Ancient Greek-English Dictionary Language

βραβεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βραβεύω

Structure: βραβεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: brabeu/s

Sense

  1. to act as a judge or umpire
  2. to arbitrate, decide on, to direct, arrange, control

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βραβεύω βραβεύεις βραβεύει
Dual βραβεύετον βραβεύετον
Plural βραβεύομεν βραβεύετε βραβεύουσιν*
SubjunctiveSingular βραβεύω βραβεύῃς βραβεύῃ
Dual βραβεύητον βραβεύητον
Plural βραβεύωμεν βραβεύητε βραβεύωσιν*
OptativeSingular βραβεύοιμι βραβεύοις βραβεύοι
Dual βραβεύοιτον βραβευοίτην
Plural βραβεύοιμεν βραβεύοιτε βραβεύοιεν
ImperativeSingular βράβευε βραβευέτω
Dual βραβεύετον βραβευέτων
Plural βραβεύετε βραβευόντων, βραβευέτωσαν
Infinitive βραβεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
βραβευων βραβευοντος βραβευουσα βραβευουσης βραβευον βραβευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βραβεύομαι βραβεύει, βραβεύῃ βραβεύεται
Dual βραβεύεσθον βραβεύεσθον
Plural βραβευόμεθα βραβεύεσθε βραβεύονται
SubjunctiveSingular βραβεύωμαι βραβεύῃ βραβεύηται
Dual βραβεύησθον βραβεύησθον
Plural βραβευώμεθα βραβεύησθε βραβεύωνται
OptativeSingular βραβευοίμην βραβεύοιο βραβεύοιτο
Dual βραβεύοισθον βραβευοίσθην
Plural βραβευοίμεθα βραβεύοισθε βραβεύοιντο
ImperativeSingular βραβεύου βραβευέσθω
Dual βραβεύεσθον βραβευέσθων
Plural βραβεύεσθε βραβευέσθων, βραβευέσθωσαν
Infinitive βραβεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βραβευομενος βραβευομενου βραβευομενη βραβευομενης βραβευομενον βραβευομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀεὶ δὲ τὸ κρατεῖν ὁ καιρὸσ ἐβράβευεν ἑκατέροισ τὸ πλέον, τοῖσ μὲν Ιοὐδαίοισ, εἰ πρὸσ ἀφυλακτοτέρουσ προσπέσοιεν, τοῖσ δὲ ἐπὶ τῶν χωμάτων προϊδομένοισ, εἰ τὴν ἐκδρομὴν αὐτῶν δέχοιντο πεφραγμένωσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 223:1)
  • Ὁ δὲ προφήτησ Σαμουῆλοσ διακοσμήσασ τὸν λαὸν καὶ πόλιν αὐτοῖσ ἀποδοὺσ εἰσ ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοισ περὶ τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ κρίνεσθαι διαφορῶν, αὐτὸσ δὲ δι’ ἔτουσ ἐπερχόμενοσ τὰσ πόλεισ ἐδίκαζεν αὐτοῖσ καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν ἐπὶ χρόνον πολύν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6 42:1)

Synonyms

  1. to act as a judge or umpire

  2. to arbitrate

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION