διττός
First/Second declension Adjective;
이형
Transliteration:
Principal Part:
διττός
διττή
διττόν
Structure:
διττ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- Attic spelling of δισσός (dissós)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- μετὰ γὰρ τὴν ἅλωσιν αὐτῆσ καὶ τὴν τῶν αἰχμαλώτων ἄφιξιν, οὓσ ἀπέστειλεν ὁ στρατηγὸσ Πάχησ, διττῶν ἐκκλησιῶν γενομένων ἐν ταῖσ Ἀθήναισ τοὺσ μὲν ἐν τῇ προτέρᾳ ῥηθέντασ ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν λόγουσ παρέλιπεν ὡσ οὐκ ἀναγκαίουσ, ἐν ᾗ τούσ τε αἰχμαλώτουσ ἀποκτεῖναι ὁ δῆμοσ ἐψηφίσατο καὶ τοὺσ ἄλλουσ Μυτιληναίουσ ἡβηδόν, γυναῖκασ δὲ καὶ παῖδασ ἀνδραποδίσαι· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 17 1:3)
- ἐπὶ δὲ τούτοισ σύμπασιν ἀδόλῳ γνώμῃ καὶ ὑγιεῖ μετὰ θεῶν βασιλέα στήσασθε, πρῶτον μὲν τὸν ἐμὸν ὑὸν χαρίτων ἕνεκα διττῶν, τῆσ τε παρ’ ἐμοῦ καὶ τῆσ παρὰ τοῦ ἐμοῦ πατρόσ ‐ ὁ μὲν γὰρ ἀπὸ βαρβάρων ἠλευθέρωσεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ τὴν πόλιν, ἐγὼ δὲ ἀπὸ τυράννων νῦν δίσ, ὧν αὐτοὶ μάρτυρεσ ὑμεῖσ γεγόνατε ‐ δεύτερον δὲ δὴ ποιεῖσθε βασιλέα τὸν τῷ μὲν ἐμῷ πατρὶ ταὐτὸν κεκτημένον ὄνομα, ὑὸν δὲ Διονυσίου, χάριν τῆσ τε δὴ νῦν βοηθείασ καὶ ὁσίου τρόπου· (Plato, Epistles, Letter 8 26:1)
- σῶμά τε ὅταν αὖ μέγα καὶ ὑπέρψυχον σμικρᾷ συμφυὲσ ἀσθενεῖ τε διανοίᾳ γένηται, διττῶν ἐπιθυμιῶν οὐσῶν φύσει κατ’ ἀνθρώπουσ, διὰ σῶμα μὲν τροφῆσ, διὰ δὲ τὸ θειότατον τῶν ἐν ἡμῖν φρονήσεωσ, αἱ τοῦ κρείττονοσ κινήσεισ κρατοῦσαι καὶ τὸ μὲν σφέτερον αὔξουσαι, τὸ δὲ τῆσ ψυχῆσ κωφὸν καὶ δυσμαθὲσ ἀμνῆμόν τε ποιοῦσαι, τὴν μεγίστην νόσον ἀμαθίαν ἐναπεργάζονται. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 464:1)
- τὸ μὲν οὖν περὶ πολλῶν ἢ ὀλίγων γραμμάτων ποιήσασθαι τὸν λόγον λίαν εὐήθεσ ‐ τὰ γὰρ οἶμαι βέλτιστα, ἀλλ’ οὐ τὰ βραχύτατα οὐδὲ τὰ μήκη τιμητέον ‐ τὰ δ’ ἐν τοῖσ νυνδὴ νόμοισ ῥηθεῖσιν οὐ διπλῷ θάτερα τῶν ἑτέρων διάφορα μόνον εἰσ ἀρετὴν τῆσ χρείασ, ἀλλ’ ὅπερ ἐρρήθη νυνδή, τὸ τῶν διττῶν ἰατρῶν γένοσ ὀρθότατα παρετέθη. (Plato, Laws, book 4 113:4)
- ἀλλ’ εἰ νοῦν γε ἔχοι τισ, ἦν δ’ ἐγώ, μεμνῇτ’ ἂν ὅτι διτταὶ καὶ ἀπὸ διττῶν γίγνονται ἐπιταράξεισ ὄμμασιν, ἔκ τε φωτὸσ εἰσ σκότοσ μεθισταμένων καὶ ἐκ σκότουσ εἰσ φῶσ. (Plato, Republic, book 7 65:1)