Ancient Greek-English Dictionary Language

διττός

First/Second declension Adjective; 이형 Transliteration:

Principal Part: διττός διττή διττόν

Structure: διττ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. Attic spelling of δισσός ‎(dissós)

Examples

  • ἀλλὰ σύ, ἔφη, καὶ ταῦτα παίδευσόν με, ὅπωσ μοι χρηστέον κἀμαυτῷ καὶ τῇ τέχνῃ, καί σοι διττὴν εἴσομαι τὴν χάριν, καὶ ἐπὶ τῇ αὐλήσει καί, τὸ μέγιστον, ἐπὶ τῇ δόξῃ αὐτῆσ. (Lucian, Harmonides 3:5)
  • τοῦτο δέ, ὦ Ἑρμῆ, διττὴν ἔχον τὴν κατηγορίαν, οὐκ οἶδα καθ’ ὁπότερον αἰτιᾶσθέ μου, πότερα ὡσ οὐδὲ ὅλωσ ἐχρῆν τοὺσ ἀνθρώπουσ γεγονέναι, ἀλλ’ ἄμεινον ἦν ἀτρεμεῖν αὐτοὺσ γῆν ἄλλωσ ὄντασ, ἢ ὡσ πεπλάσθαι μὲν ἐχρῆν, ἄλλον δέ τινα καὶ μὴ τοῦτον διεσχηματίσθαι τὸν τρόπον; (Lucian, Prometheus, (no name) 11:1)
  • διττὴν δὲ τὴν φύσιν αὐτῆσ οὖσαν ὁρῶν, περὶ ἄμφω τὰ μέρη σφόδρα ἐσπούδασε. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 537)
  • "διττὴν ἔμφασιν ἀποδίδωσι καὶ ποιεῖ τέτταρασ εἰκόνασ ἀφ’ ἑνὸσ προσώπου, δύο μὲν ἀντιστρόφουσ ἐν τοῖσ ἔξωθεν, μέρεσι, δύο δὲ δεξιοφανεῖσ ἀμαυρὰσ ἐν βάθει τῶν κατόπτρων. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 17 4:5)
  • καὶ μὴν εἴπερ ἓν καὶ ταὐτὸ στόμα διτταῖσ ὑπηρετεῖ δυνάμεσιν, ἐν διαφόροισ χρόνοισ εἰσ τἀναντία τὴν ὁλκὴν ποιουμέναισ, ἔμπροσθεν μὲν τῇ κατὰ τὸ ἧπαρ, ἐν δὲ τῷ τῆσ καθάρσεωσ καιρῷ τῇ τοῦ φαρμάκου, τί θαυμαστόν ἐστι διττὴν ὑπηρεσίαν τε καὶ χρείαν εἶναι ταῖσ φλεψὶ ταῖσ ἐν τῷ μέσῳ τεταγμέναισ ἥπατόσ τε καὶ τῶν κατὰ τὴν κοιλίαν, ὥσθ’, ὁπότε μὲν ἐν τούτοισ ἄφθονοσ εἰή περιεχομένη τροφή, διὰ τῶν εἰρημένων εἰσ ἧπαρ ἀναφέρεσθαι φλεβῶν, ὁπότε δ’ εἰή κενὰ καὶ δεόμενα τρέφεσθαι, διὰ τῶν αὐτῶν αὖθισ ἐξ ἥπατοσ ἕλκεσθαι; (Galen, On the Natural Faculties., G, section 1310)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION