Ancient Greek-English Dictionary Language

αὐτοκράτωρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: αὐτοκράτωρ αὐτοκράτορος

Structure: αὐτοκρατωρ (Stem)

Etym.: krate/w

Sense

  1. absolute ruler; autocrat
  2. a title applied to such ruler; equivalent of Latin title imperator

Examples

  • πολλαχόθεν μὲν οὖν καὶ ἀλλαχόθεν ἔχοιμ’ ἂν ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅτι αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 1:7)
  • Ζητοῦμεν δὴ τοίνυν, εἰ αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 1:12)
  • ὁ γὰρ λογισμὸσ τῶν μὲν ἀρετῶν ἐστιν ἡγεμών, τῶν δέ παθῶν αὐτοκράτωρ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ἐπιθεωρεῖτε τοίνυν πρῶτον διὰ τῶν κωλυτικῶν τῆσ σωφροσύνησ ἔργων, ὅτι αὐτοδέσποτόσ ἐστι τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 1:29)
  • Εἰ δὲ τοίνυν καὶ γυνὴ καὶ γηραιὰ καὶ ἑπτὰ παίδων μήτηρ ὑπέμεινε τὰσ μέχρι θανάτου βασάνουσ ὁρῶσα τῶν τέκνων, ὁμολογουμένωσ αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 16:1)
  • ἀλλὰ Τιμολέων αἰτησαμένοισ καὶ δεηθεῖσιν αὐτοκράτωρ πεμφθεὶσ Συρακουσίοισ, καὶ δύναμιν οὐ ζητεῖν ἀλλ’ ἔχειν ὀφείλων ἣν ἔλαβε βουλομένων καὶ διδόντων, πέρασ ἐποιήσατο τῆσ αὑτοῦ στρατηγίασ καὶ ἀρχῆσ τὴν τῶν παρανόμων ἀρχόντων κατάλυσιν. (Plutarch, Comparison of Timoleon and Aemilius, chapter 2 3:3)

Synonyms

  1. absolute ruler

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION