Ancient Greek-English Dictionary Language

διττός

First/Second declension Adjective; 이형 Transliteration:

Principal Part: διττός διττή διττόν

Structure: διττ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. Attic spelling of δισσός ‎(dissós)

Examples

  • ἀρκτέον μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν γνωρίμων, ταῦτα δὲ διττῶσ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 24:1)
  • δῆλον οὖν ὅτι διττῶσ λέγοιτ’ ἂν τἀγαθά, καὶ τὰ μὲν καθ’ αὑτά, θάτερα δὲ διὰ ταῦτα. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 43:1)
  • διττῶσ δὲ καὶ ταύτησ λεγομένησ τὴν κατ’ ἐνέργειαν θετέον· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 67:1)
  • πλοῦτον δὲ γενέσθαι φασὶν ἐν Τριπόλῳ τῆσ Κρήτησ ἐκ Δήμητροσ καὶ Ιἀσίωνοσ, διττῶσ ἱστορουμένησ αὐτοῦ τῆσ γενέσεωσ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 77 1:1)
  • ἐν δὲ τῷ ἐπικίδναται αἰῄ ἢ αἰᾶν διττῶσ γὰρ ἡ γραφή αἰᾶν τινὲσ οὐ τὴν γῆν ἐνόησαν, ἀλλά τινα πηγήν, ὡσ δῆλον ἐξ ὧν ὁ γεωγράφοσ φησί, λέγων ὅτι ἡ παρ’ Ὁμήρῳ Ἀμυδὼν Ἀβυδὼν ὕστερον ἐκλήθη, κατεσκάφη δέ. (Strabo, Geography, Book 7, chapter fragments 56:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION