헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ20́

(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου)

οὔ μοι δοκεῖ χρῆναι ὀργίζεσθαι ὑμᾶσ τῷ ὀνόματι τῷ τῶν τετρακοσίων, ἀλλὰ τοῖσ ἔργοισ ἐνίων. οἱ μὲν γὰρ ἐπιβουλεύσαντεσ ἦσαν αὐτῶν, οἱ δ’ ἵνα μήτε τὴν πόλιν μηδὲν κακὸν ἐργάσαιντο μήθ’ ὑμῶν μηδένα, ἀλλ’ εὖνοι ὄντεσ εἰσῆθον εἰσ τὸ βουλευτήριον, ὧν εἷσ ὢν οὑτοσὶ τυγχάνει Πολύστρατοσ. οὗτοσ γὰρ ᾑρέθη μὲν ὑπὸ τῶν φυλετῶν ὡσ χρηστὸσ ὢν ἀνὴρ καὶ περὶ τοὺσ δημότασ καὶ περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον·

κατηγοροῦσι δὲ αὐτοῦ ὡσ οὐκ εὔνουσ ἦν τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ, αἱρεθεὶσ ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστ’ ἂν διαγνοῖεν περὶ σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί τινέσ εἰσιν. οὗτοσ δὲ τίνοσ ἂν ἕνεκα ὀλιγαρχίασ ἐπεθύμησε;

πότερον ὡσ ἡλικίαν εἶχε λέγων τι διαπράττεσθαι παρ’ ὑμῖν, ἢ τῷ σώματι πιστεύων, ἵνα ὑβρίζοι εἰσ τῶν ὑμετέρων τινά; ἀλλ’ ὁρᾶτε αὐτοῦ τὴν ἡλικίαν, ᾗ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἱκανόσ ἐστιν ἀποτρέπειν τούτων. ὅστισ μὲν οὖν ἄτιμοσ ὤν, κακόν τι ἐργασάμενοσ ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ, ἑτέρασ πολιτείασ ἐπεθύμησε, διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα αὑτοῦ ἕνεκ’ ἂν ἔπραττε·

τούτῳ δὲ τοιοῦτον οὐδὲν ἡμάρτητο, ὥστε αὑτοῦ ἕνεκα μισεῖν τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον, ἢ τῶν παίδων. ὁ μὲν γὰρ ἐν Σικελίᾳ ἦν, οἱ δ’ ἐν Βοιωτοῖσ· ὥστε μηδὲ τούτων ἕνεκα ἑτέρασ πολιτείασ ἐπιθυμῆσαι διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα. καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ ὡσ πολλὰσ ἀρχὰσ ἦρξεν, ἀποδεῖξαι δὲ οὐδεὶσ οἱο͂́σ τέ ἐστιν ὡσ οὐ καλῶσ ἦρξεν.

ἐγὼ δ’ ἡγοῦμαι οὐ τούτουσ ἀδικεῖν ἐν τοῖσ πράγμασιν ἐκείνοισ, ἀλλ’ εἴ τισ ὀλίγασ ἄρξασ ἀρχὰσ μὴ τὰ ἄριστα ἦρξε τῇ πόλει. οὐ γὰρ οἱ καλῶσ ἄρχοντεσ προὐδίδοσαν τὴν πόλιν, ἀλλ’ οἱ μὴ δικαίωσ. οὗτοσ δὲ πρῶτον μὲν ἄρξασ ἐν Ὠρωπῷ οὔτε προέδωκε οὔθ’ ἑτέραν πολιτείαν κατέστησε, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὅσοι ἦρχον καταπροδόντων τὰ πράγματα.

οἱ δ’ οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντεσ σφῶν αὐτῶν ἀδικεῖν· ὁ δὲ ἡγούμενοσ μηδὲν ἠδικηκέναι δίκην δίδωσι. καὶ τοὺσ μὲν ἀδικοῦντασ οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντεσ·

παρ’ ὧν δ’ ἂν μὴ κερδαίνωσιν, ἀδικοῦντασ ἀποφαίνουσι. καὶ ὁμοίασ τὰσ κατηγορίασ ποιοῦνται τῶν τε εἰπόντων γνώμην τινὰ ἐν τῇ βουλῇ καὶ τῶν μή. οὗτοσ δὲ οὐδὲ γνώμην οὐδεμίαν εἶπε περὶ τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ. ἐγὼ δ’ ἡγοῦμαι ἀξίουσ εἶναι τούτουσ μηδὲν πάσχειν ὑφ’ ὑμῶν κακόν, εἰ ὑμῖν μὲν εὖνοι ἦσαν, ἐκείνοισ δὲ <οὐκ> ἀπηχθάνοντο.

τῶν γὰρ λεγόντων ἐναντία ἐκείνοισ οἱ μὲν ἔφευγον οἱ δὲ ἀπέθνῃσκον, ὥστ’ εἴ τισ καὶ ἐβούλετο ἐναντιοῦσθαι ὑπὲρ ὑμῶν, τὸ δέοσ καὶ ὁ φόνοσ τῶν πεπονθότων ἀπέτρεπε πάντασ. ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα ἀπεγίγνωσκον αὐτῶν·

τοὺσ μὲν γὰρ ἐξήλαυνον αὐτῶν, τοὺσ δὲ ἀπεκτίνυσαν. οἳ δὲ ἐκείνων ἔμελλον ἀκροᾶσθαι καὶ μηδὲν ἐπιβουλεύειν μηδὲ ἐξαγγέλλειν, τούτουσ ἂν καθίσταντο. ὥστε οὐκ ἂν ῥᾳδίωσ μετέστη ἂν ὑμῖν ἡ πολιτεία. οὔκουν δίκαιοί εἰσιν, ὧν ὑμῖν εὖνοι ἦσαν, τούτων δίκην διδόναι. δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ τοῖσ εἰποῦσι περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον μὴ τὰ ἄριστα ὁ μηδὲν εἰπὼν ταὐτὰ πείσεται, καὶ ἐν μὲν ἑβδομήκοντα ἔτεσιν οὐδὲν ἐξήμαρτεν εἰσ ὑμᾶσ, ἐν ὀκτὼ δ’ ἡμέραισ·

καὶ οἱ μὲν τὸν βίον ἅπαντα πονηροὶ ὄντεσ χρηστοὶ ἐν τῷ λογιστηρίῳ γεγένηται, πείσαντεσ τοὺσ κατηγόρουσ, οἳ δ’ ἀεὶ ὑμῖν χρηστοὶ ἦσαν, οὗτοι πονηροί. καίτοι ἔν γε ταῖσ πρότερον κατηγορίαισ τά τε ἄλλα κατηγόρησαν ψευδῆ τοῦ πατρόσ, καὶ συγγενῆ Φρύνιχον αὐτοῦ εἶναι ἔφησαν.

καίτοι εἴ τισ βούλεται, ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ μαρτυρησάτω ὡσ ἀναγκαῖον ὄντα Φρυνίχῳ. ἀλλὰ γὰρ ψευδῆ κατηγόρουν. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἐκ παιδείασ φίλοσ ἦν αὐτῷ· ὁ μὲν γὰρ ἐν ἀγρῷ πένησ ὢν ἐποίμαινεν, ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἄστει ἐπαιδεύετο. καὶ ἐπειδὴ ἀνὴρ ἐγένετο, ὁ μὲν ἐγεώργει, ὁ δ’ ἐλθὼν εἰσ τὸ ἄστυ ἐσυκοφάντει, ὥστε μηδὲν ὁμολογεῖν τῷ τρόπῳ ἀλλήλων.

καὶ ὅτ’ ἐξέτινε τῷ δημοσίῳ, οὐκ εἰσήνεγκεν αὐτῷ τὸ ἀργύριον· καίτοι ἐν τοῖσ τοιούτοισ μάλιστα δηλοῦσιν οἳ ἂν φίλοι ὦσιν. εἰ δ’ ἦν δημότησ, οὐ δίκαιοσ διὰ τοῦτο βλάπτεσθαί ἐστιν ὁ πατήρ, εἰ μὴ καὶ ὑμεῖσ ἀδικεῖτε, ὅτι ὑμῶν ἐστι πολίτησ. πῶσ δ’ ἂν γένοιτο δημοτικώτεροσ, ἢ ὅστισ ὑμῶν ψηφισαμένων πεντακισχιλίοισ παραδοῦναι τὰ πράγματα καταλογεὺσ ὢν ἐνακισχιλίουσ κατέλεξεν, ἵνα μηδεὶσ αὐτῷ διάφοροσ εἰή τῶν δημοτῶν, ἀλλ’ ἵνα τὸν μὲν βουλόμενον ἐγγράφοι, εἰ δέ τῳ μὴ οἱο͂́ν τ’ εἰή, χαρίζοιτο.

καίτοι οὐχ οἳ ἂν πλείουσ τοὺσ πολίτασ ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι τὸν δῆμον, ἀλλ’ οἳ ἂν ἐκ πλειόνων ἐλάττουσ. οὗτοσ δὲ οὔτε ὀμόσαι ἤθελεν οὔτε καταλέγειν, ἀλλ’ αὐτὸν ἠνάγκαζον, ἐπιβολὰσ ἐπιβάλλοντεσ καὶ ζημιοῦντεσ· ἐπεὶ δὲ ἠναγκάσθη καὶ ὤμοσε τὸν ὁρ́κον, ὀκτὼ ἡμέρασ εἰσελθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον ἐξέπλει εἰσ Ἐρέτριαν, καὶ ἐδόκει ἐκεῖ τὴν ψυχὴν οὐ πονηρὸσ εἶναι ἐν ταῖσ ναυμαχίαισ, καὶ τετρωμένοσ δεῦρ’ ἦλθε, καὶ ἤδη μετεπεπτώκει τὰ πράγματα.

καὶ οὗτοσ μὲν οὔτ’ εἰπὼν γνώμην οὐδεμίαν, οὔτε πλέον ὀκτὼ ἡμερῶν ἐλθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον ὦφλε χρήματα τοσαῦτα· τῶν δ’ εἰπόντων ὑμῖν τἀναντία καὶ διὰ τέλουσ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ὄντων πολλοὶ ἀποπεφεύγασι. καὶ οὐ φθονῶν τούτοισ λέγω, ἀλλ’ ἡμᾶσ ἐλεῶν·

οἱ μὲν γὰρ δοκοῦντεσ ἀδικεῖν ἐξῃτημένοι εἰσὶν ὑπὸ τῶν ὑμῖν προθύμων ἐν τοῖσ πράγμασι γενομένων, οἱ δ’ ἠδικηκότεσ ἐκπριάμενοι τοὺσ κατηγόρουσ οὐδ’ ἔδοξαν ἀδικεῖν. πῶσ ἂν οὖν οὐκ ἂν δεινὰ πάσχοιμεν; καὶ κατηγοροῦσι μὲν τῶν τετρακοσίων, ὅτι ἦσαν κακοί·

καίτοι ὑμεῖσ αὐτοὶ πεισθέντεσ ὑπὸ τούτων παρέδοτε τοῖσ πεντακισχιλίοισ, καὶ εἰ αὐτοὶ τοσοῦτοι ὄντεσ ἐπείσθητε, ἕνα ἕκαστον τῶν τετρακοσίων οὐ χρῆν πεισθῆναι; ἀλλ’ οὐχ οὗτοι ἀδικοῦσιν, ἀλλ’ οἳ ὑμᾶσ ἐξηπάτων καὶ κακῶσ ἐποίουν. οὗτοσ δ’ ἐν πολλοῖσ δηλοῖ ὑμῖν <εὐνοῶν καὶ> ὅτι, εἴ πέρ τι νεωτερίζειν ἐβούλετο εἰσ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ, οὐκ ἄν ποτ’ ἐν ὀκτὼ ἡμέραισ, εἰσελθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον, ᾤχετο ἐκπλέων. ἀλλ’ εἴποι ἄν τισ κερδαίνειν ἐπιθυμῶν ἐξέπλευσεν, ὥσπερ ἔνιοι ἡρ́παζον καὶ ἔφερον.

οὐδεὶσ τοίνυν ἂν εἴποι τι ὅπωσ τῶν ὑμετέρων ἔχει, ἀλλὰ πάντα μᾶλλον κατηγοροῦσιν ἢ εἰσ τὴν ἀχήν. καὶ οἱ κατήγοροι τότε μὲν οὐδαμῇ εὖνοι ὄντεσ ἐφαίνοντο τῷ δήμῳ οὐδὲ ἐβοήθουν· νῦν δὲ ἡνίκα αὐτὸσ ἑαυτῷ εὐνούστατόσ ἐστιν ὁ δῆμοσ, βοηθοῦσι τῷ μὲν ὀνόματι ὑμῖν, τῷ δὲ ἔργω σφίσιν αὐτοῖσ. καὶ μὴ θαυμάζετε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι τοσαῦτα ὦφλε χρήματα. ἔρημον γὰρ αὐτὸν λαβόντεσ αὐτοῦ τε καὶ ἡμῶν κατηγοροῦντεσ εἷλον.

τῷ μὲν γὰρ οὐδ’ εἴ τισ εἶχε μαρτυρίαν, εἶχε μαρτυρεῖν διὰ τὸ δέοσ τὸ τῶν κατηγόρων, τοῖσ δὲ καὶ τὰ ψευδῆ δεδοικότεσ ἐμαρτύρουν. ἦ δεινά γ’ ἂν πάθοιμεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ τοὺσ μὲν οὐχ οἱούσ τε ὄντασ ἐξάρνουσ εἶναι μὴ οὐ χρήματα ἔχειν ὑμῶν, τούτουσ μὲν ἀφεῖτε ἀνδρὶ ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ αὐτοῖσ τε προθύμοισ γεγενημένοισ περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον, καὶ τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ὑμᾶσ ἠδικηκότοσ, οὐ χαριεῖσθε. καὶ εἰ μὲν ξένοσ τισ ἐλθὼν ὑμᾶσ ἢ χρήματα ᾔτει ἢ εὐεργέτησ ἀναγραφῆναι ἠξίου, ἔδοτε ἂν αὐτῷ·

ἡμῖν δὲ οὐ δώσετε ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐπιτίμουσ ὑμῖν γενέσθαι; εἰ δέ τινεσ κακόνοι ἐγένοντο εἰσ τὰ ὑμέτερα πράγματα ἢ γνώμην μὴ ἐπιτηδείαν εἶπον, οὐχ οἱ ἀπόντεσ τούτων αἴτιοί εἰσιν, ἐπεὶ καὶ τοὺσ παρόντασ ὑμεῖσ ἀπελύσατε.

οὐδὲ γὰρ εἴ τισ τῶν ἐνθάδε μὴ τὰ ἄριστα λέγων πείθει ὑμᾶσ, οὐχ ὑμεῖσ ἐστε αἴτιοι, ἀλλ’ ὁ ἐξαπατῶν ὑμᾶσ. ἐκεῖνοι δὲ σφῶν αὐτῶν προκαταγνόντεσ ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ δοῖεν δίκην· καὶ εἴ τινεσ ἄλλοι ἀδικοῦσιν, ἧττον μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι δέ, τὸ δέοσ αὐτοὺσ ποιεῖ τό τε ὑμέτερον καὶ τὸ τῶν κατηγόρων μὴ ἐπιδημεῖν ἀλλὰ στρατεύεσθαι, ἵνα ἢ ὑμᾶσ πραοτέρουσ ποιῶσιν ἢ τούτουσ πείθωσιν.

οὗτοσ δὲ ὑμῖν δίκην δέδωκεν, οὐδὲν ὑμᾶσ ἀδικῶν, εὐθὺσ μετὰ τὰ πράγματα, ὅτε ὑμεῖσ τε μάλιστα ἐμέμνησθε τῶν γενομένων καὶ οὗτοσ ἐλεγχθήσεσθαι ἔμελλε, πιστεύων αὑτῷ μηδὲν ἡμαρτῆσθαι ἀλλ’ ἀγωνιεῖσθαι εὖ μετὰ τοῦ δικαίου.

ὡσ δ’ ἦν δημοτικόσ, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω. πρῶτον μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶσ στρατείασ ἀπελείφθη, ἀλλ’ ἐστρατεύετο, ὡσ συνειδότεσ ἂν εἴποιεν οἱ δημόται·

καὶ ἐξὸν αὐτῷτὴν οὐσίαν ἀφανῆ καταστήσαντι μηδὲν ὑμᾶσ ὠφελεῖν, εἵλετο μᾶλλον συνειδέναι ὑμᾶσ, ἵν’ εἰ καὶ βούλοιτο κακὸσ εἶναι, μὴ ἐξείη αὐτῶ, ἀλλ’ εἰσφέροι τε τὰσ εἰσφορὰσ καὶ λῃτουργοίη. καὶ ἡμᾶσ παρεσκεύασεν, ὡσ ἂν τῇ πόλει ὠφελιμώτατοι εἰήμεν. καὶ ἐμὲ μὲν εἰσ Σικελίαν ἐξέπεμψεν, ὑμῖν δ’ οὐκ ἦ, ὥστ’ εἰδέναι τοὺσ ἱππέασ, οἱο͂σ ἦ τὴν ψυχήν, ἑώσ τὸ στρατόπεδον σῶν ἦν·

ἐπειδὴ δὲ διεφθάρη καὶ ἀνεσώθην εἰσ Κατάνην, ἐλῃζόμην ὁρμώμενοσ ἐντεῦθεν καὶ τοὺσ πολεμίουσ κακῶσ ἐποίουν, ὥστε τῇ θεῷ τε τὰσ δεκάτασ ἐξαιρεθῆναι πλέον ἢ τριάκοντα μνᾶσ καὶ τοῖσ στρατιώταισ εἰσ σωτηρίαν ὅσοι ἐν τοῖσ πολεμίοισ ἦσαν. καὶ ἐπειδὴ Καταναῖοι ἠνάγκαζον ἱππεύειν, ἵππευον καὶ οὐδενὸσ οὐδ’ ἐνταῦθα κινδύνου ἀπελειπόμην, ὥστ’ εἰδέναι ἅπαντασ οἱο͂σ ἦν τὴν ψυχὴν ἱππεύων τε καὶ ὁπλιτεύων.

< ὧν > ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἀκηκόατε μὲν τῶν μαρτύρων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· οἱο͂σ δ’ εἰμὶ περὶ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω.

ἀφικομένου γὰρ ἐκεῖσε Συρακουσίου ὁρ́κιον ἔχοντοσ καὶ ἑτοίμου ὄντοσ ὁρκοῦν καὶ προσιόντοσ πρὸσ ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ ὄντων, ἀντεῖπον εὐθὺσ αὐτῷ, καὶ ἐλθὼν ὡσ Τυδέα διηγούμην ταῦτα, καὶ σύλλογον ἐποίει, καὶ λόγοι οὐκ ὀλίγοι ἦσαν. ὧν δ’ οὖν ἐγὼ εἶπον, καλῶ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ σκέψασθε δὴ καὶ τοῦ πατρὸσ τὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔδωκεν ἀποδοῦναι ἐμοί, πότερα τῷ ὑμετέρῳ πλήθει ἀγαθὰ ἐνῆν ἢ οὔ. τά τε γὰρ οἰκεῖα ἐνεγέγραπτο, καὶ ἔτι, ὅτε καλῶσ ἔχοι τὰ ἐν Σικελίᾳ, ἥκειν. καίτοι ταὐτὰ ὑμῖν συνέφερε καὶ τοῖσ ἐκεῖ·

ὥστ’ εἰ μὴ εὔνουσ ἦν τῇ πόλει καὶ ὑμῖν, οὐκ ἄν ποτε τοιαῦτα ἐπέστελλεν. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν νεώτατον, οἱο͂σ εἰσ ὑμᾶσ ἐστιν, ἐγὼ ἀποδείξω.

καταδρομῆσ γὰρ γενομένησ τῶν φυγάδων, <οἳ> οὐ μόνον ἐνθάδε ὅ τι οἱοῖ τ’ ἦσαν κακὸν εἰργάζοντο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἔφερον καὶ ἦγον ὑμᾶσ, ἐξελάσασ ἐκ τῶν ἄλλων ἱππέων ἕνα ἀπέκτεινεν. ὧν ὑμῖν αὐτοὺσ μάρτυρασ τοὺσ παραγενομένουσ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὸν δὲ πρεσβύτατον ἀδελφὸν αὐτοὶ οἱ συστρατευόμενοι ἴσασιν, οἵτινεσ μετὰ Λέοντοσ ἦτε ἐν Ἑλλησπόντῳ, ὥστε νομίζειν μηδενὸσ ἥττον’ εἶναι ἀνθρώπων τὴν ψυχήν. καὶ μοι ἀνάβητε δεῦρο. Μάρτυρεσ πῶσ οὖν οὐ χρὴ χάριν παρ’ ὑμῶν ἀπολαμβάνειν, εἰ τοιοῦτοί ἐσμεν;

ἀλλ’ ὧν μὲν ὁ πατὴρ διαβέβληται εἰσ ὑμᾶσ, δικαίωσ τούτων δεῖ ἡμᾶσ ἕνεκα ἀπολέσθαι, δι’ ὧν δὲ πρόθυμοι εἰσ τὴν πόλιν γεγενήμεθα, μηδεμίαν ὠφέλειαν γενέσθαι;

ἀλλ’ οὐ δίκαιον. ἀλλ’ εἰ διὰ τὴν τούτου διαβολὴν δεῖ ἡμᾶσ <τι> πάσχειν, δίκαιοί ἐσμεν διὰ τὴν ἡμετέραν προθυμίαν τοῦτόν τε σῶσαι καὶ ἡμᾶσ. οὐ γὰρ δὴ ἡμεῖσ χρημάτων γε ἕνεκα, ἵνα λάβοιμεν, εὖ ὑμᾶσ ἐποιοῦμεν, ἀλλ’ ἵνα, εἴ ποτε κίνδυνοσ εἰή ἡμῖν, ἐξαιτούμενοι παρ’ ὑμῶν τὴν ἀξίαν χάριν ἀπολάβοιμεν.

χρὴ δὲ ὑμᾶσ καὶ τῶν ἄλλων ἕνεκα τοιούτουσ εἶναι, γιγνώσκοντασ ὅτι, ἐάν τισ πρόθυμοσ εἰσ ὑμᾶσ ᾖ, οὐ μόνον ἡμᾶσ ὠφελήσετε· ἡμῶν μὲν γὰρ καὶ πρὶν δεηθῆναι πεπείρασθε, οἱοῖ́ ἐσμεν εἰσ ὑμᾶσ· τοὺσ δὲ ἄλλουσ προθυμοτέρουσ ποιήσετε, κατ’ ἀξίαν χαριζόμενοι, ὅσ’ ἄν τισ ὑμᾶσ εὖ ποιῇ. καὶ μηδαμῶσ τοῖσ λέγουσι βεβαιώσητε λόγον τὸν πάντων πονηρότατον·

λέγεται γὰρ τοὺσ κακῶσ πεπονθότασ μεμνῆσθαι μᾶλλον ἢ τοὺσ εὖ. τίσ γὰρ ἔτι ἐθελήσει χρηστὸσ εἶναι, εἰ ἡττηθήσονται τῶν κακῶσ ὑμᾶσ ποιούντων οἱ εὖ ποιοῦντεσ; ἔχει δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὕτωσ. περὶ ἡμῶν γάρ ἐστι ψῆφοσ ὑμῖν, καὶ οὐ περὶ χρημάτων.

ἑώσ μὲν γὰρ εἰρήνη, ἦν ἡμῖν φανερὰ οὐσία, καὶ ἦν ὁ πατὴρ ἀγαθὸσ γεωργόσ· ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον οἱ πολέμιοι, πάντων τούτων ἐστερήθημεν. ὥστε αὐτῶν τούτων ἕνεκα πρόθυμοι ἦμεν εἰσ ὑμᾶσ, εἰδότεσ ὅτι χρήματα μὲν ἡμῖν οὐκ εἰή ὁπόθεν ἐκτίσομεν, αὐτοὶ δὲ πρόθυμοι ὄντεσ εἰσ ὑμᾶσ ἀξιοῦμεν εὑρίσκεσθαι χάριν. καίτοι ὁρῶμέν γ’ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐάν τισ παῖδασ αὑτοῦ ἀναβιβασάμενοσ κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται, τούσ τε παῖδασ δι’ αὐτὸν εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντασ, καὶ ἀφιέντασ τὰσ τῶν πατέρων ἁμαρτίασ διὰ τοὺσ παῖδασ, οὓσ οὔπω ἴστε εἴτε ἀγαθοὶ εἴτε κακοὶ ἡβήσαντεσ γενήσονται·

ἡμᾶσ δ’ ἴστε ὅτι πρόθυμοι γεγενήμεθα εἰσ ὑμᾶσ, καὶ τὸν πατέρα οὐδὲν ἡμαρτηκότα. ὥστε πολλῷ δικαιότεροί ἐστε, ὧν πεπείρασθε, τούτοισ χαρίσασθαι, ἢ οὓσ οὐκ ἴστε ὁποῖοί τινεσ ἔσονται. πεπόνθαμεν δὲ τοὐναντίον τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ.

οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺσ παῖδασ παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶσ, ἡμεῖσ δὲ τὸν πατέρα τουτονὶ καὶ ἡμᾶσ ἐξαιτούμεθα, μὴ ἡμᾶσ ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων ἀτίμουσ ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδασ· ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ τὸν πατέρα γέροντα ὄντα καὶ ἡμᾶσ. εἰ δὲ ἡμᾶσ ἀδίκωσ ἀπολεῖτε, πῶσ ἢ οὗτοσ ἡμῖν ἡδέωσ συνέσται ἢ ἡμεῖσ ἀλλήλοισ ἐν τῷ αὐτῷ, ὄντεσ ὑμῶν τε ἀνάξιοι καὶ τῆσ πόλεωσ; ἀλλ’ ὑμῶν δεόμεθα τρεῖσ ὄντεσ ἐᾶσαι ἡμᾶσ ἔτι προθυμοτέρουσ γενέσθαι. δεόμεθα οὖν ὑμῶν πρὸσ τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν ἑκάστῳ, ὅτῳ μὲν εἰσὶν ὑεῖσ, τούτων ἕνεκα ἐλεῆσαι, ὅστισ <δ’> ἡμῖν ἡλικιώτησ τυγχάνει ἢ τῷ πατρί, ἐλεήσαντασ ἀποψηφίσασθαι·

καὶ μὴ ἡμᾶσ βουλομένουσ εὖ ποιεῖν τὴν πόλιν ὑμεῖσ κωλύσητε. δεινὰ δ’ ἂν πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ τῶν πολεμίων μὲν ἐσώθημεν, οὓσ εἰκὸσ ἦν διακωλύειν μὴ σῴζεσθαι, παρ’ ὑμῶν δὲ μηδὲ εὑρησόμεθα τὸ σωθῆναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου

(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION