뜻

2. 미운, 진저리나는, 불쾌한

1. Stygian
2. hateful, abominable

예문

• ἐπεὶ δ’ ἔπαυσ’ εἰλαπίνασ θεοῖσ βροτείῳ τε γένει, Ζεὺσ μειλίσσων στυγίουσ Ματρὸσ ὀργὰσ ἐνέπει· (Euripides, Helen, choral, strophe 21)

  (에우리피데스, Helen, choral, strophe 21)

• οὐκ ὄζει τόκου βαρὺ καὶ δυσχερὲσ ὥσπερ ἰοῦ καθ’ ἡμέραν ἐπιρρυπαίνοντοσ τὴν πολυτέλειαν, οὐδ’ ἀναμνήσει τῶν καλανδῶν καὶ τῆσ νουμηνίασ, ἣν ἱερωτάτην ἡμερῶν οὖσαν ἀποφράδα ποιοῦσιν οἱ δανεισταὶ καὶ στύγιον. (Plutarch, De vitando aere alieno, chapter, section 2 2:3)

  (플루타르코스, De vitando aere alieno, chapter, section 2 2:3)

• στυγίων πέλοι τόδ’ ἆθλον. (Aeschylus, Suppliant Women, choral, antistrophe 13)

  (아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 13)

• εἰ θέμισ ἐστί μοι τὰν ἀφανῆ θεὸν καὶ σὲ λιταῖσ σεβίζειν, ἐννυχίων ἄναξ, Αἰδωνεῦ Αἰδωνεῦ, λίσσωμαι ἄπονα μήτ’ ἐπὶ βαρυαχεῖ ξένον ἐξανύσαι μόρῳ τὰν παγκευθῆ κάτω νεκρῶν πλάκα καὶ Στύγιον δόμον. (Sophocles, Oedipus at Colonus, choral, strophe 11)

  (소포클레스, Oedipus at Colonus, choral, strophe 11)

• τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ ὁ τέταρτοσ ἐκπίπτει εἰσ τόπον πρῶτον δεινόν τε καὶ ἄγριον, ὡσ λέγεται, χρῶμα δ’ ἔχοντα ὅλον οἱο͂ν ὁ κυανόσ, ὃν δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον, καὶ τὴν λίμνην ἣν ποιεῖ ὁ ποταμὸσ ἐμβάλλων, Στύγα· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 907:3)

  (플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 907:3)

유사 형태

• στύγιον (3)
• στυγίων (1)
• Στυγία (1)
• στυγίους (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.