헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ24́

(리시아스, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον)

οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ, ὅτι μοι παρεσκεύασε τὸν ἀγῶνα τουτονί. πρότερον γὰρ οὐκ ἔχων πρόφασιν ἐφ’ ἧσ τοῦ βίου λόγον δοίην, νυνὶ διὰ τοῦτον εἴληφα. καὶ πειράσομαι τῷ λόγῳ τοῦτον μὲν ἐπιδεῖξαι ψευδόμενον, ἐμαυτὸν δὲ βεβιωκότα μέχρι τῆσδε τῆσ ἡμέρασ ἐπαίνου μᾶλλον ἄξιον ἤ φθόνου· διὰ γὰρ οὐδὲν ἄλλο μοι δοκεῖ παρασκευάσαι τόνδε μοι τὸν κίνδυνον οὗτοσ ἢ διὰ φθόνον. καίτοι ὅστισ τούτοισ φθονεῖ οὓσ οἱ ἄλλοι ἐλεοῦσι, τίνοσ ἂν ὑμῖν ὁ τοιοῦτοσ ἀποσχέσθαι δοκεῖ πονηρίασ;

εἰ μὲν γὰρ ἕνεκα χρημάτων με συκοφαντεῖ ‐ ‐ · εἰ δ’ ὡσ ἐχθρὸν ἑαυτοῦ με τιμωρεῖται, ψεύδεται· διὰ γὰρ τὴν πονηρίαν αὐτοῦ οὔτε φίλῳ οὔτε ἐχθρῷ πώποτε ἐχρησάμην αὐτῶ. ἤδη τοίνυν, ὦ βουλή, δῆλόσ ἐστι φθονῶν, ὅτι τοιαύτῃ κεχρημένοσ συμφορᾷ τούτου βελτίων εἰμὶ πολίτησ.

καὶ γὰρ οἶμαι δεῖν, ὦ βουλή, τὰ τοῦ σώματοσ δυστυχήματα τοῖσ τῆσ ψυχῆσ ἐπιτηδεύμασιν ἰᾶσθαι, καλῶσ. εἰ γὰρ ἐξ ἴσου τῇ συμφορᾷ καὶ τὴν διάνοιαν ἕξω καὶ τὸν ἄλλον βίον διάξω, τί τούτου διοίσω; περὶ μὲν οὖν τούτων τοσαῦτά μοι εἰρήσθω·

ὑπὲρ ὧν δέ μοι προσήκει λέγειν, ὡσ ἂν οἱο͂́ν τε διὰ βραχυτάτων ἐρῶ. φησὶ γὰρ ὁ κατήγοροσ οὐ δικαίωσ με λαμβάνειν τὸ παρὰ τῆσ πόλεωσ ἀργύριον· καὶ γὰρ τῷ σώματι δύνασθαι καὶ οὐκ εἶναι τῶν ἀδυνάτων, καὶ τέχνην ἐπίστασθαι τοιαύτην ὥστε καὶ ἄνευ τοῦ διδομένου τούτου ζῆν. καὶ τεκμηρίοισ χρῆται τῆσ μὲν τοῦ σώματοσ ῥώμησ, ὅτι ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω, τῆσ δ’ ἐν τῇ τέχνῃ εὐπορίασ, ὅτι δύναμαι συνεῖναι δυναμένοισ ἀνθρώποισ ἀναλίσκειν.

τὴν μὲν οὖν ἐκ τῆσ τέχνησ εὐπορίαν καὶ τὸν ἄλλον τὸν ἐμὸν βίον, οἱο͂σ τυγχάνει, πάντασ ὑμᾶσ οἴμαι γιγνώσκειν· ὅμωσ δὲ κἀγὼ διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐμοὶ γὰρ ὁ μὲν πατὴρ κατέλιπεν οὐδέν, τὴν δὲ μητέρα τελευτήσασαν πέπαυμαι τρέφων τρίτον ἔτοσ τουτί, παῖδεσ δέ μοι οὔπω εἰσὶν οἵ με θεραπεύσουσι.

τέχνην δὲ κέκτημαι βραχέα δυναμένην ὠφελεῖν, ἣν αὐτὸσ μὲν ἤδη χαλεπῶσ ἐργάζομαι, τὸν διαδεξόμενον δ’ αὐτὴν οὔπω δύναμαι κτήσασθαι. πρόσοδοσ δέ μοι οὐκ ἔστιν ἄλλη πλὴν ταύτησ, ἣν ἂν ἀφέλησθέ με, κινδυνεύσαιμ’ ἂν ὑπὸ τῇ δυσχερεστάτῃ γενέσθαι τύχῃ. μὴ τοίνυν, ἐπειδή γε ἔστιν, ὦ βουλή, σῶσαί με δικαίωσ, ἀπολέσητε ἀδίκωσ· μηδὲ ἃ νεωτέρῳ καὶ μᾶλλον ἐρρωμένῳ ὄντι ἔδοτε, πρεσβύτερον καὶ ἀσθενέστερον γιγνόμενον ἀφέλησθε·

μηδὲ πρότερον καὶ περὶ τοὺσ οὐδὲν ἔχοντασ κακὸν ἐλεημονέστατοι δοκοῦντεσ εἶναι νυνὶ διὰ τοῦτον τοὺσ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐλεινοὺσ ὄντασ ἀγρίωσ ἀποδέξησθε· μηδ’ ἐμὲ τολμήσαντεσ ἀδικῆσαι καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ὁμοίωσ ἐμοὶ διακειμένουσ ἀθυμῆσαι ποιήσητε. καὶ γὰρ ἂν ἄτοπον εἰή, ὦ βουλή, εἰ ὅτε μὲν ἁπλῆ μοι ἦν ἡ συμφορά, τότε μὲν φαινοίμην λαμβάνων τὸ ἀργύριον τοῦτο, νῦν δ’ ἐπειδὴ καὶ γῆρασ καὶ νόσοι καὶ τὰ τούτοισ ἑπόμενα κακὰ προσγίγνεταί μοι, τότε ἀφαιρεθείην.

δοκεῖ δέ μοι τῆσ πενίασ τῆσ ἐμῆσ τὸ μέγεθοσ ὁ κατήγοροσ ἂν ἐπιδεῖξαι σαφέστατα μόνοσ ἀνθρώπων.

εἰ γὰρ ἐγὼ κατασταθεὶσ χορηγὸσ τραγῳδοῖσ προκαλεσαίμην αὐτὸν εἰσ ἀντίδοσιν, δεκάκισ ἂν ἕλοιτο χορηγῆσαι μᾶλλον ἢ ἀντιδοῦναι ἅπαξ. καὶ πῶσ οὐ δεινόν ἐστι νῦν μὲν κατηγορεῖν ὡσ διὰ πολλὴν εὐπορίαν ἐξ ἴσου δύναμαι συνεῖναι τοῖσ πλουσιωτάτοισ, εἰ δὲ ὧν ἐγὼ λέγω τύχοι τι γενόμενον, τοιοῦτον εἶναι; καὶ τί πονηρότερον; περὶ δὲ τῆσ ἐμῆσ ἱππικῆσ, ἧσ οὗτοσ ἐτόλμησε μνησθῆναι πρὸσ ὑμᾶσ, οὔτε τὴν τύχην δείσασ οὔτε ὑμᾶσ αἰσχυνθείσ, οὐ πολὺσ ὁ λόγοσ.

ἐγὼ γὰρ, ὦ βουλή, πάντασ οἶμαι τοὺσ ἔχοντάσ τι δυστύχημα τοῦτο ζητεῖν καὶ τοῦτο φιλοσοφεῖν, ὅπωσ ὡσ ἀλυπότατα μεταχειριοῦνται τὸ συμβεβηκὸσ πάθοσ. ὧν εἷσ ἐγώ, καὶ περιπεπτωκὼσ τοιαύτῃ συμφορᾷ ταύτην ἐμαυτῷ ῥᾳστώνην ἐξηῦρον εἰσ τὰσ ὁδοὺσ τὰσ μακροτέρασ τῶν ἀναγκαίων. ὃ δὲ μέγιστον, ὦ βουλή, τεκμήριον ὅτι διὰ τὴν συμφορὰν ἀλλ’ οὐ διὰ τὴν ὕβριν, ὡσ οὗτόσ φησιν, ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω ῥᾴδιόν ἐστι μαθεῖν·

εἰ γὰρ ἐκεκτήμην οὐσίαν, ἐπ’ ἀστράβησ ἂν ὠχούμην, ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἵππουσ ἀνέβαινον· νυνὶ δ’ ἐπειδὴ τοιοῦτον οὐ δύναμαι κτήσασθαι, τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἵπποισ ἀναγκάζομαι χρῆσθαι πολλάκισ. καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπόν ἐστιν, ὦ βουλή, τοῦτον ἄν, εἰ μὲν ἐπ’ ἀστράβησ ὀχούμενον ἑώρα με, σιωπᾶν τί γὰρ ἂν καὶ ἔλεγεν;

, ὅτι δ’ ἐπὶ τοὺσ ᾐτημένουσ ἵππουσ ἀναβαίνω, πειρᾶσθαι πείθειν ὑμᾶσ ὡσ δυνατόσ εἰμι; καὶ ὅτι μὲν δυοῖν βακτηρίαιν χρῶμαι, τῶν ἄλλων μιᾷ χρωμένων, μὴ κατηγορεῖν ὡσ καὶ τοῦτο τῶν δυναμένων ἐστιν· ὅτι δ’ ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω, τεκμηρίῳ χρῆσθαι πρὸσ ὑμᾶσ ὡσ εἰμὶ τῶν δυναμένων; οἷσ ἐγώ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἀμφοτέροισ χρῶμαι. τοσοῦτον δὲ διενήνοχεν ἀναισχυντίᾳ τῶν ἁπάντων ἀνθρώπων, ὥστε ὑμᾶσ πειρᾶται πείθειν, τοσούτουσ ὄντασ εἵσ ὤν, ὡσ οὐκ εἰμὶ τῶν ἀδυνάτων ἐγώ.

καίτοι εἰ τοῦτο πείσει τινὰσ ὑμῶν, ὦ βουλή, τί με κωλύει κληροῦσθαι τῶν ἐννέα ἀρχόντων, καὶ ὑμᾶσ ἐμοῦ μὲν ἀφελέσθαι τὸν ὀβολὸν ὡσ ὑγιαίνοντοσ, τούτῳ δὲ ψηφίσασθαι πάντασ ὡσ ἀναπήρῳ; οὐ γὰρ δήπου τὸν αὐτὸν ὑμεῖσ μὲν ὡσ δυνάμενον ἀφαιρήσεσθε τὸ διδόμενον, οἱ δὲ <θεσμοθέται> ὡσ ἀδύνατον ὄντα κληροῦσθαι κωλύσουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε ὑμεῖσ τούτῳ τὴν αὐτὴν ἔχετε γνώμην, οὔθ’ οὗτοσ εὖ ποιῶν.

ὁ μὲν γὰρ ὥσπερ ἐπικλήρου τῆσ συμφορᾶσ οὔσησ ἀμφισβητήσων ἥκει καὶ πειρᾶται πείθειν ὑμᾶσ ὡσ οὐκ εἰμὶ τοιοῦτοσ οἱο͂ν ὑμεῖσ ὁρᾶτε πάντεσ· ὑμεῖσ δὲ ὃ τῶν εὖ φρονούντων ἔργον ἐστί μᾶλλον πιστεύετε τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν ὀφθαλμοῖσ ἢ τοῖσ τούτου λόγοισ. λέγει δ’ ὡσ ὑβριστήσ εἰμι καὶ βίαιοσ καὶ λίαν ἀσελγῶσ διακείμενοσ, ὥσπερ εἰ φοβερῶσ ὀνομάσειε, μέλλων ἀληθῆ λέγειν, ἀλλ’ οὐκ, ἐὰν πάνυ πραόνωσ μηδὲ ψεύδηται, ταῦτα ποιήσων.

ἐγὼ δ’ ὑμᾶσ, ὦ βουλή, σαφῶσ οἶμαι δεῖν διαγιγνώσκειν οἷσ τ’ ἐγχωρεῖ τῶν ἀνθρώπων ὑβρισταῖσ εἶναι καὶ οἷσ οὐ προσήκει. οὐ γὰρ <τοὺσ> πενομένουσ καὶ λίαν ἀπόρωσ διακειμένουσ ὑβρίζειν εἰκόσ, ἀλλὰ τοὺσ πολλῷ πλείω τῶν ἀναγκαίων κεκτημένουσ·

οὐδὲ τοὺσ ἀδυνάτουσ τοῖσ σώμασιν ὄντασ, ἀλλὰ τοὺσ μάλιστα πιστεύοντασ ταῖσ αὑτῶν ῥώμαισ· οὐδὲ τοὺσ ἤδη προβεβηκότασ τῇ ἡλικίᾳ, ἀλλὰ τοὺσ ἔτι νέουσ καὶ νέαισ ταῖσ διανοίαισ χρωμένουσ. οἱ μὲν γὰρ πλούσιοι τοῖσ χρήμασιν ἐξωνοῦνται τοὺσ κινδύνουσ, οἱ δὲ πένητεσ ὑπὸ τῆσ παρούσησ ἀπορίασ σωφρονεῖν ἀναγκάζονται·

καὶ οἱ μὲν νέοι συγγνώμησ ἀξιοῦνται τυγχάνειν παρὰ τῶν πρεσβυτέρων, τοῖσ δὲ πρεσβυτέροισ ἐξαμαρτάνουσιν ὁμοίωσ ἐπιτιμῶσιν ἀμφότεροι· καὶ τοῖσ μὲν ἰσχυροῖσ ἐγχωρεῖ μηδὲν αὐτοῖσ πάσχουσιν, οὓσ ἂν βουληθῶσιν, ὑβρίζειν, τοῖσ δὲ ἀσθενέσιν οὐκ ἔστιν οὔτε ὑβριζομένοισ ἀμύνεσθαι τοὺσ ὑπάρξαντασ οὔτε ὑβρίζειν βουλομένοισ περιγίγνεσθαι τῶν ἀδικουμένων.

ὥστε μοι δοκεῖ ὁ κατήγοροσ εἰπεῖν περὶ τῆσ ἐμῆσ ὕβρεωσ οὐ σπουδάζων, ἀλλὰ παίζων, οὐδ’ ὑμᾶσ πεῖσαι βουλόμενοσ ὡσ εἰμὶ τοιοῦτοσ, ἀλλ’ ἐμὲ κωμῳδεῖν βουλόμενοσ, ὥσπερ τι καλὸν ποιῶν. ἔτι δὲ καὶ συλλέγεσθαί φησιν ἀνθρώπουσ ὡσ ἐμὲ πονηροὺσ καὶ πολλούσ, οἳ τὰ μὲν ἑαυτῶν ἀνηλώκασι, τοῖσ δὲ τὰ σφέτερα σῴζειν βουλομένοισ ἐπιβουλεύουσιν.

ὑμεῖσ δὲ ἐνθυμήθητε πάντεσ ὅτι ταῦτα λέγων οὐδὲν ἐμοῦ κατηγορεῖ μᾶλλον ἢ τῶν ἄλλων ὅσοι τέχνασ ἔχουσιν οὐδὲ τῶν ὡσ ἐμὲ εἰσιόντων μᾶλλον ἢ τῶν ὡσ τοὺσ ἄλλουσ δημιουργούσ. ἕκαστοσ γὰρ ὑμῶν εἴθισται προσφοιτᾶν ὁ μὲν πρὸσ μυροπώλιον, ὁ δὲ πρὸσ κουρεῖον, ὁ δὲ πρὸσ σκυτοτομεῖον, ὁ δ’ ὅποι ἂν τύχῃ, καὶ πλεῖστοι μὲν ὡσ τοὺσ ἐγγυτάτω τῆσ ἀγορᾶσ κατεσκευασμένουσ, ἐλάχιστοι δὲ ὡσ τοὺσ πλεῖστον ἀπέχοντασ αὐτῆσ·

ὥστ’ εἴ τισ ὑμῶν πονηρίαν καταγνώσεται τῶν ὡσ ἐμὲ εἰσιόντων, δῆλον ὅτι καὶ τῶν παρὰ τοῖσ ἄλλοισ διατριβόντων· εἰ δὲ κἀκείνων, ἁπάντων Ἀθηναίων· ἅπαντεσ γὰρ εἴθισθε προσφοιτᾶν καὶ διατρίβειν ἁμοῦ γέ που. ἀλλὰ γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λίαν με ἀκριβῶσ ἀπολογούμενον πρὸσ ἓν ἕκαστον ὑμῖν τῶν εἰρημένων ἐνοχλεῖν πλείω χρόνον.

εἰ γὰρ ὑπὲρ τῶν μεγίστων εἴρηκα, τί δεῖ περὶ τῶν φαύλων ὁμοίωσ τούτῳ σπουδάζειν; ἐγὼ δ’ ὑμῶν, ὦ βουλή, δέομαι πάντων τὴν αὐτὴν ἔχειν περὶ ἐμοῦ διάνοιαν, ἥνπερ καὶ πρότερον. μηδ’ οὗ μόνου μεταλαβεῖν ἔδωκεν ἡ μοι τῶν ἐν τῇ πατρίδι, τούτου διὰ τουτονὶ ἀποστερήσητέ με·

μηδ’ ἃ πάλαι κοινῇ πάντεσ ἔδοτέ μοι, νῦν οὗτοσ εἷσ ὢν πείσῃ πάλιν ὑμᾶσ ἀφελέσθαι. ἐπειδὴ γὰρ, ὦ βουλή, τῶν μεγίστων ἀρχῶν ὁ δαίμων ἀπεστέρησεν ἡμᾶσ, ἡ πόλισ ἡμῖν ἐψηφίσατο τοῦτο τὸ ἀργύριον, ἡγουμένη κοινὰσ εἶναι τὰσ τύχασ τοῖσ ἅπασι καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν. πῶσ οὖν οὐκ ἂν δειλαιότατοσ εἰήν, εἰ τῶν μὲν καλλίστων καὶ μεγίστων διὰ τὴν συμφορὰν ἀπεστερημένοσ εἰήν, ἃ δ’ ἡ πόλισ ἔδωκε προνοηθεῖσα τῶν οὕτωσ διακειμένων, διὰ τὸν κατήγορον ἀφαιρεθείην;

μηδαμῶσ, ὦ βουλή, ταύτῃ θῆσθε τὴν ψῆφον. διὰ τί γὰρ ἂν καὶ τύχοιμι τοιούτων ὑμῶν; πότερον ὅτι δι’ ἐμέ τισ εἰσ ἀγῶνα πώποτε καταστὰσ ἀπώλεσε τὴν οὐσίαν;

ἀλλ’ οὐδ’ ἂν εἷσ ἀποδείξειεν. ἀλλ’ ὅτι πολυπράγμων εἰμὶ καὶ θρασὺσ καὶ φιλαπεχθήμων; ἀλλ’ οὐ τοιαύταισ ἀφορμαῖσ τοῦ βίου πρὸσ τὰ τοιαῦτα τυγχάνω χρώμενοσ.

ἀλλ’ ὅτι λίαν ὑβριστὴσ καὶ βίαιοσ; ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτὸσ φήσειεν, εἰ μὴ βούλοιτο καὶ τοῦτο ψεύδεσθαι τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ. ἀλλ’ ὅτι ἐπὶ τῶν τριάκοντα γενόμενοσ ἐν δυνάμει κακῶσ ἐποίησα πολλοὺσ τῶν πολιτῶν; ἀλλὰ μετὰ τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ ἔφυγον εἰσ Χαλκίδα τὴν ἐπ’ Εὐρίπῳ, καὶ ἐξόν μοι μετ’ ἐκείνων ἀδεῶσ πολιτεύεσθαι, μεθ’ ὑμῶν εἱλόμην κινδυνεύειν ἀπελθών. μὴ τοίνυν, ὦ βουλή, μηδὲν ἡμαρτηκὼσ ὁμοίων ὑμῶν τύχοιμι τοῖσ πολλὰ ἠδικηκόσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ψῆφον θέσθε περὶ ἐμοῦ ταῖσ ἄλλαισ βουλαῖσ, ἀναμνησθέντεσ ὅτι οὔτε χρήματα διαχειρίσασ τῆσ πόλεωσ δίδωμι λόγον αὐτῶν, οὔτε ἀρχὴν ἄρξασ οὐδεμίαν εὐθύνασ ὑπέχω νῦν αὐτῆσ, ἀλλὰ περὶ ὀβολοῦ μόνον ποιοῦμαι τοὺσ λόγουσ.

καὶ οὕτωσ ὑμεῖσ μὲν τὰ δίκαια γνώσεσθε πάντεσ, ἐγὼ δὲ τούτων ὑμῖν τυχὼν ἕξω τὴν χάριν, οὗτοσ δὲ τοῦ λοιποῦ μαθήσεται μὴ τοῖσ ἀσθενεστέροισ ἐπιβουλεύειν ἀλλὰ τῶν ὁμοίων αὐτῷ περιγίγνεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον

(리시아스, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION