχλεύσιοσ‧ ἀρκέει δὲ τὸ ξύλον, ἢν ᾖ τοιοῦτον οἱο͂ν οἱ τετράγωνοι τρίβολοι δρύϊνοι γίνονται, μῆκοσ καὶ πλάτοσ καὶ πάχοσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 13.11)
- ἡ δ’ ὅτε δὴ θάλαμον τὸν ἀφίκετο δῖα γυναικῶν οὐδόν τε δρύϊνον προσεβήσετο, τόν ποτε τέκτων ξέσσεν ἐπισταμένωσ καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν, ἐν δὲ σταθμοὺσ ἄρσε, θύρασ δ’ ἐπέθηκε φαεινάσ, αὐτίκ’ ἄρ’ ἥ γ’ ἱμάντα θοῶσ ἀπέλυσε κορώνησ, ἐν δὲ κληῖ̈δ’ ἧκε, θυρέων δ’ ἀνέκοπτεν ὀχῆασ ἄντα τιτυσκομένη· (Homer, Odyssey, Book 21 3:1)
- ἔστι γὰρ πηκτὸν ἔκ τε δρυὸσ καὶ ἐλάτησ, ὥστε βαπτιζομένου τοῦ δρυί̈νου βάρει μετέωρον εἶναι τὸ λοιπὸν καὶ εὐανάληπτον. (Strabo, Geography, book 1, chapter 2 32:10)