헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ10́

(리시아스, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α)

μαρτύρων μὲν οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι δοκῶ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· πολλοὺσ γὰρ ὑμῶν ὁρῶ δικάζοντασ τῶν τότε παρόντων, ὅτε Λυσίθεοσ Θεόμνηστον εἰσήγγελλε τὰ ὅπλα ἀποβεβληκότα, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ, δημηγορεῖν· ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ ἀγῶνι τὸν πατέρα μ’ ἔφασκεν ἀπεκτονέναι τὸν ἐμαυτοῦ. ἐγὼ δ’, εἰ μὲν τὸν ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο, συγγνώμην ἂν εἶχον αὐτῷ τῶν εἰρημένων φαῦλον γὰρ αὐτὸν καὶ οὐδενὸσ ἄξιον ἡγούμην· οὐδ’ εἴ τι ἄλλο τῶν ἀπορρήτων ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον αὐτῷ ἀνελευθέρου γὰρ καὶ λίαν φιλοδίκου εἶναι νομίζω κακηγορίασ δικάζεσθαι·

νυνὶ δὲ αἰσχρόν μοι εἶναι δοκεῖ τοῦ πατρόσ, οὕτω πολλοῦ ἀξίου γεγενημένου καὶ ὑμῖν καὶ τῇ πόλει, μὴ τιμωρήσασθαι τὸν ταῦτ’ εἰρηκότα, καὶ παρ’ ὑμῶν εἰδέναι βούλομαι πότερον δώσει δίκην, ἢ τούτῳ μόνῳ Ἀθηναίων ἐξαίρετόν ἐστι καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν παρὰ τοὺσ νόμουσ ὅ τι ἂν βούληται.

ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔτη ἐστὶ <δύο καὶ> τριάκοντα, ἐξ ὅτου <δ’> ὑμεῖσ κατεληλύθατε, εἰκοστὸν τουτί.

φαίνομαι οὖν τρισκαιδεκέτησ ὢν ὅτε ὁ πατὴρ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἀπέθνησκε. ταύτην δὲ ἔχων τὴν ἡλικίαν οὔτε τί ἔστιν ὀλιγαρχία ἠπιστάμην, οὔτε ἂν ἐκείνῳ ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην βοηθῆσαι. καὶ μὲν δὴ οὐκ ὀρθῶσ τῶν χρημάτων ἕνεκα ἐπεβούλευσα <ἂν> αὐτῷ·

ὁ γὰρ πρεσβύτεροσ ἀδελφὸσ Πανταλέων ἅπαντα παρέλαβε, καὶ ἐπιτροπεύσασ ἡμᾶσ τῶν πατρῴων ἀπεστέρησεν, ὥστε πολλῶν ἕνεκα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προσήκει μοι αὐτὸν βούλεσθαι ζῆν. ἀνάγκη μὲν οὖν περὶ αὐτῶν μνησθῆναι, οὐδὲν δὲ δεῖ πολλῶν λόγων· σχεδὸν <γὰρ> ἐπίστασθε ἅπαντεσ ὅτι ἀληθῆ λέγω. ὅμωσ δὲ μάρτυρασ αὐτῶν παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἴσωσ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ τούτων μὲν οὐδὲν ἀπολογήσεται, ἐρεῖ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ ἅπερ ἐτόλμα λέγειν καὶ πρὸσ τὸν διαιτητήν, ὡσ οὐκ ἔστι τῶν ἀπορρήτων, ἐάν τισ εἴπῃ τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι· τὸν γὰρ νόμον οὐ ταῦτ’ ἀπαγορεύειν, ἀλλ’ ἀνδροφόνον οὐκ ἐᾶν λέγειν.

ἐγὼ δὲ οἶμαι ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐ περὶ τῶν ὀνομάτων διαφέρεσθαι ἀλλὰ τῆσ τούτων διανοίασ, καὶ πάντασ εἰδέναι, ὅτι ὅσοι <ἀπεκτόνασί τινασ, καὶ ἀνδροφόνοι εἰσί, καὶ ὅσοι> ἀνδροφόνοι εἰσί, καὶ ἀπεκτόνασί τινασ.

πολὺ γὰρ ἔργον ἦν τῷ νομοθέτῃ ἅπαντα τὰ ὀνόματα γράφειν ὅσα τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχει· ἀλλὰ περὶ ἑνὸσ εἰπὼν περὶ πάντων ἐδήλωσεν. οὐ γὰρ δήπου, ὦ Θεόμνηστε, εἰ μέν τίσ σε εἴποι πατραλοίαν ἢ μητραλοίαν, ἠξίουσ ἂν αὐτὸν ὀφλεῖν σοι δίκην, εἰ δέ τισ εἴποι ὡσ τὴν τεκοῦσαν ἢ τὸν φύσαντα ἔτυπτεσ, ᾤου ἂν αὐτὸν ἀζήμιον δεῖν εἶναι ὡσ οὐδὲν τῶν ἀπορρήτων εἰρηκότα.

ἡδέωσ γὰρ ἄν σου πυθοίμην περὶ τοῦτο γὰρ δεινὸσ εἶ καὶ μεμελέτηκασ καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν·

εἴ τίσ σε εἴποι ῥῖψαι τὴν ἀσπίδα ἐν δὲ τῷ νόμῳ εἴρηται, "ἐάν τισ φάσκῃ ἀποβεβληκέναι, ὑπόδικον εἶναι" , οὐκ ἂν ἐδικάζου αὐτῷ ἀλλ’ ἐξήρκει ἄν σοι ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα λέγοντι οὐδέν σοι μέλειν; οὐδὲ γὰρ τὸ αὐτό ἐστι ῥῖψαι καὶ ἀποβεβληκέναι· ἀλλ’ οὐδ’ ἂν τῶν ἕνδεκα γενόμενοσ ἀποδέξαιο, εἴ τισ ἀπάγοι τινὰ φάσκων θοἰμάτιον ἀποδεδύσθαι ἢ τὸν χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι, ἀλλ’ ἀφείησ ἂν τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅτι οὐ λωποδύτησ ὀνομάζεται.

οὐδ’ εἴ τισ παῖδα ἐξαγαγὼν ληφθείη, οὐκ ἂν φάσκοισ αὐτὸν ἀνδραποδιστὴν εἶναι, εἴπερ μαχεῖ τοῖσ ὀνόμασιν, ἀλλὰ μὴ τοῖσ ἔργοισ τὸν νοῦν προσέξεισ, ὧν ἕνεκα τὰ ὀνόματα πάντεσ τίθενται. ἔτι τοίνυν σκέψασθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

οὑτοσὶ γάρ μοι δοκεῖ ὑπὸ ῥᾳθυμίασ καὶ μαλακίασ οὐδ’ εἰσ Ἄρειον πάγον ἀναβεβηκέναι. πάντεσ γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ, ὅταν τὰσ τοῦ φόνου δίκασ δικάζωνται, οὐ διὰ τούτου τοῦ ὀνόματοσ τὰσ διωμοσίασ ποιοῦνται, ἀλλὰ δι’ οὗπερ ἐγὼ κακῶσ ἀκήκοα· ὁ μὲν γὰρ διώκων ὡσ ἔκτεινε διόμνυται, ὁ δὲ φεύγων ὡσ οὐκ ἔκτεινεν. οὐκ οὖν ἄτοπον ἂν εἰή τὸν δράσαντ’ ἀφεῖναι φάσκοντα ἀνδροφόνον εἶναι, ὅτι ὁ διώκων, ὡσ ἔκτεινε, τὸν φεύγοντα διωμόσατο;

τί γὰρ ταῦτα, ὧν οὗτοσ ἐρεῖ, διαφέρει; καὶ αὐτὸσ μὲν Λυσιθέῳ κακηγορίασ ἐδικάσω εἰπόντι σε ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα. καίτοι περὶ μὲν τοῦ ῥῖψαι οὐδὲν <ἐν> τῷ νόμῳ εἴρηται, ἐὰν δέ τισ εἴπῃ ἀποβεβληκέναι τὴν ἀσπίδα, πεντακοσίασ δραχμὰσ ὀφείλειν κελεύει. οὐκ οὖν δεινόν, εἰ ὅταν μὲν δέῃ σὲ κακῶσ ἀκούσαντα τοὺσ ἐχθροὺσ τιμωρεῖσθαι, οὕτω τοὺσ νόμουσ ὥσπερ ἐγὼ νῦν λαμβάνεισ, ὅταν δ’ ἕτερον παρὰ τοὺσ νόμουσ εἴπῃσ κακῶσ, οὐκ ἀξιοῖσ δοῦναι δίκην;

πότερον οὕτωσ σὺ δεινὸσ εἶ ὥστε, ὅπωσ ἂν βούλῃ, οἱο͂́σ τ’ εἶ χρῆσθαι τοῖσ νόμοισ, ἢ τοσοῦτον δύνασαι ὥστε οὐδέποτε οἰεί τοὺσ ἀδικουμένουσ ὑπὸ σοῦ τιμωρίασ τεύξεσθαι; εἶτ’ οὐκ αἰσχύνῃ οὕτωσ ἀνοήτωσ διακείμενοσ, ὥστε οὐκ ἐξ ὧν εὖ πεποίηκασ τὴν πόλιν, ἀλλ’ ἐξ ὧν ἀδικῶν οὐ δέδωκασ δίκην, οἰεί δεῖν πλεονεκτεῖν; καί μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον.

Νόμοσ ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑμᾶσ μὲν πάντασ εἰδέναι ἡγοῦμαι ὅτι ἐγὼ μὲν ὀρθῶσ λέγω, τοῦτον δὲ οὕτω σκαιὸν εἶναι ὥστε οὐ δύνασθαι μαθεῖν τὰ λεγόμενα. βούλομαι οὖν αὐτὸν καὶ ἐξ ἑτέρων νόμων περὶ τούτων διδάξαι, ἐάν πωσ ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τοῦ βήματοσ παιδευθῇ καὶ τὸ λοιπὸν ἡμῖν μὴ παρέχῃ πράγματα.

καί μοι ἀνάγνωθι τούτουσ τοὺσ νόμουσ τοὺσ Σόλωνοσ τοὺσ παλαιούσ. "δεδέσθαι δ’ ἐν τῇ ποδοκάκκῃ ἡμέρασ πέντε τὸν πόδα, ἐὰν μὴ προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία.

ἡ ποδοκάκκη αὕτη ἐστίν, ὦ Θεόμνηστε, ὃ νῦν καλεῖται ἐν τῷ ξύλῳ δεδέσθαι.

εἰ οὖν ὁ δεθεὶσ ἐξελθὼν ἐν ταῖσ εὐθύναισ τῶν ἕνδεκα κατηγοροίη ὅτι οὐκ ἐν τῇ ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ’ ἐν τῷ ξύλῳ, οὐκ ἂν ἠλίθιον αὐτὸν νομίζοιεν; λέγε ἕτερον νόμον. Νόμοσ "ἐπεγγυᾶν δ’ ἐπιορκήσαντα τὸν Ἀπόλλω.

δεδιότα δὲ δίκησ ἕνεκα δρασκάζειν.

τοῦτο τὸ ἐπιορκήσαντα ὀμόσαντά ἐστι, τό τε δρασκάζειν, ὃ νῦν ἀποδιδράσκειν ὀνομάζομεν.

Νόμοσ "ὅστισ δὲ ἀπίλλει τῇ θύρᾳ, ἔνδον τοῦ κλέπτου ὄντοσ.

τὸ ἀπίλλειν τοῦτο ἀποκλείειν νομίζεται, καὶ μηδὲν διὰ τοῦτο διαφέρου.

Νόμοσ "τὸ ἀργύριον στάσιμον εἶναι ἐφ’ ὁπόσῳ ἂν βούληται ὁ δανείζων.

τὸ στάσιμον τοῦτό ἐστιν, ὦ βέλτιστε, οὐ ζυγῷ ἱστάναι ἀλλὰ τόκον πράττεσθαι ὁπόσον ἂν βούληται.

ἔτι δ’ ἀνάγνωθι τουτουὶ τοῦ νόμου τὸ τελευταῖον. Νόμοσ "οἰκῆοσ καὶ βλάβησ τὴν διπλὴν εἶναι ὀφείλειν.

προσέχετε τὸν νοῦν.

τὸ μὲν πεφασμένωσ ἐστὶ φανερῶσ, πολεῖσθαι δὲ βαδίζειν, τὸ δὲ οἰκῆοσ θεράποντοσ. πολλὰ δὲ τοιαῦτα καὶ ἄλλα ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ἀλλ’ εἰ μὴ σιδηροῦσ ἐστιν, οἰόμαι αὐτὸν ἔννουν γεγονέναι ὅτι τὰ μὲν πράγματα ταὐτά ἐστι νῦν τε καὶ πάλαι, τῶν δὲ ὀνομάτων ἐνίοισ οὐ τοῖσ αὐτοῖσ χρώμεθα νῦν τε καὶ πρότερον. δηλώσει δέ· οἰχήσεται γὰρ ἀπιὼν ἀπὸ τοῦ βήματοσ σιωπῇ. εἰ δὲ μή, δέομαι ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ δίκαια ψηφίσασθαι, ἐνθυμουμένουσ ὅτι πολὺ μεῖζον κακόν ἐστιν ἀκοῦσαί τινα τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι ἢ τὴν ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι.

ἐγὼ γοῦν δεξαίμην ἂν πάσασ τὰσ ἀσπίδασ ἐρριφέναι ἢ τοιαύτην γνώμην ἔχειν περὶ τὸν πατέρα. οὗτοσ οὖν ἔνοχοσ μὲν ὢν τῇ αἰτίᾳ, ἐλάττονοσ δὲ οὔσησ αὐτῷ τῆσ συμφορᾶσ, οὐ μόνον ὑφ’ ὑμῶν ἠλεήθη, ἀλλὰ καὶ τὸν μαρτυρήσαντα ἠτίμωσεν.

ἐγὼ δὲ ἑωρακὼσ μὲν ἐκεῖνο τοῦτον ποιήσαντα ὃ καὶ ὑμεῖσ ἴστε, αὐτὸσ δὲ σώσασ τὴν ἀσπίδα, ἀκηκοὼσ δὲ οὕτωσ ἀνόσιον καὶ δεινὸν πρᾶγμα, μεγίστησ δὲ οὔσησ μοι τῆσ συμφορᾶσ, εἰ ἀποφεύξεται, τούτῳ δ’ οὐδενὸσ ἀξίασ, εἰ κακηγορίασ ἁλώσεται, οὐκ ἄρα δίκην παρ’ αὐτοῦ λήψομαι; τίνοσ ὄντοσ ἐμοὶ πρὸσ ὑμᾶσ ἐγκλήματοσ; πότερον ὅτι δικαίωσ ἀκήκοα;

ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτοὶ φήσαιτε. ἀλλ’ ὅτι βελτίων καὶ ἐκ βελτιόνων ὁ φεύγων ἐμοῦ; ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτὸσ ἀξιώσειεν. ἀλλ’ ὅτι ἀποβεβληκὼσ τὰ ὅπλα δικάζομαι κακηγορίασ τῷ σώσαντι; ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ ὁ λόγοσ ἐν τῇ πόλει κατεσκέδασται. ἀναμνήσθητε δὲ ὅτι μεγάλην καὶ καλὴν ἐκείνην δωρεὰν αὐτῷ δεδώκατε·

ἀπιόντα δὲ ἀπὸ τοῦ δικαστηρίου καὶ λέγοντα ὅτι δυστυχεστάτην ἐκείνην εἰήμεν στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ πολλοὶ μὲν ἡμῶν ἀπέθανον, οἱ δὲ σώσαντεσ τὰ ὅπλα ὑπὸ τῶν ἀποβαλόντων ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ ἦν αὐτῷ τότε ἀποθανεῖν ἢ οἴκαδ’ ἐλθόντι τοιαύτῃ τύχῃ χρῆσθαι;

μὴ τοίνυν ἀκούσαντά <τε> Θεόμνηστον κακῶσ τὰ προσήκοντα ἐλεεῖτε, καὶ ὑβρίζοντι καὶ λέγοντι παρὰ τοὺσ νόμουσ συγγνώμην ἔχετε.

τίσ γὰρ ἂν ἐμοὶ μείζων ταύτησ γένοιτο συμφορά, περὶ τοιούτου πατρὸσ οὕτωσ αἰσχρὰσ αἰτίασ ἀκηκοότι; ὃσ πολλάκισ μὲν ἐστρατήγησε, πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλουσ κινδύνουσ μεθ’ ὑμῶν ἐκινδύνευσε·

καὶ οὔτε τοῖσ πολεμίοισ τὸ ἐκείνου σῶμα ὑποχείριον ἐγένετο, οὔτε τοῖσ πολίταισ οὐδεμίαν πώποτε ὦφλεν εὐθύνην, ἔτη δὲ γεγονὼσ ἑπτὰ καὶ ἑξήκοντα ἐν ὀλιγαρχίᾳ δι’ εὔνοιαν τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ ἀπέθανεν. ἆρ’ ἄξιον ὀργισθῆναι τῷ <τοιαῦτ’> εἰρηκότι καὶ βοηθῆσαι τῷ πατρί, ὡσ καὶ ἐκείνου κακῶσ ἀκηκοότοσ;

τί γὰρ ἂν τούτου ἀνιαρότερον γένοιτο αὐτῷ, ἢ τεθνάναι μὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, αἰτίαν δ’ ἔχειν ὑπὸ τῶν παίδων <ἀνῃρῆσθαι>; οὗ ἔτι καὶ νῦν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῆσ ἀρετῆσ τὰ μνημεῖα πρὸσ τοῖσ ὑμετέροισ <ἱεροῖσ> ἀνάκειται, τὰ δὲ τούτου καὶ τοῦ τούτου πατρὸσ τῆσ κακίασ πρὸσ τοῖσ τῶν πολεμίων· οὕτω σύμφυτοσ αὐτοῖσ ἡ δειλία. καὶ μὲν δή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅσῳ μείζουσ εἰσὶ καὶ νεανίαι τὰσ ὄψεισ, τοσούτῳ μᾶλλον ὀργῆσ ἄξιοί εἰσι.

δῆλον γὰρ ὅτι τοῖσ μὲν σώμασι δύνανται, τὰσ δὲ ψυχὰσ οὐκ <εὖ> ἔχουσιν. ἀκούω δ’ αὐτόν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ τοῦτον τὸν λόγον τρέπεσθαι, ὡσ ὀργισθεὶσ εἴρηκε ταῦτα ἐμοῦ μαρτυρήσαντοσ τὴν αὐτὴν μαρτυρίαν Διονυσίῳ.

ὑμεῖσ δ’ ἐνθυμεῖσθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ὁ νομοθέτησ οὐδεμίαν ὀργῇ συγγνώμην δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα, ἐὰν μὴ ἀποφαίνῃ ὡσ ἔστιν ἀληθῆ τὰ εἰρημένα. ἐγὼ δὲ δὶσ ἤδη περὶ τούτου μεμαρτύρηκα· οὐ γὰρ πω ᾔδη ὅτι ὑμεῖσ τοὺσ μὲν ἰδόντασ τιμωρεῖσθε, τοῖσ δὲ ἀποβαλοῦσι συγγνώμην ἔχετε. περὶ μὲν οὖν τούτων οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν·

ἐγὼ δ’ ὑμῶν δέομαι καταψηφίσασθαι Θεομνήστου, ἐνθυμουμένουσ ὅτι οὐκ ἂν γένοιτο τούτου μείζων ἀγών μοι. νῦν γὰρ διώκω <μὲν> κακηγορίασ, τῇ δ’ αὐτῇ ψήφῳ φόνου φεύγω τοῦ πατρόσ, ὃσ μόνοσ, ἐπειδὴ τάχιστα ἐδοκιμάσθην, ἐπεξῆλθον τοῖσ τριάκοντα ἐν Ἀρείῳ πάγῳ. ὧν μεμνημένοι καὶ ἐμοὶ καὶ τῷ πατρὶ βοηθήσατε καὶ τοῖσ νόμοισ τοῖσ κειμένοισ καὶ τοῖσ ὁρ́κοισ οἷσ ὀμωμόκατε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α

(리시아스, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION