Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 10

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 10)

ἔνθα δὴ Θεμιστοκλῆσ ἀπορῶν τοῖσ ἀνθρωπίνοισ λογισμοῖσ προσάγεσθαι τὸ πλῆθοσ, ὥσπερ ἐν τραγῳδίᾳ μηχανὴν ἄρασ, σημεῖα δαιμόνια καὶ χρησμοὺσ ἐπῆγεν αὐτοῖσ· σημεῖον μὲν λαμβάνων τὸ τοῦ δράκοντοσ, ὃσ ἀφανὴσ ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ ἐκ τοῦ σηκοῦ δοκεῖ γενέσθαι· καὶ τὰσ καθ’ ἡμέραν αὐτῷ προτιθεμένασ ἀπαρχὰσ εὑρίσκοντεσ ἀψαύστουσ οἱ ἱερεῖσ, ἐξήγγελλον εἰσ τοὺσ πολλούσ, τοῦ Θεμιστοκλέουσ λόγον διδόντοσ, ὡσ ἀπολέλοιπε τὴν πόλιν ἡ θεὸσ ὑφηγουμένη πρὸσ τὴν θάλατταν αὐτοῖσ. τῷ δὲ χρησμῷ πάλιν ἐδημαγώγει, λέγων μηδὲν ἄλλο δηλοῦσθαι ξύλινον τεῖχοσ ἢ τὰσ ναῦσ·

διὸ καὶ τὴν Σαλαμῖνα θείαν, οὐχὶ δεινὴν οὐδὲ σχετλίαν καλεῖν τὸν θεόν, ὡσ εὐτυχήματοσ μεγάλου τοῖσ Ἕλλησιν ἐπώνυμον ἐσομένην. κρατήσασ δὲ τῇ γνώμῃ ψήφισμα γράφει, τὴν μὲν πόλιν παρακαταθέσθαι τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Ἀθηνάων μεδεούσῃ, τοὺσ δ’ ἐν ἡλικίᾳ πάντασ ἐμβαίνειν εἰσ τὰσ τριήρεισ, παῖδασ δὲ καὶ γυναῖκασ καὶ ἀνδράποδα σώζειν ἕκαστον ὡσ δυνατόν. κυρωθέντοσ δὲ τοῦ ψηφίσματοσ οἱ πλεῖστοι τῶν Ἀθηναίων ὑπεξέθεντο γενεὰσ καὶ γυναῖκασ εἰσ Τροιζῆνα, φιλοτίμωσ πάνυ τῶν Τροιζηνίων ὑποδεχομένων·

καὶ γὰρ τρέφειν ἐψηφίσαντο δημοσίᾳ, δύο ὀβολοὺσ ἑκάστῳ διδόντεσ, καὶ τῆσ ὀπώρασ λαμβάνειν τοὺσ παῖδασ ἐξεῖναι πανταχόθεν, ἔτι δ’ ὑπὲρ αὐτῶν διδασκάλοισ τελεῖν μισθούσ. τὸ δὲ ψήφισμα Νικαγόρασ ἔγραψεν. οὐκ ὄντων δὲ δημοσίων χρημάτων τοῖσ Ἀθηναίοισ, Ἀριστοτέλησ μέν φησι τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν πορίσασαν ὀκτὼ δραχμὰσ ἑκάστῳ τῶν στρατευομένων αἰτιωτάτην γενέσθαι τοῦ πληρωθῆναι τὰσ τριήρεισ, Κλείδημοσ δὲ καὶ τοῦτο τοῦ Θεμιστοκλέουσ ποιεῖται στρατήγημα.

καταβαινόντων γὰρ εἰσ Πειραιᾶ τῶν Ἀθηναίων, φησὶν ἀπολέσθαι τὸ Γοργόνειον ἀπὸ τῆσ θεοῦ τοῦ ἀγάλματοσ· τὸν οὖν Θεμιστοκλέα προσποιούμενον ζητεῖν καὶ διερευνώμενον ἅπαντα χρημάτων ἀνευρίσκειν πλῆθοσ ἐν ταῖσ ἀποσκευαῖσ ἀποκεκρυμμένον, ὧν εἰσ μέσον κομισθέντων εὐπορῆσαι τοὺσ ἐμβαίνοντασ εἰσ τὰσ ναῦσ ἐφοδίων. ἐκπλεούσησ δὲ τῆσ πόλεωσ τοῖσ μὲν οἶκτον τὸ θέαμα, τοῖσ δὲ θαῦμα τῆσ τόλμησ παρεῖχε, γενεὰσ μὲν ἄλλῃ προπεμπόντων, αὐτῶν δ’ ἀκάμπτων πρὸσ οἰμωγὰσ καὶ δάκρυα γονέων καὶ περιβολὰσ διαπερώντων εἰσ τὴν νῆσον.

καίτοι πολλοὶ μὲν διὰ γῆρασ ὑπολειπόμενοι τῶν πολιτῶν ἔλεον εἶχον· ἦν δέ τισ καὶ ἀπὸ τῶν ἡμέρων καὶ συντρόφων ζῴων ἐπικλῶσα γλυκυθυμία, μετ’ ὠρυγῆσ καὶ πόθου συμπαραθεόντων ἐμβαίνουσι τοῖσ ἑαυτῶν τροφεῦσιν. ἐν οἷσ ἱστορεῖται κύων Ξανθίππου τοῦ Περικλέουσ πατρὸσ οὐκ ἀνασχόμενοσ τὴν ἀπ’ αὐτοῦ μόνωσιν ἐναλέσθαι τῇ θαλάττῃ καὶ τῇ τριήρει παρανηχόμενοσ ἐκπεσεῖν εἰσ τὴν Σαλαμῖνα καὶ λιποθυμήσασ ἀποθανεῖν εὐθύσ·

οὗ καὶ τὸ δεικνύμενον ἄχρι νῦν καὶ καλούμενον Κυνὸσ σῆμα τάφον εἶναι λέγουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION