διττός
First/Second declension Adjective;
이형
Transliteration:
Principal Part:
διττός
διττή
διττόν
Structure:
διττ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- Attic spelling of δισσός (dissós)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐπεποίητο δὲ αὐτοῖσ πάλαι καὶ κατεσκεύαστο κεφαλὴ δράκοντοσ ὀθονίνη ἀνθρωπόμορφόν τι ἐπιφαίνουσα, κατάγραφοσ, πάνυ εἰκασμένη, ὑπὸ θριξὶν ἱππείαισ ἀνοίγουσά τε καὶ αὖθισ ἐπικλείουσα τὸ στόμα, καὶ γλῶττα οἱά δράκοντοσ διττὴ μέλαινα προέκυπτεν, ὑπὸ τριχῶν καὶ αὐτὴ ἑλκομένη. (Lucian, Alexander, (no name) 12:2)
- καί ἐστιν ἡ παρασκευὴ τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ, καθάπερ ὁ Πολέμων ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 17 7:2)
- ἀλλ’ ὥσπερ τῆσ ἐν τοῖσ νοήμασιν οἰκονομίασ πολλὴν ἐποιεῖτο δόσιν, οὕτω καὶ τῆσ ἐν τοῖσ ὀνόμασιν ἁρμονίασ, ὁρῶν γε δὴ τούτουσ τοὺσ θαυμαζομένουσ ἐπὶ σοφίᾳ καὶ κρατίστων λόγων ποιητὰσ νομιζομένουσ Ἰσοκράτην καὶ Πλάτωνα γλυπτοῖσ καὶ τορευτοῖσ ἐοικότασ ἐκφέροντασ λόγουσ, ἐνθυμούμενοσ δ’, ὅτι τοῦ λέγειν εὖ διττὴ ἡ διαίρεσίσ ἐστιν, εἴσ τε τὸν πραγματικὸν τόπον καὶ εἰσ τὸν λεκτικόν, καὶ τούτων πάλιν ἀμφοτέρων εἰσ τὰσ ἴσασ διαιρεθέντων τομάσ, τοῦ πραγματικοῦ μὲν εἴσ τε τὴν παρασκευήν, ἣν οἱ παλαιοὶ καλοῦσιν εὑρ́εσιν, καὶ εἰσ τὴν χρῆσιν τῶν παρεσκευασμένων, ἣν προσαγορεύουσιν οἰκονομίαν, τοῦ λεκτικοῦ δὲ εἴσ τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων καὶ εἰσ τὴν σύνθεσιν τῶν ἐκλεγέντων, ἐν ἑκατέρῳ τούτων πλείω μοῖραν ἔχει τὰ δεύτερα τῶν προτέρων· (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 51 1:1)
- ἀλλὰ μὴν ἡ ἐνταῦθα εὐτυχία καὶ τύχη διττή, κἀκεῖ ἡ αὐτή, ἢ πλείουσ αἱ εὐτυχίαι. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 8 37:1)
- ἐπεὶ δὲ καὶ ἄνθρωποσ φύσει συνέστηκεν ἐξ ἄρχοντοσ καὶ ἀρχομένου, καὶ ἕκαστον ἂν δέοι πρὸσ τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν ζῆν αὕτη δὲ διττή· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 8 69:3)
