Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 26

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 26)

ἐπεὶ δὲ κατέπλευσεν εἰσ Κύμην καὶ πολλοὺσ ᾔσθετο τῶν ἐπὶ θαλάττῃ παραφυλάττοντασ αὐτὸν λαβεῖν, μάλιστα δὲ τοὺσ περὶ Ἐργοτέλη καὶ Πυθόδωρον ἦν γὰρ ἡ θήρα λυσιτελὴσ τοῖσ τὸ κερδαίνειν ἀπὸ παντὸσ ἀγαπῶσι, διακοσίων ἐπικεκηρυγμένων αὐτῷ ταλάντων ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ , ἔφυγεν εἰσ Αἰγάσ, Αἰολικὸν πολισμάτιον, ὑπὸ πάντων ἀγνοούμενοσ πλὴν τοῦ ξένου Νικογένουσ, ὃσ Αἰολέων πλείστην οὐσίαν ἐκέκτητο καὶ τοῖσ ἄνω δυνατοῖσ γνώριμοσ ὑπῆρχε. παρὰ τούτῳ κρυπτόμενοσ ἡμέρασ ὀλίγασ διέτριψεν·

εἶτα μετὰ τὸ δεῖπνον ἐκ θυσίασ τινοσ Ὄλβιοσ ὁ τῶν τέκνων τοῦ Νικογένουσ παιδαγωγὸσ ἔκφρων γενόμενοσ καὶ θεοφόρητοσ ἀνεφώνησεν ἐν μέτρῳ ταυτί· νυκτὶ φωνήν, νυκτὶ βουλήν, νυκτὶ τὴν νίκην δίδου. Καὶ μετὰ ταῦτα κοιμηθεὶσ ὁ Θεμιστοκλῆσ ὄναρ ἔδοξεν ἰδεῖν δράκοντα κατὰ τῆσ γαστρὸσ αὐτοῦ περιελιττόμενον καὶ προσανέρποντα τῷ τραχήλῳ· γενόμενον δ’ ἀετόν, ὡσ ἥψατο τοῦ προσώπου, περιβαλόντα τὰσ πτέρυγασ ἐξᾶραι καὶ κομίζειν πολλὴν ὁδόν, εἶτα χρυσοῦ τινὸσ κηρυκείου φανέντοσ, ἐπὶ τούτου στῆσαι βεβαίωσ αὐτὸν ἀμηχάνου δείματοσ καὶ ταραχῆσ ἀπαλλαγέντα. πέμπεται δ’ οὖν ὑπὸ τοῦ Νικογένουσ μηχανησαμένου τι τοιόνδε.

τοῦ βαρβαρικοῦ γένουσ τὸ πολὺ καὶ μάλιστα τὸ Περσικὸν εἰσ ζηλοτυπίαν τὴν περὶ τὰσ γυναῖκασ ἄγριον φύσει καὶ χαλεπόν ἐστιν. οὐ γὰρ μόνον τὰσ γαμετάσ, ἀλλὰ καὶ τὰσ ἀργυρωνήτουσ καὶ παλλακευομένασ ἰσχυρῶσ παραφυλάττουσιν, ὡσ ὑπὸ μηδενὸσ ὁρᾶσθαι τῶν ἐκτόσ, ἀλλ’ οἴκοι μὲν διαιτᾶσθαι κατακεκλεισμένασ, ἐν δὲ ταῖσ ὁδοιπορίαισ ὑπὸ σκηνὰσ κύκλῳ περιπεφραγμένασ ἐπὶ τῶν ἁρμαμαξῶν ὀχεῖσθαι τοιαύτησ τῷ Θεμιστοκλεῖ κατασκευασθείσησ ἀπήνησ καταδὺσ ἐκομίζετο, τῶν περὶ αὐτὸν ἀεὶ τοῖσ ἐντυγχάνουσι καὶ πυνθανομένοισ λεγόντων, ὅτι γύναιον Ἑλληνικὸν ἄγουσιν ἀπ’ Ιὠνίασ πρόσ τινα τῶν ἐπὶ θύραισ βασιλέωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION