헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ12́

(리시아스, Speeches, κατὰ Ερατοσθένουσ τοῦ γενομένου τῶν τριάκοντα, ὃν αὐτὸσ εἶπε Λυσίας)

οὐκ ἄρξασθαί μοι δοκεῖ ἄπορον εἶναι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῆσ κατηγορίασ, ἀλλὰ παύσασθαι λέγοντι· τοιαῦτα αὐτοῖσ τὸ μέγεθοσ καὶ τοσαῦτα τὸ πλῆθοσ εἴργασται, ὥστε μήτ’ ἂν ψευδόμενον δεινότερα τῶν ὑπαρχόντων κατηγορῆσαι, μήτε τἀληθῆ βουλόμενον εἰπεῖν ἅπαντα δύνασθαι, ἀλλ’ ἀνάγκη ἢ τὸν κατήγορον ἀπειπεῖν ἢ τὸν χρόνον ἐπιλιπεῖν. τοὐναντίον δέ μοι δοκοῦμεν πείσεσθαι ἢ ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ.

πρότερον μὲν γὰρ ἔδει τὴν ἔχθραν τοὺσ κατηγοροῦντασ ἐπιδεῖξαι, ἥτισ εἰή πρὸσ τοὺσ φεύγοντασ· νυνὶ δὲ παρὰ τῶν φευγόντων χρὴ πυνθάνεσθαι ἥτισ ἦν αὐτοῖσ πρὸσ τὴν πόλιν ἔχθρα, ἀνθ’ ὅτου τοιαῦτα ἐτόλμησαν εἰσ αὐτὴν ἐξαμαρτάνειν. οὐ μέντοι ὡσ οὐκ ἔχων οἰκείασ ἔχθρασ καὶ συμφορὰσ τοὺσ λόγουσ ποιοῦμαι, ἀλλ’ ὡσ ἅπασι πολλῆσ ἀφθονίασ οὔσησ ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἢ ὑπὲρ τῶν δημοσίων ὀργίζεσθαι. ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὔτ’ ἐμαυτοῦ πώποτε οὔτε ἀλλότρια πράγματα πράξασ νῦν ἠνάγκασμαι ὑπὸ τῶν γεγενημένων τούτου κατηγορεῖν, ὥστε πολλάκισ εἰσ πολλὴν ἀθυμίαν κατέστην, μὴ διὰ τὴν ἀπειρίαν ἀναξίωσ καὶ ἀδυνάτωσ ὑπὲρ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ ἐμαυτοῦ τὴν κατηγορίαν ποιήσομαι.

ὅμωσ δὲ πειράσομαι ὑμᾶσ ἐξ ἀρχῆσ ὡσ ἂν δύνωμαι δι’ ἐλαχίστων διδάξαι. οὑμὸσ πατὴρ Κέφαλοσ ἐπείσθη μὲν ὑπὸ Περικλέουσ εἰσ ταύτην τὴν γῆν ἀφικέσθαι, ἔτη δὲ τριάκοντα ᾤκησε, καὶ οὐδενὶ πώποτε οὔτε ἡμεῖσ οὔτε ἐκεῖνοσ δίκην οὔτε ἐδικασάμεθα οὔτε ἐφύγομεν, ἀλλ’ οὕτωσ ᾠκοῦμεν δημοκρατούμενοι ὥστε μήτε εἰσ τοὺσ ἄλλουσ ἐξαμαρτάνειν μήτε ὑπὸ τῶν ἄλλων ἀδικεῖσθαι.

ἐπειδὴ δ’ οἱ τριάκοντα πονηροὶ μὲν καὶ συκοφάνται ὄντεσ εἰσ τὴν ἀρχὴν κατέστησαν, φάσκοντεσ χρῆναι τῶν ἀδίκων καθαρὰν ποιῆσαι τὴν πόλιν καὶ τοὺσ λοιποὺσ πολίτασ ἐπ’ ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην τραπέσθαι, καὶ τοιαῦτα λέγοντεσ οὐ τοιαῦτα ποιεῖν ἐτόλμων, ὡσ ἐγὼ περὶ τῶν ἐμαυτοῦ πρῶτον εἰπὼν καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀναμνῆσαι πειράσομαι.

Θέογνισ γὰρ καὶ Πείσων ἔλεγον ἐν τοῖσ τριάκοντα περὶ τῶν μετοίκων, ὡσ εἰε͂́ν τινεσ τῇ πολιτείᾳ ἀχθόμενοι·

καλλίστην οὖν εἶναι πρόφασιν τιμωρεῖσθαι μὲν δοκεῖν, τῷ δ’ ἔργω χρηματίζεσθαι· πάντωσ δὲ τὴν μὲν πόλιν πένεσθαι τὴν <δ’> ἀρχὴν δεῖσθαι χρημάτων. καὶ τοὺσ ἀκούοντασ οὐ χαλεπῶσ ἔπειθον·

ἀποκτιννύναι μὲν γὰρ ἀνθρώπουσ περὶ οὐδενὸσ ἡγοῦντο, λαμβάνειν δὲ χρήματα περὶ πολλοῦ ἐποιοῦντο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖσ δέκα συλλαβεῖν, τούτων δὲ δύο πένητασ, ἵνα αὐτοῖσ ᾖ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ἀπολογία, ὡσ οὐ χρημάτων ἕνεκα ταῦτα πέπρακται, ἀλλὰ συμφέροντα τῇ πολιτεία γεγένηται, ὥσπερ τι τῶν ἄλλων εὐλόγωσ πεποιηκότεσ. διαλαβόντεσ δὲ τὰσ οἰκίασ ἐβάδιζον·

καὶ ἐμὲ μὲν ξένουσ ἑστιῶντα κατέλαβον, οὓσ ἐξελάσαντεσ Πείσωνί με παραδιδόασιν· οἱ δὲ ἄλλοι εἰσ τὸ ἐργαστήριον ἐλθόντεσ τὰ ἀνδράποδα ἀπεγράφοντο. ἐγὼ δὲ Πείσωνα μὲν ἠρώτων εἰ βούλοιτό με σῶσαι χρήματα λαβών.

ὁ δ’ ἔφασκεν, εἰ πολλὰ εἰή. εἶπον ὅτι τάλαντον ἀργυρίου ἕτοιμοσ εἰήν δοῦναι· ὁ δ’ ὡμολόγησε ταῦτα ποιήσειν. ἠπιστάμην μὲν οὖν ὅτι οὔτε θεοὺσ οὔτ’ ἀνθρώπουσ νομίζει, ὅμωσ δ’ ἐκ τῶν παρόντων ἐδόκει μοι ἀναγκαιότατον εἶναι πίστιν παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν. ἐπειδὴ δὲ ὤμοσεν, ἐξώλειαν ἑαυτῷ καὶ τοῖσ παισὶν ἐπαρώμενοσ, λαβὼν τὸ τάλαντόν με σώσειν, εἰσελθὼν εἰσ τὸ δωμάτιον τὴν κιβωτὸν ἀνοίγνυμι.

Πείσων δ’ αἰσθόμενοσ εἰσέρχεται, καὶ ἰδὼν τὰ ἐνόντα καλεῖ τῶν ὑπηρετῶν δύο, καὶ τὰ ἐν τῇ κιβωτῷ λαβεῖν ἐκέλευσεν. ἐπεὶ δὲ οὐχ ὅσον ὡμολόγητο εἶχεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλὰ τρία τάλαντα ἀργυρίου καὶ τετρακοσίουσ κυζικηνοὺσ καὶ ἑκατὸν δαρεικοὺσ καὶ φιάλασ ἀργυρᾶσ τέτταρασ, ἐδεόμην αὐτοῦ ἐφόδιά μοι δοῦναι, ὁ δ’ ἀγαπήσειν με ἔφασκεν, εἰ τὸ σῶμα σώσω.

ἐξιοῦσι δ’ ἐμοὶ καὶ Πείσωνι ἐπιτυγχάνει Μηλόβιόσ τε καὶ Μνησιθείδησ ἐκ τοῦ ἐργαστηρίου ἀπιόντεσ, καὶ καταλαμβάνουσι πρὸσ αὐταῖσ ταῖσ θύραισ, καὶ ἐρωτῶσιν ὅποι βαδίζοιμεν·

ὁ δ’ ἔφασκεν εἰσ τὰ> τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ ἐμοῦ, ἵνα καὶ τὰ ἐν ἐκείνῃ τῇ οἰκίᾳ σκέψηται. ἐκεῖνον μὲν οὖν ἐκέλευον βαδίζειν, ἐμὲ δὲ μεθ’ αὑτῶν ἀκολουθεῖν εἰσ Δαμνίππου. πείσων δὲ προσελθὼν σιγᾶν μοι παρεκελεύετο καὶ θαρρεῖν, ὡσ ἥξων ἐκεῖσε.

καταλαμβάνομεν δὲ αὐτόθι Θέογνιν ἑτέρουσ φυλάττοντα· ᾧ παραδόντεσ ἐμὲ πάλιν ᾤχοντο. ἐν τοιούτῳ δ’ ὄντι μοι κινδυνεύειν ἐδόκει, ὡσ τοῦ γε ἀποθανεῖν ὑπάρχοντοσ ἤδη. καλέσασ δὲ Δάμνιππον λέγω πρὸσ αὐτὸν τάδε, "ἐπιτήδειοσ μέν μοι τυγχάνεισ ὤν, ἥκω δ’ εἰσ τὴν σὴν οἰκίαν, ἀδικῶ δ’ οὐδέν, χρημάτων δ’ ἕνεκα ἀπόλλυμαι.

σὺ οὖν ταῦτα πάσχοντί μοι πρόθυμον παράσχου τὴν σεαυτοῦ δύναμιν εἰσ τὴν ἐμὴν σωτηρίαν. " ὁ δ’ ὑπέσχετο ταῦτα ποιήσειν. ἐδόκει δ’ αὐτῷ βέλτιον εἶναι πρὸσ Θέογνιν μνησθῆναι· εἴ τισ ἀργύριον διδοίη.

ἐκείνου δὲ διαλεγομένου Θεόγνιδι ἔμπειροσ γὰρ ὢν ἐτύγχανον τῆσ οἰκίασ, καὶ ᾔδη ὅτι ἀμφίθυροσ εἰή ἐδόκει μοι ταύτῃ πειρᾶσθαι σωθῆναι, ἐνθυμουμένῳ ὅτι, ἐὰν μὲν λάθω, σωθήσομαι, ἐὰν δὲ ληφθῶ, ἡγούμην μέν, εἰ Θέογνισ εἰή πεπεισμένοσ ὑπὸ τοῦ Δαμνίππου χρήματα λαβεῖν, οὐδὲν ἧττον ἀφεθήσεσθαι, εἰ δὲ μή, ὁμοίωσ ἀποθανεῖσθαι. ταῦτα διανοηθεὶσ ἔφευγον, ἐκείνων ἐπὶ τῇ αὐλείῳ θύρᾳ τὴν φυλακὴν ποιουμένων·

τριῶν δὲ θυρῶν οὐσῶν, ἃσ ἔδει με διελθεῖν, ἅπασαι ἀνεῳγμέναι ἔτυχον. ἀφικόμενοσ δὲ εἰσ Ἀρχένεω τοῦ ναυκλήρου ἐκεῖνον. πέμπω εἰσ ἄστυ, πευσόμενον περὶ τοῦ ἀδελφοῦ· ἥκων δὲ ἔλεγεν ὅτι Ἐρατοσθένησ αὐτὸν ἐν τῇ ὁδῷ λαβὼν εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἀπαγάγοι. καὶ ἐγὼ τοιαῦτα πεπυσμένοσ τῆσ ἐπιούσησ νυκτὸσ διέπλευσα Μέγαράδε.

Πολεμάρχῳ δὲ παρήγγειλαν οἱ τριάκοντα τοὐπ’ ἐκείνων εἰθισμένον παράγγελμα, πίνειν κώνειον, πρὶν τὴν αἰτίαν εἰπεῖν δι’ ἥντινα ἔμελλεν ἀποθανεῖσθαι· οὕτω πολλοῦ ἐδέησε κριθῆναι καὶ ἀπολογήσασθαι. καὶ ἐπειδὴ ἀπεδέρετο ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου τεθνεώσ, τριῶν ἡμῖν οἰκιῶν οὐσῶν <ἐξ> οὐδεμιᾶσ εἰάσαν ἐξενεχθῆναι, ἀλλὰ κλεισίον μισθωσάμενοι προὔθεντο αὐτόν.

καὶ πολλῶν ὄντων ἱματίων αἰτοῦσιν οὐδὲν ἔδοσαν εἰσ τὴν ταφήν, ἀλλὰ τῶν φίλων ὁ μὲν ἱμάτιον, ὁ δὲ προσκεφάλαιον, ὁ δὲ ὅ τι ἕκαστοσ ἔτυχεν ἔδωκεν εἰσ τὴν ἐκείνου ταφήν. καὶ ἔχοντεσ μὲν ἑπτακοσίασ ἀσπίδασ τῶν ἡμετέρων, ἔχοντεσ δὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον τοσοῦτον, χαλκὸν δὲ καὶ κόσμον καὶ ἔπιπλα καὶ ἱμάτια γυναικεῖα ὅσα οὐδεπώποτε ᾤοντο κτήσεσθαι, καὶ ἀνδράποδα εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ὧν τὰ μὲν βέλτιστα ἔλαβον, τὰ δὲ λοιπὰ εἰσ τὸ δημόσιον ἀπέδοσαν, εἰσ τοσαύτην ἀπληστίαν καὶ αἰσχροκέρδειαν ἀφίκοντο καὶ τοῦ τρόπου τοῦ αὑτῶν ἀπόδειξιν ἐποιήσαντο·

τῆσ γὰρ Πολεμάρχου γυναικὸσ χρυσοῦσ ἑλικτῆρασ, οὓσ ἔχουσα ἐτύγχανεν, ὅτε τὸ πρῶτον ἦλθεν εἰσ τὴν οἰκίαν Μηλόβιοσ ἐκ τῶν ὤτων ἐξείλετο. καὶ οὐδὲ κατὰ τὸ ἐλάχιστον μέροσ τῆσ οὐσίασ ἐλέου παρ’ αὐτῶν ἐτυγχάνομεν.

ἀλλ’ οὕτωσ εἰσ ἡμᾶσ διὰ τὰ χρήματα ἐξημάρτανον, ὥσπερ ἂν ἕτεροι μεγάλων ἀδικημάτων ὀργὴν ἔχοντεσ, οὐ τούτων ἀξίουσ γε ὄντασ τῇ πόλει, ἀλλὰ πάσασ <μὲν> τὰσ χορηγίασ χορηγήσαντασ, πολλὰσ δ’ εἰσφορὰσ εἰσενεγκόντασ, κοσμίουσ δ’ ἡμᾶσ αὐτοὺσ παρέχοντασ καὶ πᾶν τὸ προσταττόμενον ποιοῦντασ, ἐχθρὸν δ’ οὐδένα κεκτημένουσ, πολλοὺσ δ’ Ἀθηναίων ἐκ τῶν πολεμίων λυσαμένουσ· τοιούτων ἠξίωσαν οὐχ ὁμοίωσ μετοικοῦντασ ὥσπερ αὐτοὶ ἐπολιτεύοντο. οὗτοι γὰρ πολλοὺσ μὲν τῶν πολιτῶν εἰσ τοὺσ πολεμίουσ ἐξήλασαν, πολλοὺσ δ’ ἀδίκωσ ἀποκτείναντεσ ἀτάφουσ ἐποίησαν, πολλοὺσ δ’ ἐπιτίμουσ ὄντασ ἀτίμουσ τῆσ πόλεωσ κατέστησαν, πολλῶν δὲ θυγατέρασ μελλούσασ ἐκδίδοσθαι ἐκώλυσαν.

καὶ εἰσ τοσοῦτόν εἰσι τόλμησ ἀφιγμένοι ὥσθ’ ἥκουσιν ἀπολογησόμενοι, καὶ λέγουσιν ὡσ οὐδὲν κακὸν οὐδ’ αἰσχρὸν εἰργασμένοι εἰσίν.

ἐγὼ δ’ ἐβουλόμην ἂν αὐτοὺσ ἀληθῆ λέγειν· μετῆν γὰρ ἂν καὶ ἐμοὶ τούτου τἀγαθοῦ οὐκ ἐλάχιστον μέροσ. νῦν δὲ οὔτε πρὸσ τὴν πόλιν αὐτοῖσ τοιαῦτα ὑπάρχει οὔτε πρὸσ ἐμέ·

τὸν ἀδελφὸν γὰρ μου, ὥσπερ καὶ πρότερον εἶπον, Ἐρατοσθένησ ἀπέκτεινεν, οὔτε αὐτὸσ ἰδίᾳ ἀδικούμενοσ οὔτε εἰσ τὴν πόλιν ὁρῶν ἐξαμαρτάνοντα, ἀλλὰ τῇ ἑαυτοῦ παρανομία προθύμωσ ἐξυπηρετῶν. ἀναβιβασάμενοσ δ’ αὐτὸν βούλομαι ἐρέσθαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

τοιαύτην γὰρ γνώμην ἔχω· ἐπὶ μὲν τῇ τούτου ὠφελείᾳ καὶ πρὸσ ἕτερον περὶ τούτου διαλέγεσθαι ἀσεβὲσ εἶναι νομίζω, ἐπὶ δὲ τῇ τούτου βλάβῃ καὶ πρὸσ αὐτὸν τοῦτον ὅσιον καὶ εὐσεβέσ. ἀνάβηθι οὖν μοι καὶ ἀπόκριναι, ὅ τι ἄν σε ἐρωτῶ. ἀπήγαγεσ Πολέμαρχον ἢ οὔ;

"ἄδικα. "τὰ ὑπὸ τῶν ἀρχόντων προσταχθέντα δεδιὼσ ἐποίουν. " ἦσθα δ’ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, ὅτε οἱ λόγοι ἐγίγνοντο περὶ ἡμῶν; "ἦ. " πότερον συνηγόρευεσ τοῖσ κελεύουσιν ἀποκτεῖναι ἢ ἀντέλεγεσ; "ἀντέλεγον. " ἵνα μὴ ἀποθάνωμεν; "ἵνα μὴ ἀποθάνητε. " ἡγούμενοσ ἡμᾶσ ἄδικα πάσχειν ἢ δίκαια; εἶτ’, ὦ σχετλιώτατε πάντων, ἀντέλεγεσ μὲν ἵνα σώσειασ, συνελάμβανεσ δὲ ἵνα ἀποκτείνῃσ;

καὶ ὅτε μὲν τὸ πλῆθοσ ἦν ὑμῶν κύριον τῆσ σωτηρίασ τῆσ ἡμετέρασ, ἀντιλέγειν φῂσ τοῖσ βουλομένοισ ἡμᾶσ ἀπολέσαι, ἐπειδὴ δὲ ἐπὶ σοὶ μόνῳ ἐγένετο καὶ σῶσαι Πολέμαρχον καὶ μή, εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἀπήγαγεσ; εἶθ’ ὅ μέν, ὡσ φῄσ, ἀντειπὼν οὐδὲν ὠφέλησασ, ἀξιοῖσ χρηστὸσ νομίζεσθαι, ὅτι δὲ συλλαβὼν ἀπέκτεινασ, οὐκ οἰεί ἐμοὶ καὶ τουτοισὶ δοῦναι δίκην; καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτο εἰκὸσ αὐτῷ πιστεύειν, εἴπερ ἀληθῆ λέγει φάσκων ἀντειπεῖν, ὡσ αὐτῷ προσετάχθη.

οὐ γὰρ δήπου ἐν τοῖσ μετοίκοισ πίστιν παρ’ αὐτοῦ ἐλάμβανον. ἔπειτα τῷ ἧττον εἰκὸσ ἦν προσταχθῆναι ἢ ὅστισ ἀντειπών γε ἐτύγχανε καὶ γνώμην ἀποδεδειγμένοσ; τίνα γὰρ εἰκὸσ ἦν ἧττον ταῦτα ὑπηρετῆσαι ἢ τὸν ἀντειπόντα οἷσ ἐκεῖνοι ἐβούλοντο πραχθῆναι; ἔτι δὲ τοῖσ μὲν ἄλλοισ Ἀθηναίοισ ἱκανή μοι δοκεῖ πρόφασισ εἶναι τῶν γεγενημένων εἰσ τοὺσ τριάκοντα ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν·

αὐτοὺσ δὲ τοὺσ τριάκοντα, ἐὰν εἰσ σφᾶσ αὐτοὺσ ἀναφέρωσι, πῶσ ὑμᾶσ εἰκὸσ ἀποδέχεσθαι; εἰ μὲν γάρ τισ ἦν ἐν τῇ πόλει ἀρχὴ ἰσχυροτέρα αὐτῆσ, ὑφ’ ἧσ αὐτῷ προσετάττετο παρὰ τὸ δίκαιον ἀνθρώπουσ ἀπολλύναι, ἴσωσ ἂν εἰκότωσ αὐτῷ συγγνώμην εἴχετε·

νῦν δὲ παρὰ τοῦ ποτε καὶ λήψεσθε δίκην, εἴπερ ἐξέσται τοῖσ τριάκοντα λέγειν ὅτι τὰ ὑπὸ τῶν τριάκοντα προσταχθέντα ἐποίουν; καὶ μὲν δὴ οὐκ ἐν τῇ οἰκία ἀλλ’ ἐν τῇ ὁδῷ, σῴζειν τε αὐτὸν καὶ τὰ τούτοισ ἐψηφισμένα παρόν, συλλαβὼν ἀπήγαγεν.

ὑμεῖσ δὲ πᾶσιν ὀργίζεσθε, ὅσοι εἰσ τὰσ οἰκίασ ἦλθον τὰσ ὑμετέρασ ζήτησιν ποιούμενοι ἢ ὑμῶν ἢ τῶν ὑμετέρων τινόσ. καίτοι εἰ χρὴ τοῖσ διὰ τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν ἑτέρουσ ἀπολέσασι συγγνώμην ἔχειν, ἐκείνοισ ἂν δικαιότερον ἔχοιτε·

κίνδυνοσ γὰρ ἦν πεμφθεῖσι μὴ ἐλθεῖν καὶ καταλαβοῦσιν ἐξάρνοισ γενέσθαι. τῷ δὲ Ἐρατοσθένει ἐξῆν εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἀπήντησεν, ἔπειτα ὅτι οὐκ εἶδεν· ταῦτα γὰρ οὔτ’ ἔλεγχον οὔτε βάσανον εἶχεν, ὥστε μηδ’ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν βουλομένων οἱο͂́ν τ’ εἶναι ἐξελεγχθῆναι. χρῆν δέ σε, ὦ Ἐρατόσθενεσ, εἴπερ ἦσθα χρηστόσ, πολὺ μᾶλλον τοῖσ μέλλουσιν ἀδίκωσ ἀποθανεῖσθαι μηνυτὴν γενέσθαι ἢ τοὺσ ἀδίκωσ ἀπολουμένουσ συλλαμβάνειν.

νῦν δέ σου τὰ ἔργα φανερὰ γεγένηται οὐχ ὡσ ἀνιωμένου ἀλλ’ ὡσ ἡδομένου τοῖσ γιγνομένοισ, ὥστε τούσδε ἐκ τῶν ἔργων χρὴ μᾶλλον ἢ ἐκ τῶν λόγων τὴν ψῆφον φέρειν, ἃ ἴσασι γεγενημένα τῶν τότε λεγομένων τεκμήρια λαμβάνοντασ, ἐπειδὴ μάρτυρασ περὶ αὐτῶν οὐχ οἱο͂́ν τε παρασχέσθαι. οὐ γὰρ μόνον ἡμῖν παρεῖναι οὐκ ἐξῆν, ἀλλ’ οὐδὲ παρ’ αὑτοῖσ εἶναι, ὥστ’ ἐπὶ τούτοισ ἐστὶ πάντα τὰ κακὰ εἰργασμένοισ τὴν πόλιν πάντα τἀγαθὰ περὶ αὑτῶν λέγειν.

τοῦτο μέντοι οὐ φεύγω, ἀλλ’ ὁμολογῶ σοι, εἰ βούλει, ἀντειπεῖν.

θαυμάζω δὲ τί ἄν ποτ’ ἐποίησασ συνειπών, ὁπότε ἀντειπεῖν φάσκων ἀπέκτεινασ Πολέμαρχον. φέρε δή, τί ἄν, εἰ καὶ ἀδελφοὶ ὄντεσ ἐτύχετε αὐτοῦ ἢ καὶ ὑεῖσ;

ἀπεψηφίσασθε; δεῖ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Ἐρατοσθένην δυοῖν θάτερον ἀποδεῖξαι, ἢ ὡσ οὐκ ἀπήγαγεν αὐτόν, ἢ ὡσ δικαίωσ τοῦτ’ ἔπραξεν. οὗτοσ δὲ ὡμολόγηκεν ἀδίκωσ συλλαβεῖν, ὥστε ῥᾳδίαν ὑμῖν τὴν διαψήφισιν περὶ αὑτοῦ πεποίηκε. καὶ μὲν δὴ πολλοὶ καὶ τῶν ἀστῶν καὶ τῶν ξένων ἥκουσιν εἰσόμενοι τίνα γνώμην περὶ τούτων ἕξετε.

ὧν οἱ μὲν ὑμέτεροι ὄντεσ πολῖται μαθόντεσ ἀπίασιν ὅτι ἢ δίκην δώσουσιν ὧν ἂν ἐξαμάρτωσιν, ἢ πράξαντεσ μὲν ὧν ἐφίενται τύραννοι τῆσ πόλεωσ ἔσονται, δυστυχήσαντεσ δὲ τὸ ἴσον ὑμῖν ἕξουσιν· ὅσοι δὲ ξένοι ἐπιδημοῦσιν, εἴσονται πότερον ἀδίκωσ τοὺσ τριάκοντα ἐκκηρύττουσιν ἐκ τῶν πόλεων ἢ δικαίωσ. εἰ γὰρ δὴ αὐτοὶ οἱ κακῶσ πεπονθότεσ λαβόντεσ ἀφήσουσιν, ἦ που σφᾶσ <γ’> αὐτοὺσ ἡγήσονται περιέργουσ ὑπὲρ ὑμῶν τηρουμένουσ. οὐκ οὖν δεινὸν εἰ τοὺσ μὲν στρατηγούσ, οἳ ἐνίκων ναυμαχοῦντεσ, ὅτε διὰ χειμῶνα οὐχ οἱοῖ́ τ’ ἔφασαν εἶναι τοὺσ ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀνελέσθαι, θανάτῳ ἐζημιώσατε, ἡγούμενοι χρῆναι τῇ τῶν τεθνεώτων ἀρετῇ παρ’ ἐκείνων δίκην λαβεῖν, τούτουσ δέ, οἳ ἰδιῶται μὲν ὄντεσ καθ’ ὅσον ἐδύναντο ἐποίησαν ἡττηθῆναι ναυμαχοῦντασ, ἐπειδὴ δὲ εἰσ τὴν ἀρχὴν κατέστησαν, ὁμολογοῦσιν ἑκόντεσ πολλοὺσ τῶν πολιτῶν ἀκρίτουσ ἀποκτιννύναι, οὐκ ἄρα χρὴ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ παῖδασ ὑφ’ ὑμῶν ταῖσ ἐσχάταισ ζημίαισ κολάζεσθαι;

ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἠξίουν ἱκανὰ εἶναι τὰ κατηγορημένα·

μέχρι γὰρ τούτου νομίζω χρῆναι κατηγορεῖν, ἑώσ ἂν θανάτου δόξῃ τῷ φεύγοντι ἄξια εἰργάσθαι. ταύτην γὰρ ἐσχάτην δίκην δυνάμεθα παρ’ αὐτῶν λαβεῖν. ὥστ’ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ πολλὰ κατηγορεῖν τοιούτων ἀνδρῶν, οἳ οὐδ’ ὑπὲρ ἑνὸσ ἑκάστου τῶν πεπραγμένων δὶσ ἀποθανόντεσ δίκην δοῦναι δύναιντ’ ἂν <ἀξίαν>. ὅπερ ἐν τῇδε τῇ πόλει εἰθισμένον ἐστί, πρὸσ μὲν τὰ κατηγορημένα μηδὲν ἀπολογεῖσθαι, περὶ δὲ σφῶν αὐτῶν ἕτερα λέγοντεσ ἐνίοτε ἐξαπατῶσιν, ὑμῖν ἀποδεικνύντεσ ὡσ στρατιῶται ἀγαθοί εἰσιν, ἢ ὡσ πολλὰσ τῶν πολεμίων ναῦσ ἔλαβον τριηραρχήσαντεσ, <ἢ> πόλεισ πολεμίασ οὔσασ φίλασ ἐποίησαν·

ἐπεὶ κελεύετε αὐτὸν ἀποδεῖξαι ὅπου τοσούτουσ τῶν πολεμίων ἀπέκτειναν ὅσουσ τῶν πολιτῶν, ἢ ναῦσ ὅπου τοσαύτασ ἕσασ αὐτοὶ παρέδοσαν, ἢ πόλιν ἥντινα τοιαύτην προσεκτήσαντο οἱάν τὴν ὑμετέραν κατεδουλώσαντο.

ἀλλὰ γὰρ ὅπλα τῶν πολεμίων <τοσαῦτα> ἐσκύλευσαν ὅσα περ ὑμῶν ἀφείλοντο, ἀλλὰ τείχη τοιαῦτα εἷλον οἱᾶ τῆσ ἑαυτῶν πατρίδοσ κατέσκαψαν;

οἵτινεσ καὶ τὰ περὶ τὴν Ἀττικὴν φρούρια καθεῖλον, καὶ ὑμῖν ἐδήλωσαν ὅτι οὐδὲ τὸν Πειραιᾶ Λακεδαιμονίων προσταττόντων περιεῖλον, ἀλλ’ ὅτι ἑαυτοῖσ τὴν ἀρχὴν οὕτω βεβαιοτέραν ἐνόμιζον εἶναι. πολλάκισ οὖν ἐθαύμασα τῆσ τόλμησ τῶν λεγόντων ὑπὲρ αὐτοῦ, πλὴν ὅταν ἐνθυμηθῶ ὅτι τῶν αὐτῶν ἐστιν αὐτούσ τε πάντα τὰ κακὰ ἐργάζεσθαι καὶ τοὺσ τοιούτουσ ἐπαινεῖν.

οὐ γὰρ νῦν πρῶτον τῷ ὑμετέρῳ πλήθει τὰ ἐναντία ἔπραξεν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν τετρακοσίων ἐν τῷ στρατοπέδῳ ὀλιγαρχίαν καθιστὰσ ἔφευγεν ἐξ Ἑλλησπόντου τριήραρχοσ καταλιπὼν τὴν ναῦν, μετὰ Ιἀτροκλέουσ καὶ ἑτέρων, ὧν τὰ ὀνόματα οὐδὲν δέομαι λέγειν.

ἀφικόμενοσ δὲ δεῦρο τἀναντία τοῖσ βουλομένοισ δημοκρατίαν εἶναι ἔπραττε. καὶ τούτων μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὸν μὲν τοίνυν μεταξὺ βίον αὐτοῦ παρήσω· ἐπειδὴ δὲ ἡ ναυμαχία καὶ ἡ συμφορὰ τῇ πόλει ἐγένετο, δημοκρατίασ ἔτι οὔσησ, ὅθεν τῆσ στάσεωσ ἦρξαν, πέντε ἄνδρεσ ἔφοροι κατέστησαν ὑπὸ τῶν καλουμένων ἑταίρων, συναγωγεῖσ μὲν τῶν πολιτῶν ἄρχοντεσ δὲ τῶν συνωμοτῶν, ἐναντία δὲ τῷ ὑμετέρῳ πλήθει πράττοντεσ·

ὧν Ἐρατοσθένησ καὶ Κριτίασ ἦσαν. οὗτοι δὲ φυλάρχουσ τε ἐπὶ τὰσ φυλὰσ κατέστησαν, καὶ ὅ τι δέοι χειροτονεῖσθαι καὶ οὕστινασ χρείη ἄρχειν παρήγγελλον, καὶ εἴ τι ἄλλο πράττειν βούλοιντο, κύριοι ἦσαν·

οὕτωσ οὐχ ὑπὸ τῶν πολεμίων μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τούτων πολιτῶν ὄντων ἐπεβουλεύεσθε ὅπωσ μήτ’ ἀγαθὸν μηδὲν ψηφιεῖσθε πολλῶν τε ἐνδεεῖσ ἔσεσθε. τοῦτο γὰρ καλῶσ ἠπίσταντο, ὅτι ἄλλωσ μὲν οὐχ οἱοῖ́ τε ἔσονται περιγενέσθαι, κακῶσ δὲ πραττόντων δυνήσονται·

καὶ ὑμᾶσ ἡγοῦντο τῶν παρόντων κακῶν ἐπιθυμοῦντασ ἀπαλλαγῆναι περὶ τῶν μελλόντων οὐκ ἐνθυμήσεσθαι. ὡσ τοίνυν τῶν ἐφόρων ἐγένετο, μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι, οὐ τοὺσ τότε συμπράττοντασ οὐ γὰρ ἂν δυναίμην, ἀλλὰ τοὺσ αὐτοῦ Ἐρατοσθένουσ ἀκούσαντασ.

καίτοι εἰ ἐσωφρόνουν κατεμαρτύρουν ἂν αὐτῶν, καὶ τοὺσ διδασκάλουσ τῶν σφετέρων ἁμαρτημάτων σφόδρ’ ἂν ἐκόλαζον, καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ, εἰ ἐσωφρόνουν, οὐκ ἂν ἐπὶ μὲν τοῖσ τῶν πολιτῶν κακοῖσ πιστοὺσ ἐνόμιζον, ἐπὶ δὲ τοῖσ τῆσ πόλεωσ ἀγαθοῖσ ῥᾳδίωσ παρέβαινον·

πρὸσ μὲν οὖν τούτουσ τοσαῦτα λέγω, τοὺσ δὲ μάρτυράσ μοι κάλει. καὶ ὑμεῖσ ἀνάβητε. Μάρτυρεσ τῶν μὲν μαρτύρων ἀκηκόατε. τὸ δὲ τελευταῖον εἰσ τὴν ἀρχὴν καταστὰσ ἀγαθοῦ μὲν οὐδενὸσ μετέσχεν, ἄλλων δὲ πολλῶν.

καίτοι εἴπερ ἦν ἀνὴρ ἀγαθόσ, ἐχρῆν αὐτὸν πρῶτον μὲν μὴ παρανόμωσ ἄρχειν, ἔπειτα τῇ βουλῇ μηνυτὴν γίγνεσθαι περὶ τῶν εἰσαγγελιῶν ἁπασῶν, ὅτι ψευδεῖσ εἰε͂ν, καὶ Βάτραχοσ καὶ Αἰσχυλίδησ οὐ τἀληθῆ μηνύουσιν, ἀλλὰ τὰ ὑπὸ τῶν τριάκοντα πλασθέντα εἰσαγγέλλουσι, συγκείμενα ἐπὶ τῇ τῶν πολιτῶν βλάβῃ. καὶ μὲν δή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅσοι κακόνοι ἦσαν τῷ ὑμετέρῳ πλήθει, οὐδὲν ἔλαττον εἶχον σιωπῶντεσ·

ἕτεροι γὰρ ἦσαν οἱ λέγοντεσ καὶ πράττοντεσ ὧν οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν μείζω κακὰ γενέσθαι τῇ πόλει. ὁπόσοι δ’ εὖνοί φασιν εἶναι, πῶσ οὐκ ἐνταῦθα ἔδειξαν, αὐτοί τε τὰ βέλτιστα λέγοντεσ καὶ τοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ ἀποτρέποντεσ; ἴσωσ δ’ ἂν ἔχοι εἰπεῖν ὅτι ἐδεδοίκει, καὶ ὑμῶν τοῦτο ἐνίοισ ἱκανὸν ἔσται.

ὅπωσ τοίνυν μὴ φανήσεται ἐν τῷ λόγῳ τοῖσ τριάκοντα ἐναντιούμενοσ· εἰ δὲ μή, ἐνταυθοῖ δῆλοσ ἔσται ὅτι ἐκεῖνά τε αὐτῷ ἤρεσκε, καὶ τοσοῦτον ἐδύνατο ὥστε ἐναντιούμενοσ μηδὲν κακὸν παθεῖν ὑπ’ αὐτῶν. χρῆν δ’ αὐτὸν ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ σωτηρίασ ταύτην τὴν προθυμίαν ἔχειν, ἀλλὰ μὴ ὑπὲρ Θηραμένουσ, ὃσ εἰσ ὑμᾶσ πολλὰ ἐξήμαρτεν. ἀλλ’ οὗτοσ τὴν μὲν πόλιν ἐχθρὰν ἐνόμιζεν εἶναι, τοὺσ δ’ ὑμετέρουσ ἐχθροὺσ φίλουσ, ὡσ ἀμφότερα ταῦτα ἐγὼ πολλοῖσ τεκμηρίοισ παραστήσω, καὶ τὰσ πρὸσ ἀλλήλουσ διαφορὰσ οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν ἀλλ’ ὑπὲρ ἑαυτῶν γιγνομένασ, ὁπότεροι τὰ πράγματα πράξουσι καὶ τῆσ πόλεωσ ἄρξουσιν.

εἰ γὰρ ὑπὲρ τῶν ἀδικουμένων ἐστασίαζον, ποῦ κάλλιον ἦν ἀνδρὶ ἄρχοντι, ἢ Θρασυβούλου Φυλὴν κατειληφότοσ, τότε ἐπιδείξασθαι τὴν αὑτοῦ εὔνοιαν;

ὁ δ’ ἀντὶ τοῦ ἐπαγγείλασθαί τι ἢ πρᾶξαι ἀγαθὸν πρὸσ τοὺσ ἐπὶ Φυλῇ, ἐλθὼν μετὰ τῶν συναρχόντων εἰσ Σαλαμῖνα καὶ Ἐλευσῖνάδε τριακοσίουσ τῶν πολιτῶν ἀπήγαγεν εἰσ τὸ δεσμωτήριον, καὶ μιᾷ ψήφῳ αὐτῶν ἁπάντων θάνατον κατεψηφίσατο. ἐπειδὴ δὲ εἰσ τὸν Πειραιᾶ ἤλθομεν καὶ αἱ ταραχαὶ γεγενημέναι ἦσαν καὶ περὶ τῶν διαλλαγῶν οἱ λόγοι ἐγίγνοντο, πολλὰσ ἑκάτεροι ἐλπίδασ εἴχομεν πρὸσ ἀλλήλουσ ἔσεσθαι, ὡσ ἀμφότεροι ἔδειξαν.

οἱ μὲν γὰρ ἐκ Πειραιῶσ κρείττουσ ὄντεσ εἰάσαν αὐτοὺσ ἀπελθεῖν· οἱ δὲ εἰσ τὸ ἄστυ ἐλθόντεσ τοὺσ μὲν τριάκοντα ἐξέβαλον πλὴν Φείδωνοσ καὶ Ἐρατοσθένουσ, ἄρχοντασ δὲ τοὺσ ἐκείνοισ ἐχθίστουσ εἵλοντο, ἡγούμενοι δικαίωσ ἂν ὑπὸ τῶν αὐτῶν τούσ τε τριάκοντα μισεῖσθαι καὶ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ φιλεῖσθαι.

τούτων τοίνυν Φείδων ὁ τῶν τριάκοντα γενόμενοσ καὶ Ἱπποκλῆσ καὶ Ἐπιχάρησ ὁ Λαμπτρεὺσ καὶ ἕτεροι οἱ δοκοῦντεσ εἶναι ἐναντιώτατοι Χαρικλεῖ καὶ Κριτίᾳ καὶ τῇ ἐκείνων ἑταιρεία, ἐπειδή αὐτοὶ εἰσ τὴν ἀρχὴν κατέστησαν, πολὺ μείζω στάσιν καὶ πόλεμον ἐπὶ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ ἢ τοῖσ ἐξ ἄστεωσ ἐποίησαν.

ᾧ καὶ φανερῶσ ἐπεδείξαντο ὅτι οὐχ ὑπὲρ τῶν ἐν Πειραιεῖ οὐδ’ ὑπὲρ τῶν ἀδίκωσ ἀπολλυμένων ἐστασίαζον, οὐδ’ οἱ τεθνεῶτεσ αὐτοὺσ ἐλύπουν οὐδ’ οἱ μέλλοντεσ ἀποθανεῖσθαι, ἀλλ’ οἱ μεῖζον δυνάμενοι καὶ θᾶττον πλουτοῦντεσ.

λαβόντεσ γὰρ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὴν πόλιν ἀμφοτέροισ ἐπολέμουν, τοῖσ τε τριάκοντα πάντα κακὰ εἰργασμένοισ καὶ ὑμῖν πάντα κακὰ πεπονθόσι.

καίτοι τοῦτο πᾶσι δῆλον ἦν, ὅτι εἰ μὲν ἐκεῖνοι δικαίωσ ἔφευγον, ὑμεῖσ ἀδίκωσ, εἰ δ’ ὑμεῖσ δικαίωσ, οἱ τριάκοντα ἀδίκωσ· οὐ γὰρ δὴ ἑτέρων ἔργων αἰτίαν λαβόντεσ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξέπεσον, ἀλλὰ τούτων. ὥστε σφόδρα χρὴ ὀργίζεσθαι, ὅτι Φείδων αἱρεθεὶσ ὑμᾶσ διαλλάξαι καὶ καταγαγεῖν τῶν αὐτῶν ἔργων Ἐρατοσθένει μετεῖχε καὶ τῇ αὐτῇ γνώμῃ τοὺσ μὲν κρείττουσ αὑτῶν δι’ ὑμᾶσ κακῶσ ποιεῖν ἕτοιμοσ ἦν, ὑμῖν δὲ ἀδίκωσ φεύγουσιν οὐκ ἠθέλησεν ἀποδοῦναι τὴν πόλιν, ἀλλ’ ἐλθὼν εἰσ Λακεδαίμονα ἔπειθεν αὐτοὺσ στρατεύεσθαι, διαβάλλων ὅτι Βοιωτῶν ἡ πόλισ ἔσται, καὶ ἄλλα λέγων οἷ ᾤετο πείσειν μάλιστα.

οὐ δυνάμενοσ δὲ τούτων τυχεῖν, εἴτε καὶ τῶν ἱερῶν ἐμποδὼν ὄντων εἴτε καὶ αὐτῶν οὐ βουλομένων, ἑκατὸν τάλαντα ἐδανείσατο, ἵνα ἔχοι ἐπικούρουσ μισθοῦσθαι, καὶ Λύσανδρον ἄρχοντα ᾐτήσατο, εὐνούστατον μὲν ὄντα τῇ ὀλιγαρχίᾳ, κακονούστατον δὲ τῇ πόλει, μισοῦντα δὲ μάλιστα τοὺσ ἐν Πειραιεῖ.

μισθωσάμενοι δὲ πάντασ ἀνθρώπουσ ἐπ’ ὀλέθρῳ τῆσ πόλεωσ, καὶ πόλεισ ἐπάγοντεσ, καὶ τελευτῶντεσ Λακεδαιμονίουσ καὶ τῶν συμμάχων ὁπόσουσ ἐδύναντο πεῖσαι, οὐ διαλλάξαι ἀλλ’ ἀπολέσαι παρεσκευάζοντο τὴν πόλιν εἰ μὴ δι’ ἄνδρασ ἀγαθούσ, οἷσ ὑμεῖσ δηλώσατε παρὰ τῶν ἐχθρῶν δίκην λαβόντεσ, ὅτι καὶ ἐκείνοισ χάριν ἀποδώσετε.

ταῦτα δὲ ἐπίστασθε μὲν καὶ αὐτοί, καὶ <οὐκ> οἶδ’ ὅ τι δεῖ μάρτυρασ παρασχέσθαι·

ὅμωσ δέ· ἐγώ τε γὰρ δέομαι ἀναπαύσασθαι, ὑμῶν τ’ ἐνίοισ ἥδιον ὡσ πλείστων τοὺσ αὐτοὺσ λόγουσ ἀκούειν. Μάρτυρεσ φέρε δὴ καὶ περὶ Θηραμένουσ ὡσ ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων διδάξω. δέομαι δ’ ὑμῶν ἀκοῦσαι ὑπέρ τ’ ἐμαυτοῦ καὶ τῆσ πόλεωσ, καὶ μηδενὶ τοῦτο παραστῇ, ὡσ Ἐρατοσθένουσ κινδυνεύοντοσ Θηραμένουσ κατηγορῶ.

πυνθάνομαι γὰρ ταῦτα ἀπολογήσεσθαι αὐτόν, ὅτι ἐκείνῳ φίλοσ ἦν καὶ τῶν αὐτῶν ἔργων μετεῖχε. καίτοι σφόδρ’ ἂν αὐτὸν οἶμαι μετὰ Θεμιστοκλέουσ πολιτευόμενον προσποιεῖσθαι πράττειν ὅπωσ οἰκοδομηθήσεται τὰ τείχη, ὁπότε καὶ μετὰ Θηραμένουσ ὅπωσ καθαιρεθήσεται.

οὐ γάρ μοι δοκοῦσιν ἴσου ἄξιοι γεγενῆσθαι· ὁ μὲν γὰρ Λακεδαιμονίων ἀκόντων ᾠκοδόμησεν αὐτά, οὗτοσ δὲ τοὺσ πολίτασ ἐξαπατήσασ καθεῖλε. περιέστηκεν οὖν τῇ πόλει τοὐναντίον ἢ ὡσ εἰκὸσ ἦν.

ἄξιον μὲν γὰρ <ἦν> καὶ τοὺσ φίλουσ τοὺσ Θηραμένουσ προσαπολωλέναι, πλὴν εἴ τισ ἐτύγχανεν ἐκείνῳ τἀναντία πράττων· νῦν δὲ ὁρῶ τάσ τε ἀπολογίασ εἰσ ἐκεῖνον ἀναφερομένασ, τούσ τ’ ἐκείνῳ συνόντασ τιμᾶσθαι πειρωμένουσ, ὥσπερ πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίου ἀλλ’ οὐ μεγάλων κακῶν γεγενημένου. ὃσ πρῶτον μὲν τῆσ προτέρασ ὀλιγαρχίασ αἰτιώτατοσ ἐγένετο, πείσασ ὑμᾶσ τὴν ἐπὶ τῶν τετρακοσίων πολιτείαν ἑλέσθαι.

καὶ ὁ μὲν πατὴρ αὐτοῦ τῶν προβούλων ὢν ταὔτ’ ἔπραττεν, αὐτὸσ δὲ δοκῶν εὐνούστατοσ εἶναι τοῖσ πράγμασι στρατηγὸσ ὑπ’ αὐτῶν ᾑρέθη. καὶ ἑώσ μὲν ἐτιμᾶτο, πιστὸν ἑαυτὸν τῇ πόλει παρεῖχεν·

ἐπειδὴ δὲ Πείσανδρον μὲν καὶ Κάλλαισχρον καὶ ἑτέρουσ ἑώρα προτέρουσ αὑτοῦ γιγνομένουσ, τὸ δὲ ὑμέτερον πλῆθοσ οὐκέτι βουλόμενον τούτων ἀκροᾶσθαι, τότ’ ἤδη διά τε τὸν πρὸσ ἐκείνουσ φθόνον καὶ τὸ παρ’ ὑμῶν δέοσ μετέσχε τῶν Ἀριστοκράτουσ ἔργων. βουλόμενοσ δὲ τῷ ὑμετέρῳ πλήθει δοκεῖν πιστὸσ εἶναι Ἀντιφῶντα καὶ Ἀρχεπτόλεμον φιλτάτουσ ὄντασ αὑτῷ κατηγορῶν ἀπέκτεινεν, εἰσ τοσοῦτον δὲ κακίασ ἦλθεν, ὥστε ἅμα μὲν διὰ τὴν πρὸσ ἐκείνουσ πίστιν ὑμᾶσ κατεδουλώσατο, διὰ δὲ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ τοὺσ φίλουσ ἀπώλεσε.

τιμώμενοσ δὲ καὶ τῶν μεγίστων ἀξιούμενοσ, αὐτὸσ ἐπαγγειλάμενοσ σώσειν τὴν πόλιν αὐτὸσ ἀπώλεσε, φάσκων πρᾶγμα ηὑρηκέναι μέγα καὶ πολλοῦ ἄξιον.

ὑπέσχετο δὲ εἰρήνην ποιήσειν μήτε ὅμηρα δοὺσ μήτε τὰ τείχη καθελὼν μήτε τὰσ ναῦσ παραδούσ· ταῦτα δὲ εἰπεῖν μὲν οὐδενὶ ἠθέλησεν, ἐκέλευσε δὲ αὑτῷ πιστεύειν. ὑμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πραττούσησ μὲν τῆσ ἐν Ἀρείπάγῳ βουλῆσ σωτήρια, ἀντιλεγόντων δὲ πολλῶν Θηραμένει, εἰδότεσ δὲ ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι ἄνθρωποι τῶν πολεμίων ἕνεκα τἀπόρρητα ποιοῦνται, ἐκεῖνοσ δ’ ἐν τοῖσ αὑτοῦ πολίταισ οὐκ ἠθέλησεν εἰπεῖν ταῦθ’ ἃ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἔμελλεν ἐρεῖν, ὅμωσ ἐπετρέψατε αὐτῷπατρίδα καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ καὶ ὑμᾶσ αὐτούσ.

οὕτωσ δὲ ἐνετεθύμητο ὡσ χρὴ μικρὰν καὶ ἀσθενῆ γενέσθαι τὴν πόλιν, ὥστε περὶ ὧν οὐδεὶσ πώποτε οὔτε τῶν πολεμίων ἐμνήσθη οὔτε τῶν πολιτῶν ἤλπισε, ταῦθ’ ὑμᾶσ ἔπεισε πρᾶξαι, οὐχ ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἀναγκαζόμενοσ, ἀλλ’ αὐτὸσ ἐκείνοισ ἐπαγγελλόμενοσ, τοῦ τε Πειραιῶσ τὰ τείχη περιελεῖν καὶ τὴν ὑπάρχουσαν πολιτείαν καταλῦσαι, εὖ εἰδὼσ ὅτι, εἰ μὴ πασῶν τῶν ἐλπίδων ἀποστερηθήσεσθε, ταχεῖαν παρ’ αὐτοῦ τὴν τιμωρίαν κομιεῖσθε.

καὶ τὸ τελευταῖον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐ πρότερον εἰάσε τὴν ἐκκλησίαν γενέσθαι, ἑώσ ὁ λεγόμενοσ ὑπ’ ἐκείνων καιρὸσ ἐπιμελῶσ ὑπ’ αὐτοῦ ἐτηρήθη, καὶ μετεπέμψατο μὲν τὰσ μετὰ Λυσάνδρου ναῦσ ἐκ Σάμου, ἐπεδήμησε δὲ τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον.

τότε δὲ τούτων ὑπαρχόντων, καὶ παρόντοσ Λυσάνδρου καὶ Φιλοχάρουσ καὶ Μιλτιάδου, περὶ τῆσ πολιτείασ τὴν ἐκκλησίαν ἐποίουν, ἵνα μήτε ῥήτωρ αὐτοῖσ μηδεὶσ ἐναντιοῖτο μηδὲ διαπειλοῖτο ὑμεῖσ τε μὴ τὰ τῆ πόλει συμφέροντα ἕλοισθε, ἀλλὰ τἀκείνοισ δοκοῦντα ψηφίσαισθε.

ἀναστὰσ δὲ Θηραμένησ ἐκέλευσεν ὑμᾶσ τριάκοντα ἀνδράσιν ἐπιτρέψαι τὴν πόλιν καὶ τῇ πολιτεία χρῆσθαι ἣν Δρακοντίδησ ἀπέφαινεν.

ὑμεῖσ δ’ ὅμωσ καὶ οὕτω διακείμενοι ἐθορυβεῖτε ὡσ οὐ ποιήσοντεσ ταῦτα· ἐγιγνώσκετε γὰρ ὅτι περὶ δουλείασ καὶ ἐλευθερίασ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρα ἠκκλησιάζετε. θηραμένησ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τούτων ὑμᾶσ αὐτοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι εἶπεν ὅτι οὐδὲν αὐτῷ μέλοι τοῦ ὑμετέρου θορύβου, ἐπειδὴ πολλοὺσ μὲν Ἀθηναίων εἰδείη τοὺσ τὰ ὅμοια πράττοντασ αὑτῷ, δοκοῦντα δὲ Λυσάνδρῳ καὶ Λακεδαιμονίοισ λέγοι.

μετ’ ἐκεῖνον δὲ Λύσανδροσ ἀναστὰσ ἄλλα τε πολλὰ εἶπε καὶ ὅτι παρασπόνδουσ ὑμᾶσ ἔχοι, καὶ ὅτι οὐ περὶ πολιτείασ ὑμῖν ἔσται ἀλλὰ περὶ σωτηρίασ, εἰ μὴ ποιήσεθ’ ἃ Θηραμένησ κελεύει. τῶν δ’ ἐν τῇ ἐκκλησία ὅσοι ἄνδρεσ ἀγαθοὶ ἦσαν, γνόντεσ τὴν παρασκευὴν καὶ τὴν ἀνάγκην, οἱ μὲν αὐτοῦ μένοντεσ ἡσυχίαν ἦγον, οἱ δὲ ᾤχοντο ἀπιόντεσ, τοῦτο γοῦν σφίσιν αὐτοῖσ συνειδότεσ, ὅτι οὐδὲν κακὸν τῇ πόλει ἐψηφίσαντο·

ὀλίγοι δέ τινεσ καὶ πονηροὶ καὶ κακῶσ βουλευόμενοι τὰ προσταχθέντα ἐχειροτόνησαν. παρήγγελτο γὰρ αὐτοῖσ δέκα μὲν οὓσ Θηραμένησ ἀπέδειξε χειροτονῆσαι, δέκα δὲ οὓσ οἱ καθεστηκότεσ ἔφοροι κελεύοιεν, δέκα δ’ ἐκ τῶν παρόντων·

οὕτω γὰρ τὴν ὑμετέραν ἀσθένειαν ἑώρων καὶ τὴν αὑτῶν δύναμιν ἠπίσταντο, ὥστε πρότερον ᾔδεσαν τὰ μέλλοντα ἐν τῇ ἐκκλησία πραχθήσεσθαι. ταῦτα δὲ οὐκ ἐμοὶ δεῖ πιστεῦσαι, ἀλλὰ ἐκείνῳ·

πάντα γὰρ τὰ ὑπ’ ἐμοῦ εἰρημένα ἐν τῇ βουλῇ ἀπολογούμενοσ ἔλεγεν, ὀνειδίζων μὲν τοῖσ φεύγουσιν, ὅτι δι’ αὑτὸν κατέλθοιεν, οὐδὲν φροντιζόντων Λακεδαιμονίων, ὀνειδίζων δὲ τοῖσ τῆσ πολιτείασ μετέχουσιν, ὅτι πάντων τῶν πεπραγμένων τοῖσ εἰρημένοισ τρόποισ ὑπ’ ἐμοῦ αὐτὸσ αἴτιοσ γεγενημένοσ τοιούτων τυγχάνοι, πολλὰσ πίστεισ αὐτοῖσ ἔργῳ δεδωκὼσ καὶ παρ’ ἐκείνων ὁρ́κουσ εἰληφώσ. καὶ τοσούτων καὶ ἑτέρων κακῶν καὶ αἰσχρῶν καὶ πάλαι καὶ νεωστὶ καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων αἰτίου γεγενημένου τολμήσουσιν αὑτοὺσ φίλουσ ὄντασ ἀποφαίνειν, οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν ἀποθανόντοσ Θηραμένουσ ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ αὑτοῦ πονηρίασ, καὶ δικαίωσ μὲν ἐν ὀλιγαρχίᾳ δίκην δόντοσ ἤδη γὰρ αὐτὴν κατέλυσε, δικαίωσ δ’ ἂν ἐν δημοκρατίᾳ·

δὶσ γὰρ ὑμᾶσ κατεδουλώσατο, τῶν μὲν παρόντων καταφρονῶν, τῶν δὲ ἀπόντων ἐπιθυμῶν, καὶ τῷ καλλίστῳ ὀνόματι χρώμενοσ δεινοτάτων ἔργων διδάσκαλοσ καταστάσ. περὶ μὲν τοίνυν Θηραμένουσ ἱκανά μοί ἐστι τὰ κατηγορημένα·

ἥκει δ’ ὑμῖν ἐκεῖνοσ ὁ καιρόσ, ἐν ᾧ δεῖ συγγνώμην καὶ ἔλεον μὴ εἶναι ἐν ταῖσ ὑμετέραισ γνώμαισ, ἀλλὰ παρὰ Ἐρατοσθένουσ καὶ τῶν τούτου συναρχόντων δίκην λαβεῖν, μηδὲ μαχομένουσ <μὲν> κρείττουσ εἶναι τῶν πολεμίων, ψηφιζομένουσ δὲ ἥττουσ τῶν ἐχθρῶν. μηδ’ ὧν φασι μέλλειν πράξειν πλείω χάριν αὐτοῖσ ἴστε, ἢ ὧν ἐποίησαν ὀργίζεσθε·

μηδ’ ἀποῦσι μὲν τοῖσ τριάκοντα ἐπιβουλεύετε, παρόντασ δ’ ἀφῆτε· μηδὲ τῆσ τύχησ, ἣ τούτουσ παρέδωκε τῇ πόλει, κάκιον ὑμῖν αὐτοῖσ βοηθήσητε. κατηγόρηται δὴ Ἐρατοσθένουσ καὶ τῶν τούτου φίλων, οἷσ τὰσ ἀπολογίασ ἀνοίσει καὶ μεθ’ ὧν αὐτῷ ταῦτα πέπρακται.

ὁ μέντοι ἀγὼν οὐκ ἐξ ἴσου τῇ πόλει καὶ Ἐρατοσθένει· οὗτοσ μὲν γὰρ κατήγοροσ καὶ δικαστὴσ αὑτὸσ ἦν τῶν κρινομένων, ἡμεῖσ δὲ νυνὶ εἰσ κατηγορίαν καὶ ἀπολογίαν καθέσταμεν. καὶ οὗτοι μὲν τοὺσ οὐδὲν ἀδικοῦντασ ἀκρίτουσ ἀπέκτειναν, ὑμεῖσ δὲ τοὺσ ἀπολέσαντασ τὴν πόλιν κατὰ τὸν νόμον ἀξιοῦτε κρίνειν, παρ’ ὧν οὐδ’ ἂν παρανόμωσ βουλόμενοι δίκην λαμβάνειν ἀξίαν τῶν ἀδικημάτων ὧν τὴν πόλιν ἠδικήκασι λάβοιτε.

τί γὰρ ἂν παθόντεσ δίκην τὴν ἀξίαν εἰήσαν τῶν ἔργων δεδωκότεσ; πότερον εἰ αὐτοὺσ ἀποκτείναιτε καὶ τοὺσ παῖδασ αὐτῶν, ἱκανὴν ἂν τοῦ φόνου δίκην λάβοιμεν, ὧν οὗτοι πατέρασ καὶ ὑεῖσ καὶ ἀδελφοὺσ ἀκρίτουσ ἀπέκτειναν;

ἀλλὰ εἰ τὰ χρήματα τὰ φανερὰ δημεύσαιτε, καλῶσ ἂν ἔχοι ἢ τῇ πόλει, ἧσ οὗτοι πολλὰ εἰλήφασιν, ἢ τοῖσ ἰδιώταισ, ὧν <τὰσ> οἰκίασ ἐξεπόρθησαν; ἐπειδὴ τοίνυν πάντα ποιοῦντεσ δίκην παρ’ αὐτῶν <τὴν ἀξίαν> οὐκ ἂν δύναισθε λαβεῖν, πῶσ οὐκ αἰσχρὸν ὑμῖν καὶ ἡντινοῦν ἀπολιπεῖν, ἥντινά τισ βούλοιτο παρὰ τούτων λαμβάνειν;

πᾶν δ’ ἄν μοι δοκεῖ τολμῆσαι, ὅστισ νυνὶ οὐχ ἑτέρων ὄντων τῶν δικαστῶν ἀλλ’ αὐτῶν τῶν κακῶσ πεπονθότων, ἥκει ἀπολογησόμενοσ πρὸσ αὐτοὺσ τοὺσ μάρτυρασ τῆσ τούτου πονηρίασ·

τοσοῦτον ἢ ὑμῶν καταπεφρόνηκεν ἢ ἑτέροισ πεπίστευκεν. ὧν ἀμφοτέρων ἄξιον ἐπιμεληθῆναι, ἐνθυμουμένουσ ὅτι οὔτ’ ἂν ἐκεῖνα ἐδύναντο ποιεῖν μὴ ἑτέρων συμπραττόντων οὔτ’ ἂν νῦν ἐπεχείρησαν ἐλθεῖν μὴ ὑπὸ τῶν αὐτῶν οἰόμενοι σωθήσεσθαι, οἳ οὐ τούτοισ ἥκουσι βοηθήσοντεσ, ἀλλὰ ἡγούμενοι πολλὴν ἄδειαν σφίσιν ἔσεσθαι τῶν <τε> πεπραγμένων καὶ τοῦ λοιποῦ ποιεῖν ὅ τι ἂν βούλωνται, εἰ τοὺσ μεγίστων κακῶν αἰτίουσ λαβόντεσ ἀφήσετε.

ἀλλὰ καὶ τῶν συνερούντων αὐτοῖσ ἄξιον θαυμάζειν, πότερον ὡσ καλοὶ κἀγαθοὶ αἰτήσονται, τὴν αὑτῶν ἀρετὴν πλείονοσ ἀξίαν ἀποφαίνοντεσ τῆσ <τούτων> πονηρίασ·

ἐβουλόμην μέντ’ ἂν αὐτοὺσ οὕτω προθύμουσ εἶναι σῴζειν τὴν πόλιν, ὥσπερ οὗτοι ἀπολλύναι ἢ ὡσ δεινοὶ λέγειν ἀπολογήσονται καὶ τὰ τούτων ἔργα πολλοῦ ἄξια ἀποφανοῦσιν. ἀλλ’ οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν οὐδεὶσ αὐτῶν οὐδὲ τὰ δίκαια πώποτε ἐπεχείρησεν εἰπεῖν. ἀλλὰ τοὺσ μάρτυρασ ἄξιον ἰδεῖν, οἳ τούτοισ μαρτυροῦντεσ αὑτῶν κατηγοροῦσι, σφόδρα ἐπιλήσμονασ καὶ εὐήθεισ νομίζοντεσ ὑμᾶσ εἶναι, εἰ διὰ μὲν τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ ἀδεῶσ ἡγοῦνται τοὺσ τριάκοντα σώσειν, διὰ δὲ Ἐρατοσθένην καὶ τοὺσ συνάρχοντασ αὐτοῦ δεινὸν ἦν καὶ τῶν τεθνεώτων ἐπ’ ἐκφορὰν ἐλθεῖν.

καίτοι οὗτοι μὲν σωθέντεσ πάλιν ἂν δύναιντο τὴν πόλιν ἀπολέσαι·

ἐκεῖνοι δέ, οὓσ οὗτοι ἀπώλεσαν, τελευτήσαντεσ τὸν βίον πέρασ ἔχουσι τῆσ παρὰ τῶν ἐχθρῶν τιμωρίασ. οὐκ οὖν δεινὸν εἰ τῶν μὲν ἀδίκωσ τεθνεώτων οἱ φίλοι συναπώλλυντο, αὐτοῖσ δὲ τοῖσ τὴν πόλιν ἀπολέσασι δήπου ἐπ’ ἐκφορὰν πολλοὶ ἥξουσιν, ὁπότε βοηθεῖν τοσοῦτοι παρασκευάζονται; καὶ μὲν δὴ πολλῷ ῥᾷον ἡγοῦμαι εἶναι ὑπὲρ ὧν ὑμεῖσ ἐπάσχετε ἀντειπεῖν, ἢ ὑπὲρ ὧν οὗτοι πεποιήκασιν ἀπολογήσασθαι.

καίτοι λέγουσιν ὡσ Ἐρατοσθένει ἐλάχιστα τῶν τριάκοντα κακὰ εἴργασται, καὶ διὰ τοῦτο αὐτὸν ἀξιοῦσι σωθῆναι· ὅτι δὲ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων πλεῖστα εἰσ ὑμᾶσ ἐξημάρτηκεν, οὐκ οἰόνται χρῆναι αὐτὸν ἀπολέσθαι; ὑμεῖσ δὲ δείξατε ἥντινα γνώμην ἔχετε περὶ τῶν πραγμάτων.

εἰ μὲν γὰρ τούτου καταψηφιεῖσθε, δῆλοι ἔσεσθε ὡσ ὀργιζόμενοι τοῖσ πεπραγμένοισ· εἰ δὲ ἀποψηφιεῖσθε, ὀφθήσεσθε τῶν αὐτῶν ἔργων ἐπιθυμηταὶ τούτοισ ὄντεσ, καὶ οὐχ ἕξετε λέγειν ὅτι τὰ ὑπὸ τῶν τριάκοντα προσταχθέντα ἐποιεῖτε· νυνὶ μὲν γὰρ οὐδεὶσ ὑμᾶσ ἀναγκάζει παρὰ τὴν ὑμετέραν γνώμην ψηφίζεσθαι.

ὥστε συμβουλεύω μὴ τούτων ἀποψηφισαμένουσ ὑμῶν αὐτῶν καταψηφίσασθαι. μηδ’ οἰέσθε κρύβδην τὴν ψῆφον εἶναι φανερὰν γὰρ τῇ πόλει τὴν ὑμετέραν γνώμην ποιήσετε. βούλομαι δὲ ὀλίγα ἑκατέρουσ ἀναμνήσασ καταβαίνειν, τούσ τε ἐξ ἄστεωσ καὶ τοὺσ ἐκ Πειραιῶσ, ἵνα τὰσ ὑμῖν τούτων γεγενημένασ συμφορὰσ παραδείγματα ἔχοντεσ τὴν ψῆφον φέρητε.

καὶ πρῶτον μὲν ὅσοι ἐξ ἄστεώσ ἐστε, σκέψασθε ὅτι ὑπὸ τούτων οὕτω σφόδρα ἤρχεσθε, ὥστε ἀδελφοῖσ καὶ ὑέσι καὶ πολίταισ ἠναγκάζεσθε πολεμεῖν τοιοῦτον πόλεμον, ἐν ᾧ ἡττηθέντεσ μὲν τοῖσ νικήσασι τὸ ἴσον ἔχετε, νικήσαντεσ δ’ ἄν τούτοισ ἐδουλεύετε. καὶ τοὺσ ἰδίουσ οἴκουσ οὗτοι μὲν ἂν ἐκ τῶν πραγμάτων μεγάλουσ ἐκτήσαντο, ὑμεῖσ δὲ διὰ τὸν πρὸσ ἀλλήλουσ πόλεμον ἐλάττουσ ἔχετε·

συνωφελεῖσθαι μὲν γὰρ ὑμᾶσ οὐκ ἠξίουν, συνδιαβάλλεσθαι δ’ ἠνάγκαζον, εἰσ τοσοῦτον ὑπεροψίασ ἐλθόντεσ ὥστε οὐ τῶν ἀγαθῶν κοινούμενοι πιστοὺσ ὑμᾶσ ἐκτῶντο, ἀλλὰ τῶν ὀνειδῶν μεταδιδόντεσ εὔνουσ ὠόντο εἶναι. ἀνθ’ ὧν ὑμεῖσ νῦν ἐν τῷ θαρραλέῳ ὄντεσ, καθ’ ὅσον δύνασθε, καὶ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῶν ἐκ Πειραιῶσ τιμωρήσασθε, ἐνθυμηθέντεσ μὲν ὅτι ὑπὸ τούτων πονηροτάτων ὄντων ἤρχεσθε, ἐνθυμηθέντεσ δὲ ὅτι μετ’ ἀνδρῶν νῦν ἀρίστων πολιτεύεσθε καὶ τοῖσ πολεμίοισ μάχεσθε καὶ περὶ τῆσ πόλεωσ βουλεύεσθε, ἀναμνησθέντεσ δὲ τῶν ἐπικούρων, οὓσ οὗτοι φύλακασ τῆσ σφετέρασ ἀρχῆσ καὶ τῆσ ὑμετέρασ δουλείασ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν κατέστησαν.

καὶ πρὸσ ὑμᾶσ μὲν ἔτι πολλῶν ὄντων εἰπεῖν τοσαῦτα λέγω.

ὅσοι δ’ ἐκ Πειραιῶσ ἐστε, πρῶτον μὲν τῶν ὅπλων ἀναμνήσθητε, ὅτι πολλὰσ μάχασ ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ μαχεσάμενοι οὐχ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀλλ’ ὑπὸ τούτων εἰρήνησ οὔσησ ἀφῃρέθητε τὰ ὅπλα, ἔπειθ’ ὅτι ἐξεκηρύχθητε μὲν ἐκ τῆσ πόλεωσ, ἣν ὑμῖν οἱ πατέρεσ παρέδοσαν, φεύγοντασ δὲ ὑμᾶσ ἐκ τῶν πόλεων ἐξῃτοῦντο. ἀνθ’ ὧν ὀργίσθητε μὲν ὥσπερ ὅτ’ ἐφεύγετε, ἀναμνήσθητε δὲ καὶ τῶν ἄλλων κακῶν ἃ πεπόνθατε ὑπ’ αὐτῶν, οἳ τοὺσ μὲν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ τοὺσ δ’ ἐκ τῶν ἱερῶν συναρπάζοντεσ βιαίωσ ἀπέκτειναν, τοὺσ δὲ ἀπὸ τέκνων καὶ γονέων καὶ γυναικῶν ἀφέλκοντεσ φονέασ αὑτῶν ἠνάγκασαν γενέσθαι καὶ οὐδὲ ταφῆσ τῆσ νομιζομένησ εἰάσαν τυχεῖν, ἡγούμενοι τὴν αὑτῶν ἀρχὴν βεβαιοτέραν εἶναι τῆσ παρὰ τῶν θεῶν τιμωρίασ.

πολλαχοῦ κινδυνεύσαντεσ καὶ εἰσ πολλὰσ πόλεισ πλανηθέντεσ καὶ πανταχόθεν ἐκκηρυττόμενοι, ἐνδεεῖσ ὄντεσ τῶν ἐπιτηδείων, οἱ μὲν ἐν πολεμίᾳ τῇ πατρίδι τοὺσ παῖδασ καταλιπόντεσ, οἱ δ’ ἐν ξένῃ γῇ, πολλῶν ἐναντιουμένων ἤλθετε εἰσ τὸν Πειραιᾶ.

πολλῶν δὲ καὶ μεγάλων κινδύνων ὑπαρξάντων ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γενόμενοι τοὺσ μὲν ἠλευθερώσατε, τοὺσ δ’ εἰσ τὴν πατρίδα κατηγάγετε. εἰ δὲ ἐδυστυχήσατε καὶ τούτων ἡμάρτετε, αὐτοὶ μὲν ἂν δείσαντεσ ἐφεύγετε μὴ πάθητε τοιαῦτα οἱᾶ καὶ πρότερον, καὶ οὔτ’ ἂν ἱερὰ οὔτε βωμοὶ ὑμᾶσ ἀδικουμένουσ διὰ τοὺσ τούτων τρόπουσ ὠφέλησαν, ἃ καὶ τοῖσ ἀδικοῦσι σωτήρια γίγνεται·

οἱ δὲ παῖδεσ ὑμῶν, ὅσοι μὲν ἐνθάδε ἦσαν, ὑπὸ τούτων ἂν ὑβρίζοντο, οἱ δ’ ἐπὶ ξένησ μικρῶν ἂν ἕνεκα συμβολαίων ἐδούλευον ἐρημίᾳ τῶν ἐπικουρησόντων. ἀλλὰ γὰρ οὐ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι βούλομαι λέγειν, τὰ πραχθέντα ὑπὸ τούτων οὐ δυνάμενοσ εἰπεῖν.

οὐδὲ γὰρ ἑνὸσ κατηγόρου οὐδὲ δυοῖν ἔργον ἐστίν, ἀλλὰ πολλῶν. ὅμωσ δὲ τῆσ ἐμῆσ προθυμίασ <οὐδὲν> ἐλλέλειπται, ὑπέρ <τε> τῶν ἱερῶν, ἃ οὗτοι τὰ μὲν ἀπέδοντο τὰ δ’ εἰσιόντεσ ἐμίαινον, ὑπέρ τε τῆσ πόλεωσ, ἣν μικρὰν ἐποίουν, ὑπέρ τε τῶν νεωρίων, ἃ καθεῖλον, καὶ ὑπὲρ τῶν τεθνεώτων, οἷσ ὑμεῖσ, ἐπειδὴ ζῶσιν ἐπαμῦναι οὐκ ἐδύνασθε, ἀποθανοῦσι βοηθήσατε. οἶμαι δ’ αὐτοὺσ ἡμῶν τε ἀκροᾶσθαι καὶ ὑμᾶσ εἴσεσθαι τὴν ψῆφον φέροντασ, ἡγουμένουσ, ὅσοι μὲν ἂν τούτων ἀποψηφίσησθε, αὐτῶν θάνατον κατεψηφισμένουσ ἔσεσθαι, ὅσοι δ’ ἂν παρὰ τούτων δίκην λάβωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν τιμωρίασ πεποιημένουσ.

παύσομαι κατηγορῶν.

ἀκηκόατε, ἑωράκατε, πεπόνθατε, ἔχετε· δικάζετε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, κατὰ Ερατοσθένουσ τοῦ γενομένου τῶν τριάκοντα, ὃν αὐτὸσ εἶπε Λυσίας

(리시아스, Speeches, κατὰ Ερατοσθένουσ τοῦ γενομένου τῶν τριάκοντα, ὃν αὐτὸσ εἶπε Λυσίας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION