Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 29

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 29)

ἅμα δ’ ἡμέρᾳ συγκαλέσασ τοὺσ φίλουσ εἰσῆγεν αὐτὸν οὐδὲν ἐλπίζοντα χρηστὸν ἐξ ὧν ἑώρα τοὺσ ἐπὶ θύραισ, ὡσ ἐπύθοντο τοὔνομα παρόντοσ αὐτοῦ, χαλεπῶσ διακειμένουσ καὶ κακῶσ λέγοντασ. ἔτι δὲ Ῥωξάνησ ὁ χιλίαρχοσ, ὡσ κατ’ αὐτὸν ἦν ὁ Θεμιστοκλῆσ προσιών, καθημένου βασιλέωσ καὶ τῶν ἄλλων σιωπώντων, ἀτρέμα στενάξασ εἶπεν· "ὄφισ Ἕλλην ὁ ποικίλοσ, ὁ βασιλέωσ σε δαίμων δεῦρο ἤγαγεν. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰσ ὄψιν ἐλθόντοσ αὐτοῦ καὶ πάλιν προσκυνήσαντοσ, ἀσπασάμενοσ καὶ προσειπὼν φιλοφρόνωσ ὁ βασιλεύσ, ἤδη μὲν ἔφησεν αὐτῷ διακόσια τάλαντα ὀφείλειν·

κομίσαντα γὰρ αὑτὸν ἀπολήψεσθαι δικαίωσ τὸ ἐπικηρυχθὲν τῷ ἀγαγόντι· πολλῷ δὲ πλείω τούτων ὑπισχνεῖτο καὶ παρεθάρρυνε καὶ λέγειν ἐδίδου περὶ τῶν Ἑλληνικῶν, ἃ βούλοιτο, παρρησιαζόμενον. ὁ δὲ Θεμιστοκλῆσ ἀπεκρίνατο, τὸν λόγον ἐοικέναι τοῦ ἀνθρώπου τοῖσ ποικίλοισ στρώμασιν·

ὡσ γὰρ ἐκεῖνα καὶ τοῦτον ἐκτεινόμενον μὲν ἐπιδείκνυσθαι τὰ εἴδη, συστελλόμενον δὲ κρύπτειν καὶ διαφθείρειν· ὅθεν αὐτῷ χρόνου δεῖν. τοῖσ μὲν ἐκτὸσ δόξαν παρέσχε περὶ τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων διειλέχθαι, πολλῶν δὲ καινοτομουμένων περὶ τὴν αὐλὴν καὶ τοὺσ φίλουσ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ, φθόνον ἔσχε παρὰ τοῖσ δυνατοῖσ, ὡσ καὶ κατ’ ἐκείνων παρρησίᾳ χρήσασθαι πρὸσ αὐτὸν ἀποτετολμηκώσ.

οὐδὲν γὰρ ἦσαν αἱ τιμαὶ ταῖσ τῶν ἄλλων ἐοικυῖαι ξένων, ἀλλὰ καὶ κυνηγεσίων βασιλεῖ μετέσχε καὶ τῶν οἴκοι διατριβῶν, ὥστε καὶ μητρὶ τῇ βασιλέωσ εἰσ ὄψιν ἐλθεῖν καὶ γενέσθαι συνήθησ, διακοῦσαι δὲ καὶ τῶν μαγικῶν λόγων τοῦ βασιλέωσ κελεύσαντοσ. ἐπεὶ δὲ Δημάρατοσ ὁ Σπαρτιάτησ αἰτήσασθαι δωρεὰν κελευσθεὶσ ᾐτήσατο τὴν κίταριν, ὥσπερ οἱ βασιλεῖσ, ἐπαράμενοσ εἰσελάσαι διὰ Σάρδεων, Μιθροπαύστησ μὲν ἀνεψιὸσ ὢν βασιλέωσ εἶπε τοῦ Δημαράτου τῆσ τιάρασ ἁψάμενοσ·

"αὕτη μὲν ἡ κίταρισ οὐκ ἔχει ἐγκέφαλον, ὃν ἐπικαλύψει· "σὺ δ’ οὐκ ἔσῃ Ζεὺσ ἂν λάβῃσ κεραυνόν· ἀπωσαμένου δὲ τὸν Δημάρατον ὀργῇ διὰ τὸ αἴτημα τοῦ βασιλέωσ καὶ δοκοῦντοσ ἀπαραιτήτωσ ἔχειν πρὸσ αὐτόν, ὁ Θεμιστοκλῆσ δεηθεὶσ ἔπεισε καὶ διήλλαξε.

λέγεται δὲ καὶ τοὺσ ὕστερον βασιλεῖσ, ἐφ’ ὧν μᾶλλον αἱ Περσικαὶ πράξεισ ταῖσ Ἑλληνικαῖσ ἀνεκράθησαν, ὁσάκισ δεηθεῖεν ἀνδρὸσ Ἕλληνοσ, ἐπαγγέλλεσθαι καὶ γράφειν ἕκαστον, ὡσ μείζων ἔσοιτο παρ’ αὐτῷ Θεμιστοκλέουσ. αὐτὸν δὲ τὸν Θεμιστοκλέα φασὶν ἤδη μέγαν ὄντα καὶ θεραπευόμενον ὑπὸ πολλῶν λαμπρᾶσ ποτε τραπέζησ αὐτῷ παρατεθείσησ πρὸσ τοὺσ παῖδασ εἰπεῖν·

"ὦ παῖδεσ, ἀπωλόμεθα ἄν, εἰ μὴ ἀπωλόμεθα. πόλεισ δ’ αὐτῷ τρεῖσ μὲν οἱ πλεῖστοι δοθῆναι λέγουσιν εἰσ ἄρτον καὶ οἶνον καὶ ὄψον, Μαγνησίαν καὶ Λάμψακον καὶ Μυοῦντα· δύο δ’ ἄλλασ προστίθησιν ὁ Κυζικηνὸσ Νεάνθησ καὶ Φανίασ, Περκώτην καὶ Παλαίσκηψιν εἰσ στρωμνὴν καὶ ἀμπεχόνην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION