Ἄραψ
Third declension Noun; Masc/Fem
고유
Transliteration:
Principal Part:
Ἄραψ
Ἄραβος
Structure:
Ἀραβ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἀφεῖλε Ζαβδιὴλ ὁ Ἄραψ τὴν κεφαλὴν Ἀλεξάνδρου καὶ ἀπέστειλε τῷ Πτολεμαίῳ. (Septuagint, Liber Maccabees I 11:17)
- πέρασ οὖν κακῆσ ἀναστροφῆσ ἔτυχεν ἐγκλεισθεὶσ πρὸσ Ἀρέταν τὸν τῶν Ἀράβων τύρρανον, πόλιν ἐκ πόλεωσ φεύγων, διωκόμενοσ ὑπὸ πάντων καὶ στυγούμενοσ ὡσ τῶν νόμων ἀποστάτησ καὶ βδελυσσόμενοσ ὡσ πατρίδοσ καὶ πολιτῶν δήμιοσ, εἰσ Αἴγυπτον ἐξεβράσθη. (Septuagint, Liber Maccabees II 5:8)
- βασιλεῖσ Θαρσὶσ καὶ νῆσοι δῶρα προσοίσουσι, βασιλεῖσ Ἀράβων καὶ Σαβᾶ δῶρα προσάξουσι. (Septuagint, Liber Psalmorum 71:10)
- , Ἀσσυρίων δὲ καὶ Ἀράβων οἱ ἐξηγηταὶ τῶν μύθων, Ἰνδῶν δὲ οἱ καλούμενοι Βραχμᾶνεσ, ἄνδρεσ ἀκριβῶσ φιλοσοφίᾳ σχολάζοντεσ, καὶ οἱ καλούμενοι δὲ μάγοι, γένοσ τοῦτο μαντικὸν καὶ θεοῖσ ἀνακείμενον παρά τε Πέρσαισ καὶ Πάρθοισ καὶ Βάκτροισ καὶ Χωρασμίοισ καὶ Ἀρείοισ καὶ Σάκαισ καὶ Μήδοισ καὶ παρὰ πολλοῖσ ἄλλοισ βαρβάροισ, ἐρρωμένοι τέ εἰσι καὶ πολυχρόνιοι διὰ τὸ μαγεύειν διαιτώμενοι καὶ αὐτοὶ ἀκριβέστερον. (Lucian, Macrobii, (no name) 4:2)
- "καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐταραττόμην πρὸσ αὐτά, νῦν δὲ δὴ ὑπὸ τοῦ ἔθουσ οὐδέν τι παράλογον ὁρᾶν μοι δοκῶ, καὶ μάλιστα ἐξ οὗ μοι τὸν δακτύλιον ὁ Ἄραψ ἔδωκε σιδήρου τοῦ ἐκ τῶν σταυρῶν πεποιημένον καὶ τὴν ἐπῳδὴν ἐδίδαξεν τὴν πολυώνυμον, ἐκτὸσ εἰ μὴ κἀμοὶ ἀπιστήσεισ, ὦ Τυχιάδη. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 15:3)
- ‐ ἐγὼ μὲν οὖν ἰδὼν ἔστην ἀναστρέψασ ἅμα τὴν σφραγῖδα ἥν μοι ὁ Ἄραψ . (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 22:3)
- σοὶ τόδε πενταίχμοισι ποδῶν ὡπλισμένον ἀκμαῖσ, ἀκροχανέσ, φοινῷ κρατὶ συνεξερύσαν, ἄνθετο δέρμα λέοντοσ ὑπὲρ πίτυν, αἰγιπόδη Πάν, Τεῦκροσ Ἄραψ, καὐτὰν ἀγρότιν αἰγανέαν. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 571)
- πείθεται δὲ ὁ Ἄραψ τριακόσια δοῦναι τάλαντα, κἀπὶ τούτοισ Σκαῦροσ ἐξῆγεν τῆσ Ἀραβίασ τὴν δύναμιν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 226:5)
