- τῶν δ ὑπερβαλλόντων ὁ μὲν τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος πολλὰ δ ἐστὶν ἀνώνυμα, ὁ δ ἐν τῷ θαρρεῖν ὑπερβάλλων θρασύς, ὁ δ ἐν τῷ μὲν φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων τῷ δὲ θαρρεῖν ἐλλείπων δειλός. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 75:1)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 75:1)
- τῶν δ ὑπερβαλλόντων ὁ μὲν τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος εἴρηται δ ἡμῖν ἐν τοῖς πρότερον ὅτι πολλά ἐστιν ἀνώνυμα, εἰή δ ἄν τις μαινόμενος ἢ ἀνάλγητος, εἰ μηδὲν φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν μήτε κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς Κελτούς: (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 98:6)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 98:6)
- ὅνπερ δεῖ κάλλιστόν τ εἶναι καὶ πρεπωδέστατον τοῖς τῷ ὄντι παιδευομένοις, ἀταραξία ἀφοβία ἐλευθερία. (Epictetus, Works, book 2, 21:1)
(에픽테토스, Works, book 2, 21:1)
- οὐ γὰρ μικρὸν τὸ τηρούμενον, ἀλλ αἰδὼς καὶ πίστις καὶ εὐστάθεια, ἀπάθεια, ἀλυπία, ἀφοβία, ἀταραξία, ἁπλῶς ἐλευθερία. (Epictetus, Works, book 4, 7:1)
(에픽테토스, Works, book 4, 7:1)