ἄπταιστος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἄπταιστος
ἄπταιστη
ἄπταιστον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
πταιστ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- not stumbling, less apt to stumble
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐν αἷσ καὶ μεγαλοδόξωσ ἐπιφάνασ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ὁ τῶν ὅλων δυνάστησ ἀπταίστουσ αὐτοὺσ ἐρρύσατο ὁμοθυμαδόν. (Septuagint, Liber Maccabees III 6:39)
- λαβούσησ καὶ ἀναδησαμένησ τοῦτο μὲν ἔθνη καὶ δήμουσ ἐν αὑτῇ, τοῦτο δ’ ἀλλοφύλουσ καὶ διαποντίουσ βασιλέων ἡγεμονίασ, ἕδραν ἔσχε τὰ μέγιστα καὶ ἀσφάλειαν, εἰσ κόσμον εἰρήνησ καὶ ἕνα κύκλον τῆσ ἡγεμονίασ ἀπταίστου περιφερομένησ, πάσησ μὲν ἀρετῆσ ἐγγενομένησ τοῖσ ταῦτα μηχανησαμένοισ, πολλῆσ δὲ καὶ τύχησ συνελθούσησ, ὡσ ἐνέσται τοῦ λόγου προϊόντοσ ἐνδείξασθαι. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 2 4:1)
- ἐπειδὰν δὲ ὁ χρόνοσ ἀξιόλογοσ προσελθὼν τύπουσ ἰσχυροὺσ αὐτῶν ἐν ταῖσ ψυχαῖσ ἡμῶν ἐμποιήσῃ, τότε ἀπὸ τοῦ ῥᾴστου δρῶμεν αὐτὰ καὶ πᾶν ὅ τι ἂν ἐπιδῷ τισ βυβλίον ἀπταίστῳ διερχόμεθα ἕξει τε καὶ τάχει . (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2581)
- ὅταν δὲ τὴν τούτων ἁπάντων ἐπιστήμην περιλάβωμεν, τότε ἀρχόμεθα γράφειν τε καὶ ἀναγινώσκειν, κατὰ συλλαβὴν μὲν καὶ βραδέωσ τὸ πρῶτον, ἅτε νεαρᾶσ οὔσησ ἔτι τῆσ ἕξεωσ, προβαίνοντοσ δὲ τοῦ χρόνου καὶ τὸν νοῦν ἰσχυρὸν τῇ ψυχῇ περιτιθέντοσ ἐκ τῆσ συνεχοῦσ μελέτησ, τότ’ ἀπταίστωσ τε καὶ κατὰ πολλὴν εὐπέτειαν, καὶ πᾶν ὅ τι ἂν ἐπιδῷ τισ βυβλίον οὐδὲν ἐκείνων ἔτι τῶν πολλῶν θεωρημάτων ἀναπολοῦντεσ ἅμα νοήσει διερχόμεθα. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 52 1:5)
- πολλὰσ διὰ μέσου ποιούμενον ἐπιστάσεισ, εἶτ’ αὖθισ ὁρμὰσ καὶ ἐπιπηδήσεισ, ἀλλὰ λείωσ καὶ ὁμαλῶσ τοῦ πρόσθεν ἐπιλαμβανόμενον ἀεὶ καὶ διϊὸν ἀπταίστωσ διὰ τοῦ λόγου τεκμήριον ἑαυτῷ ποιήσαιτο προκοπῆσ. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 3 4:1)
- ἐπεὶ δὲ καὶ πολιτικῆσ καὶ πολεμικῆσ ἀρετῆσ πολλὰ καὶ καλὰ παραδείγματα καταλελοίπασιν ἀμφότεροι, φέρε τῶν πολεμικῶν ἐκεῖνο πρῶτον λάβωμεν, ὅτι Περικλῆσ μὲν ἄριστα πράττοντι τῷ δήμῳ καὶ μεγίστῳ καθ’ αὑτὸν ὄντι καὶ μάλιστα πρὸσ δύναμιν ἀκμάζοντι χρώμενοσ ὑπὸ κοινῆσ ἂν δόξειεν εὐτυχίασ καὶ ῥώμησ πραγμάτων ἀσφαλὴσ διαγενέσθαι καὶ ἄπταιστοσ, αἱ δὲ Φαβίου πράξεισ ἐν αἰσχίστοισ καὶ δυσποτμοτάτοισ καιροῖσ ἀναδεξαμένου τὴν πόλιν, οὐκ ἐπ’ ἀγαθοῖσ ἀσφαλῆ διετήρησαν, ἀλλ’ ἐκ κακῶν εἰσ βελτίω μετέστησαν. (Plutarch, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 1 1:2)
- Ἥκιστα πταίσεισ ἐν ταῖσ κρίσεσιν, ἐὰν αὐτὸσ ἐν τῷ βίῳ ἄπταιστοσ διατελῇσ. (Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 52:1)