Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 21

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 21)

ἦν δὲ καὶ τοῖσ συμμάχοισ ἐπαχθὴσ περιπλέων τε τὰσ νήσουσ καὶ χρηματιζόμενοσ ἀπ’ αὐτῶν· οἱᾶ καὶ πρὸσ Ἀνδρίουσ ἀργύριον αἰτοῦντά φησιν αὐτὸν Ἡρόδοτοσ εἰπεῖν τε καὶ ἀκοῦσαι. δύο γὰρ ἥκειν ἔφη θεοὺσ κομίζων, Πειθὼ καὶ Βίαν· οἱ δ’ ἔφασαν εἶναι καὶ παρ’ αὐτοῖσ θεοὺσ μεγάλουσ δύο, Πενίαν καὶ Ἀπορίαν, ὑφ’ ὧν κωλύεσθαι δοῦναι χρήματα ἐκείνῳ. Τιμοκρέων δ’ ὁ Ῥόδιοσ μελοποιὸσ ἐν ᾄσματι καθάπτεται πικρότερον τοῦ Θεμιστοκλέουσ, ὡσ ἄλλουσ μὲν ἐπὶ χρήμασι φυγάδασ διαπραξαμένου κατελθεῖν, αὐτὸν δὲ ξένον ὄντα καὶ φίλον προεμένου δι’ ἀργύριον. λέγει δ’ οὕτωσ·

ἀλλ’ εἰ τύγε Παυσανίαν ἢ καὶ τύγε Ξάνθιππον αἰνεῖσ ἢ τύγε Λευτυχίδαν, ἐγὼ δ’ Ἀριστείδαν ἐπαινέω ἄνδρ’ ἱερᾶν ἀπ’ Ἀθανᾶν ἐλθεῖν ἕνα λῷστον· ἐπεὶ Θεμιστοκλῆ ἤχθαρε Λατώ, ψεύσταν, ἄδικον, προδόταν, ὃσ Τιμοκρέοντα ξεῖνον ἐόντ’ ἀργυρίοισ σκυβαλικτοῖσι πεισθεὶσ οὐ κατᾶγεν εἰσ πάτραν Ιἀλυσόν, λαβὼν δὲ τρί’ ἀργυρίου τάλαντ’ ἔβα πλέων εἰσ ὄλεθρον, τοὺσ μὲν κατάγων ἀδίκωσ, τοὺσ δ’ ἐκδιώκων, τοὺσ δὲ καίνων, ἀργυρίων ὑπόπλεωσ, Ἰσθμοῖ δ’ ἐπανδόκευε γελοίωσ ψυχρὰ κρέα παρέχων· οἱ δ’ ἤσθιον κηὔχοντο μὴ ὡρ́αν Θεμιστοκλεῦσ γενέσθαι.

πολὺ δ’ ἀσελγεστέρᾳ καὶ ἀναπεπταμένῃ μᾶλλον εἰσ τὸν Θεμιστοκλέα βλασφημίᾳ κέχρηται μετὰ τὴν φυγὴν αὐτοῦ καὶ τὴν καταδίκην ὁ Τιμοκρέων ᾆσμα ποιήσασ, οὗ ἐστιν ἀρχή·

Μοῦσα τοῦδε τοῦ μέλεοσ κλέοσ ἀν’ Ἕλλανασ τίθει, ὡσ ἐοικὸσ καὶ δίκαιον. λέγεται δ’ ὁ Τιμοκρέων ἐπὶ μηδισμῷ φυγεῖν συγκαταψηφισαμένου τοῦ Θεμιστοκλέουσ. ὡσ οὖν ὁ Θεμιστοκλῆσ αἰτίαν ἔσχε μηδίζειν, ταῦτ’ ἐποίησεν εἰσ αὐτόν·

οὐκ ἄρα Τιμοκρέων μοῦνοσ Μήδοισιν ὁρκιατομεῖ, ἀλλ’ ἐντὶ κἆλλοι δὴ πονηροί· οὐκ ἐγὼ μόνα κόλουρισ· ἐντὶ καὶ ἄλλαι ἀλώπεκεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION