Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 28

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 28)

ἐπεὶ δ’ οὖν εἰσήχθη πρὸσ βασιλέα καὶ προσκυνήσασ ἔστη σιωπῇ, προστάξαντοσ τῷ ἑρμηνεῖ τοῦ βασιλέωσ ἐρωτῆσαι, τίσ ἐστι, καὶ τοῦ ἑρμηνέωσ ἐρωτήσαντοσ, εἶπεν· "ἥκω σοι, βασιλεῦ, Θεμιστοκλῆσ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐγὼ φυγὰσ ὑφ’ Ἑλλήνων διωχθείσ, ᾧ πολλὰ μὲν ὀφείλουσι Πέρσαι κακά, πλείω δὲ ἀγαθὰ κωλύσαντι τὴν δίωξιν, ὅτε τῆσ Ἑλλάδοσ ἐν ἀσφαλεῖ γενομένησ παρέσχε τὰ οἴκοι σωζόμενα χαρίσασθαί τι καὶ ὑμῖν. ἐμοὶ μὲν οὖν πάντα πρέποντα ταῖσ παρούσαισ συμφοραῖσ ἐστι, καὶ παρεσκευασμένοσ ἀφῖγμαι δέξασθαί τε χάριν εὐμενῶσ διαλλαττομένου καὶ παραιτεῖσθαι μνησικακοῦντοσ ὀργῆν· "σὺ δὲ τοὺσ ἐμοὺσ ἐχθροὺσ μάρτυρασ θέμενοσ ὧν εὐεργέτησα Πέρσασ, νῦν ἀπόχρησαι ταῖσ ἐμαῖσ τύχαισ πρὸσ ἐπίδειξιν ἀρετῆσ μᾶλλον ἢ πρὸσ ἀποπλήρωσιν ὀργῆσ. σώσεισ μὲν γὰρ ἱκέτην σόν, ἀπολεῖσ δ’ Ἑλλήνων πολέμιον γενόμενον. ταῦτ’ εἰπὼν ὁ Θεμιστοκλῆσ ἐπεθείασε τῷ λόγῳ προσδιελθὼν τὴν ὄψιν, ἣν εἶδεν ἐν Νικογένουσ, καὶ τὸ μάντευμα τοῦ Δωδωναίου Διόσ, ὡσ κελευσθεὶσ πρὸσ τὸν ὁμώνυμον τοῦ θεοῦ βαδίζειν συμφρονήσειε πρὸσ ἐκεῖνον ἀναπέμπεσθαι·

μεγάλουσ γὰρ ἀμφοτέρουσ εἶναί τε καὶ λέγεσθαι βασιλέασ. ἀκούσασ δ’ ὁ Πέρσησ, ἐκείνῳ μὲν οὐδὲν ἀπεκρίνατο, καίπερ θαυμάσασ τὸ φρόνημα καὶ τὴν τόλμαν αὐτοῦ· μακαρίσασ δὲ πρὸσ τοὺσ φίλουσ ἑαυτόν, ὡσ ἐπ’ εὐτυχίᾳ μεγίστῃ, καὶ κατευξάμενοσ ἀεὶ τοῖσ πολεμίοισ τοιαύτασ φρένασ διδόναι τὸν Ἀριμάνιον, ὅπωσ ἐλαύνωσι τοὺσ ἀρίστουσ ἐξ ἑαυτῶν, θῦσαί τε τοῖσ θεοῖσ λέγεται καὶ πρὸσ πόσιν εὐθὺσ τραπέσθαι καὶ νύκτωρ ὑπὸ χαρᾶσ διὰ μέσων τῶν ὕπνων βοῆσαι τρίσ·

"ἔχω Θεμιστοκλέα τὸν Ἀθηναῖον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION