뜻

1. a place walled off and fortified

예문

• οἱ δὲ νῦν ἀδελφοὶ καὶ συγγενεῖσ, ἂν μὴ κλίμασι καὶ ποταμοῖσ καὶ διατειχίσμασιν ὁρίσωσι τὰ κοινά καὶ πολλὴν εὐρυχωρίαν ἒν μέσῳ λάβωσιν ἀπ’ ἀλλήλων, οὐ παύονται διαφερόμενοι. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 5 4:4)

  (플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 5 4:4)

• νυνὶ δ’ ἀπιστίᾳ τοῦ μεγέθουσ οἱ βάρβαροι τῆσ νίκησ καὶ πρὸσ εὐπάθειαν ἐκ τοῦ περιχαροῦσ ἅμα καὶ νεμήσεισ τῶν ἑαλωκότων ἐν τῷ στρατοπέδῳ χρημάτων τραπόμενοι, τῷ μὲν ἐκπίπτοντι τῆσ πόλεωσ ὄχλῳ ῥᾳστώνην φυγῆσ παρέσχον, ἐλπίσαι δ’ ἔτι καὶ παρασκευάσασθαι τοῖσ ὑπομένουσι τὴν γὰρ ἄλλην πόλιν προέμενοι τὸ Καπιτώλιον ἐφράξαντο βέλεσι καὶ διατειχίσμασιν. (Plutarch, Camillus, chapter 20 2:1)

  (플루타르코스, Camillus, chapter 20 2:1)

유사 형태

• διατείχισμα (15)
• διατειχίσματος (12)
• διατειχίσματι (3)
• διατειχίσμασιν (2)
• διατειχίσαι (2)
• διατειχίσας (1)
• διατείχισμ (1)
• διατειχίσαντες (1)
• διατείχισμά (1)
• διατειχίσεως (1)
• διατειχισμάτων (1)
• διατειχίσματα (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.