Ancient Greek-English Dictionary Language

αὐτοκράτωρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: αὐτοκράτωρ αὐτοκράτορος

Structure: αὐτοκρατωρ (Stem)

Etym.: krate/w

Sense

  1. absolute ruler; autocrat
  2. a title applied to such ruler; equivalent of Latin title imperator

Examples

  • διαίρεσιν δὲ τοῦ λόγου ποιήσομαι τὴν πρώτην κατὰ τἀπιτηδεύματα τῶν ἀνδρῶν, καὶ πρώτουσ γέ σοι τοὺσ βασιλικοὺσ καὶ τοὺσ στρατηγικοὺσ ἄνδρασ ἱστορήσω, ὧν ἕνα ἡ εὐσεβεστάτη μεγάλου θειοτάτου αὐτοκράτοροσ τύχη εἰσ τὴν τελεωτάτην ἀγαγοῦσα τάξιν εὐεργέτηκε τὰ μέγιστα τὴν οἰκουμένην τὴν ἑαυτοῦ· (Lucian, Macrobii, (no name) 7:1)
  • ἐκεῖνο δὲ πῶσ οὐ μέγα ἐν τοῖσ ἄλλοισ τὸ τόλμημα τοῦ Ἀλεξάνδρου, τὸ αἰτῆσαι παρὰ τοῦ αὐτοκράτοροσ μετονομασθῆναι τὸ τοῦ Ἀβώνου τεῖχοσ καὶ Ιὠνόπολιν κληθῆναι, καὶ νόμισμα καινὸν κόψαι ἐγκεχαραγμένον τῇ μὲν τοῦ Γλύκωνοσ, κατὰ θάτερα δὲ Ἀλεξάνδρου, στέμματὰ τε τοῦ πάππου Ἀσκληπιοῦ καὶ τὴν ἁρ́πην ἐκείνην τοῦ πατρομήτοροσ Περσέωσ ἔχοντοσ ; (Lucian, Alexander, (no name) 58:1)
  • ἐν αὐτῇ δὲ τῇ Ῥώμῃ λόγῳ μὲν ἀποδειχθεὶσ ὕπατοσ, ἐξουσίαν δὲ λαβὼν αὐτοκράτοροσ καὶ δικτάτοροσ ἐπὶ τοὺσ περὶ Κατιλίναν, ἐμαρτύρησεν ἅμα τῷ Πλάτωνι μαντευομένῳ παῦλαν ἕξειν κακῶν τὰσ πόλεισ, ὅταν εἰσ ταὐτὸ δύναμίσ τε μεγάλη καὶ φρόνησισ ἔκ τινοσ τύχησ χρηστῆσ ἀπαντήσῃ μετὰ δικαιοσύνησ. (Plutarch, Comparison of Demosthenes with Cicero, chapter 3 4:1)
  • ἡ γοῦν ἀσπὶσ ἡ τοῦ αὐτοκράτοροσ ὅλῳ βιβλίῳ μόγισ ἐξηρμηνεύθη αὐτῷ, καὶ Γοργὼν ἐπὶ τοῦ ὀμφαλοῦ καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῆσ ἐκ κυανοῦ καὶ λευκοῦ καὶ μέλανοσ καὶ ζώνη ἰριοειδὴσ καὶ δράκοντεσ ἑλικηδὸν καὶ βοστρυχηδόν. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 194)
  • ταῦτα δὲ οὐκ ἐγὼ λέγω μόνοσ, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖσ Οὐεσπασιανοῦ τοῦ αὐτοκράτοροσ ὑπομνήμασιν οὕτωσ γέγραπται, καὶ τίνα τρόπον ἐν Πτολεμαί̈δι Οὐεσπασιανοῦ κατεβόησαν οἱ τῶν δέκα πόλεων ἔνοικοι τιμωρίαν ὑποσχεῖν σε τὸν αἴτιον ἀξιοῦντεσ. (Flavius Josephus, 407:1)

Synonyms

  1. absolute ruler

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION