Plutarch, Θεμιστοκλῆς, chapter 11

(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 11)

ταῦτά τε δὴ μεγάλα τοῦ Θεμιστοκλέουσ, καὶ τοὺσ πολίτασ αἰσθόμενοσ ποθοῦντασ Ἀριστείδην καὶ δεδιότασ, μὴ δι’ ὀργὴν τῷ βαρβάρῳ προσθεὶσ ἑαυτὸν ἀνατρέψῃ τὰ πράγματα τῆσ Ἑλλάδοσ ἐξωστράκιστο γὰρ πρὸ τοῦ πολέμου καταστασιασθεὶσ ὑπὸ Θεμιστοκλέουσ , γράφει ψήφισμα, τοῖσ ἐπὶ χρόνῳ μεθεστῶσιν ἐξεῖναι κατελθοῦσι πράττειν καὶ λέγειν τὰ βέλτιστα τῇ Ἑλλάδι μετὰ τῶν ἄλλων πολιτῶν. Εὐρυβιάδου δὲ τὴν μὲν ἡγεμονίαν τῶν νεῶν ἔχοντοσ διὰ τὸ τῆσ Σπάρτησ ἀξίωμα, μαλακοῦ δὲ περὶ τὸν κίνδυνον ὄντοσ, αἴρειν δὲ βουλομένου καὶ πλεῖν ἐπὶ τὸν Ἰσθμόν, ὅπου καὶ τὸ πεζὸν ἤθροιστο τῶν Πελοποννησίων, ὁ Θεμιστοκλῆσ ἀντέλεγεν·

ὅτε καὶ τὰ μνημονευόμενα λεχθῆναί φασι. τοῦ γὰρ Εὐρυβιάδου πρὸσ αὐτὸν εἰπόντοσ· "ἀλλὰ τοὺσ ἀπολειφθέντασ οὐ στεφανοῦσιν. ἐπαραμένου δὲ τὴν βακτηρίαν ὡσ πατάξοντοσ, ὁ Θεμιστοκλῆσ ἔφη·

"πάταξον μέν, ἄκουσον δέ. θαυμάσαντοσ δὲ τὴν πρᾳότητα τοῦ Εὐρυβιάδου καὶ λέγειν κελεύσαντοσ, ὁ μὲν Θεμιστοκλῆσ ἀνῆγεν αὐτὸν ἐπὶ τὸν λόγον. εἰπόντοσ δέ τινοσ, ὡσ ἀνὴρ ἄπολισ οὐκ ὀρθῶσ διδάσκει τοὺσ ἔχοντασ ἐγκαταλιπεῖν καὶ προέσθαι τὰσ πατρίδασ, ὁ Θεμιστοκλῆσ ἐπιστρέψασ τὸν λόγον· "ὦ μοχθηρέ, τὰσ μὲν οἰκίασ καὶ τὰ τείχη καταλελοίπαμεν, οὐκ ἀξιοῦντεσ ἀψύχων ἕνεκα δουλεύειν, πόλισ δ’ ἡμῖν ἔστι μεγίστη τῶν Ἑλληνίδων, αἱ διακόσιαι τριήρεισ, αἳ νῦν μὲν ὑμῖν παρεστᾶσι βοηθοὶ σώζεσθαι δι’ αὐτῶν βουλομένοισ, εἰ δ’ ἄπιτε δεύτερον ἡμᾶσ προδόντεσ, αὐτίκα πεύσεταί τισ Ἑλλήνων Ἀθηναίουσ καὶ πόλιν ἐλευθέραν καὶ χώραν οὐ χείρονα κεκτημένουσ ἧσ ἀπέβαλον.

ταῦτα τοῦ Θεμιστοκλέουσ εἰπόντοσ ἔννοια καὶ δέοσ ἔσχε τὸν Εὐρυβιάδην τῶν Ἀθηναίων, μὴ σφᾶσ ἀπολείποντεσ οἴχονται.

"καὶ ὑμῖν περὶ πολέμου τίσ ἐστι λόγοσ, οἳ καθάπερ αἱ τευθίδεσ μάχαιραν μὲν ἔχετε, καρδίαν δὲ οὐκ ἔχετε;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION