헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ01́

(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία)

περὶ πολλοῦ ἂν ποιησαίμην, ὦ ἄνδρεσ, τὸ τοιούτουσ ὑμᾶσ ἐμοὶ δικαστὰσ περὶ τούτου τοῦ πράγματοσ γενέσθαι, οἱοῖ́περ ἂν ὑμῖν αὐτοῖσ εἰήτε τοιαῦτα πεπονθότεσ· εὖ γὰρ οἶδ’ ὅτι, εἰ τὴν αὐτὴν γνώμην περὶ τῶν ἄλλων ἔχοιτε, ἥνπερ περὶ ὑμῶν αὐτῶν, οὐκ ἂν εἰή· ὅστισ οὐκ ἐπὶ τοῖσ γεγενημένοισ ἀγανακτοίη, ἀλλὰ πάντεσ ἂν περὶ τῶν τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδευόντων τὰσ ζημίασ μικρὰσ ἡγοῖσθε. καὶ ταῦτα οὐκ ἂν εἰή μόνον παρ’ ὑμῖν οὕτωσ ἐγνωσμένα, ἀλλ’ ἐν ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι·

περὶ τούτου γὰρ μόνου τοῦ ἀδικήματοσ καὶ ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ τιμωρία τοῖσ ἀσθενεστάτοισ πρὸσ τοὺσ τὰ μέγιστα δυναμένουσ ἀποδέδοται, ὥστε τὸν χείριστον τῶν αὐτῶν τυγχάνειν τῷ βελτίστῳ· οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ, ταύτην τὴν ὕβριν ἅπαντεσ ἄνθρωποι δεινοτάτην ἡγοῦνται. περὶ μὲν οὖν τοῦ μεγέθουσ τῆσ ζημίασ ἅπαντασ ὑμᾶσ νομίζω τὴν αὐτὴν διάνοιαν ἔχειν, καὶ οὐδένα οὕτωσ ὀλιγώρωσ διακεῖσθαι, ὅστισ οἰέται δεῖν συγγνώμησ τυγχάνειν ἢ μικρᾶσ ζημίασ ἀξίουσ ἡγεῖται τοὺσ τῶν τοιούτων ἔργων αἰτίουσ·

ὦ ἄνδρεσ, τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡσ ἐμοίχευεν Ἐρατοσθένησ τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ τοὺσ παῖδασ τοὺσ ἐμοὺσ ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν πλὴν ταύτησ, οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα, ἵνα πλούσιοσ ἐκ πένητοσ γένωμαι, οὔτε ἄλλου κέρδουσ οὐδενὸσ πλὴν τῆσ κατὰ τοὺσ νόμουσ τιμωρίασ.

ἐγὼ τοίνυν ἐξ ἀρχῆσ ὑμῖν ἅπαντα ἐπιδείξω τὰ ἐμαυτοῦ πράγματα, οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ λέγων τἀληθῆ·

ταύτην γὰρ ἐμαυτῷ μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν, ἐὰν ὑμῖν εἰπεῖν ἅπαντα δυνηθῶ τὰ πεπραγμένα. ἐγὼ γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἔδοξέ μοι γῆμαι καὶ γυναῖκα ἠγαγόμην εἰσ τὴν οἰκίαν, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὕτω διεκείμην ὥστε μήτε λυπεῖν μήτε λίαν ἐπ’ ἐκείνῃ εἶναι ὅ τι ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν, ἐφύλαττόν τε ὡσ οἱο͂́ν τε ἦν, καὶ προσεῖχον τὸν νοῦν ὥσπερ εἰκὸσ ἦν.

ἐπειδὴ δέ μοι παιδίον γίγνεται, ἐπίστευον ἤδη καὶ πάντα τὰ ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ παρέδωκα, ἡγούμενοσ ταύτην οἰκειότητα μεγίστην εἶναι· ἐν μὲν οὖν τῷ πρώτῳ χρόνῳ, ὦ Ἀθηναῖοι, πασῶν ἦν βελτίστη· καὶ γὰρ οἰκονόμοσ δεινὴ καὶ φειδωλὸσ ἀγαθὴ καὶ ἀκριβῶσ πάντα διοικοῦσα·

ἐπειδὴ δέ μοι ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε, πάντων τῶν κακῶν ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται. ἐπ’ ἐκφορὰν γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα ἡ ἐμὴ γυνὴ ὑπὸ τούτου τοῦ ἀνθρώπου ὀφθεῖσα, χρόνῳ διαφθείρεται·

ἐπιτηρῶν γὰρ τὴν θεράπαιναν τὴν εἰσ τὴν ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ λόγουσ προσφέρων ἀπώλεσεν αὐτήν. πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ,δεῖ γὰρ καὶ ταῦθ’ ὑμῖν διηγήσασθαι οἰκίδιον ἔστι μοι διπλοῦν, ἴσα ἔχον τὰ ἄνω τοῖσ κάτω κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ τὴν ἀνδρωνῖτιν.

ἐπειδὴ δὲ τὸ παιδίον ἐγένετο ἡμῖν, ἡ μήτηρ αὐτὸ ἐθήλαζεν· ἵνα δὲ μή, ὁπότε λοῦσθαι δέοι, κινδυνεύῃ κατὰ τῆσ κλίμακοσ καταβαίνουσα, ἐγὼ μὲν ἄνω διῃτώμην, αἱ δὲ γυναῖκεσ κάτω. καὶ οὕτωσ ἤδη συνειθισμένον ἦν, ὥστε πολλάκισ ἡ γυνὴ ἀπῄει κάτω καθευδήσουσα ὡσ τὸ παιδίον, ἵνα τὸν τιτθὸν αὐτῷ διδῷ καὶ μὴ βοᾷ.

καὶ ταῦτα πολὺν χρόνον οὕτωσ ἐγίγνετο, καὶ ἐγὼ οὐδέποτε ὑπώπτευσα, ἀλλ’ οὕτωσ ἠλιθίωσ διεκείμην, ὥστε ᾤμην τὴν ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι τῶν ἐν τῇ πόλει. προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου, ὦ ἄνδρεσ, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτωσ ἐξ ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆσ θεραπαίνησ ἐπίτηδεσ λυπούμενον, ἵνα ταῦτα ποιῇ·

ὁ γὰρ ἄνθρωποσ ἔνδον ἦν· ὕστερον γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην.

καὶ ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον καὶ δοῦναι τῷ παιδίῳ τὸν τιτθόν, ἵνα παύσηται κλᾶον. ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελεν, ὡσ ἂν ἀσμένη με ἑωρακυῖα ἥκοντα διὰ χρόνου· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ὠργιζόμην καὶ ἐκέλευον αὐτὴν ἀπιέναι, "ἵνα σύ γε" ἔφη "πειρᾷσ ἐνταῦθα τὴν παιδίσκην· καὶ πρότερον δὲ μεθύων εἷλκεσ αὐτήν. " κἀγὼ μὲν ἐγέλων, ἐκείνη δὲ ἀναστᾶσα καὶ ἀπιοῦσα προστίθησι τὴν θύραν, προσποιουμένη παίζειν, καὶ τὴν κλεῖν ἐφέλκεται. κἀγὼ τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενοσ οὐδ’ ὑπονοῶν ἐκάθευδον ἄσμενοσ, ἥκων ἐξ ἀγροῦ.

ἐπειδὴ δὲ ἦν πρὸσ ἡμέραν, ἧκεν ἐκείνη καὶ τὴν θύραν ἀνέῳξεν.

ἐρομένου δέ μου τί αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν, ἔφασκε τὸν λύχνον ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ τῷ παιδίῳ, εἶτα ἐκ τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. ἐσιώπων ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτωσ ἔχειν ἡγούμην. ἔδοξε δέ μοι, ὦ ἄνδρεσ, τὸ πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτοσ οὔπω τριάκονθ’ ἡμέρασ· ὅμωσ δ’ οὐδ’ οὕτωσ οὐδὲν εἰπὼν περὶ τοῦ πράγματοσ ἐξελθὼν ᾠχόμην ἔξω σιωπῇ. μετὰ δὲ ταῦτα, ὦ ἄνδρεσ, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου καὶ ἐμοῦ πολὺ ἀπολελειμμένου τῶν ἐμαυτοῦ κακῶν, προσέρχεταί μοί τισ πρεσβῦτισ ἄνθρωποσ, ὑπὸ γυναικὸσ ὑποπεμφθεῖσα ἣν ἐκεῖνοσ ἐμοίχευεν, ὡσ ἐγὼ ὕστερον ἤκουον·

αὕτη δὲ ὀργιζομένη καὶ ἀδικεῖσθαι νομίζουσα, ὅτι οὐκέτι ὁμοίωσ ἐφοίτα παρ’ αὐτήν, ἐφύλαττεν ἑώσ ἐξηῦρεν ὅ τι εἰή τὸ αἴτιον. προσελθοῦσα οὖν μοι ἐγγὺσ ἡ ἄνθρωποσ τῆσ οἰκίασ τῆσ ἐμῆσ ἐπιτηροῦσα, "εὐφίλητε" ἔφη "μηδεμιᾷ πολυπραγμοσύνῃ προσεληλυθέναι με νόμιζε πρὸσ σέ· ὁ γὰρ ἀνὴρ ὁ ὑβρίζων εἰσ σὲ καὶ τὴν σὴν γυναῖκα ἐχθρὸσ ὢν ἡμῖν τυγχάνει.

ἐὰν οὖν λάβῃσ τὴν θεράπαιναν τὴν εἰσ ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ διακονοῦσαν ὑμῖν καὶ βασανίσῃσ, ἅπαντα πεύσῃ. ἔστι δ’" ἔφη "Ἐρατοσθένησ Οἦθεν ὁ ταῦτα πράττων, ὃσ οὐ μόνον τὴν σὴν γυναῖκα διέφθαρκεν ἀλλὰ καὶ ἄλλασ πολλάσ· ταύτην γὰρ τὴν τέχνην ἔχει. ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρεσ, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ’ εὐθέωσ ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου εἰσ τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸσ ἦ ὑποψίασ, ἐνθυμούμενοσ μὲν ὡσ ἀπεκλῄσθην ἐν τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενοσ δὲ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλοσ θύρα καὶ ἡ αὔλειοσ, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ τέ μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι.

ταῦτά μου πάντα εἰσ τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸσ ἦ ὑποψίασ. ἐλθὼν δὲ οἴκαδε ἐκέλευον ἀκολουθεῖν μοι τὴν θεράπαιναν εἰσ τὴν ἀγοράν, ἀγαγὼν δ’ αὐτὴν ὡσ τῶν ἐπιτηδείων τινὰ ἔλεγον ὅτι ἐγὼ πάντα εἰήν πεπυσμένοσ τὰ γιγνόμενα ἐν τῇ οἰκίᾳ·

"σοὶ οὖν" ἔφην "ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι, ἢ μαστιγωθεῖσαν εἰσ μύλωνα ἐμπεσεῖν καὶ μηδέποτε παύσασθαι κακοῖσ τοιούτοισ συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν κακόν, ἀλλὰ συγγνώμησ παρ’ ἐμοῦ τυχεῖν τῶν ἡμαρτημένων. ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ πάντα τἀληθῆ λέγε. κἀκείνη τὸ μὲν πρῶτον ἔξαρνοσ ἦν, καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ τι βούλομαι·

οὐδὲν γὰρ εἰδέναι· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ἐμνήσθην Ἐρατοσθένουσ πρὸσ αὐτήν, καὶ εἶπον ὅτι οὗτοσ ὁ φοιτῶν εἰή πρὸσ τὴν γυναῖκα, ἐξεπλάγη ἡγησαμένη με πάντα ἀκριβῶσ ἐγνωκέναι. καὶ τότε ἤδη πρὸσ τὰ γόνατά μου πεσοῦσα, καὶ πίστιν παρ’ ἐμοῦ λαβοῦσα μηδὲν πείσεσθαι κακόν, κατηγόρει πρῶτον μὲν ὡσ μετὰ τὴν ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα ὡσ αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ ὡσ ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ τὰσ εἰσόδουσ οἷσ τρόποισ προσίοιτο, καὶ ὡσ Θεσμοφορίοισ ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ ὄντοσ ᾤχετο εἰσ τὸ ἱερὸν μετὰ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἐκείνου· καὶ τἆλλα τὰ γενόμενα πάντα ἀκριβῶσ διηγήσατο.

ἐπειδὴ δὲ πάντα εἴρητο αὐτῇ, εἶπον ἐγώ, "ὅπωσ τοίνυν ταῦτα μηδεὶσ ἀνθρώπων πεύσεται· εἰ δέ μή, οὐδέν σοι κύριον ἔσται τῶν πρὸσ ἔμ’ ὡμολογημένων.

ἀξιῶ δέ σε ἐπ’ αὐτοφώρῳ ταῦτά μοι ἐπιδεῖξαι· ἐγὼ γὰρ οὐδὲν δέομαι λόγων, ἀλλὰ τὸ ἔργον φανερὸν γενέσθαι, εἴπερ οὕτωσ ἔχει. ὡμολόγει ταῦτα ποιήσειν.

καὶ μετὰ ταῦτα διεγένοντο ἡμέραι τέσσαρεσ ἢ πέντε,ὡσ ἐγὼ μεγάλοισ ὑμῖν τεκμηρίοισ ἐπιδείξω. πρῶτον δὲ διηγήσασθαι βούλομαι τὰ πραχθέντα τῇ τελευταίᾳ ἡμέρα. Σώστρατοσ ἦν μοι ἐπιτήδειοσ καὶ φίλοσ. τούτῳ ἡλίου δεδυκότοσ ἰόντι ἐξ ἀγροῦ ἀπήντησα. εἰδὼσ δ’ ἐγὼ ὅτι τηνικαῦτα ἀφιγμένοσ οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι τῶν ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν·

καὶ ἐλθόντεσ οἴκαδε ὡσ ἐμέ, ἀναβάντεσ εἰσ τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν. ἐπειδὴ δὲ καλῶσ αὐτῷ εἶχεν, ἐκεῖνοσ μὲν ἀπιὼν ᾤχετο, ἐγὼ δ’ ἐκάθευδον. ὁ δ’ Ἐρατοσθένησ, ὦ ἄνδρεσ, εἰσέρχεται, καὶ ἡ θεράπαινα ἐπεγείρασά με εὐθὺσ φράζει ὅτι ἔνδον ἐστί. κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆσ θύρασ, καταβὰσ σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι ὡσ τὸν καὶ τόν, καὶ τοὺσ μὲν ἔνδον κατέλαβον, τοὺσ δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντασ ηὑρ͂ον. παραλαβὼν δ’ ὡσ οἱο͂́ν τε ἦν πλείστουσ ἐκ τῶν παρόντων ἐβάδιζον.

καὶ δᾷδασ λαβόντεσ ἐκ τοῦ ἐγγύτατα καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένησ τῆσ θύρασ καὶ ὑπὸ τῆσ ἀνθρώπου παρεσκευασμένησ. ὤσαντεσ δὲ τὴν θύραν τοῦ δωματίου οἱ μὲν πρῶτοι εἰσιόντεσ ἔτι εἴδομεν αὐτὸν κατακείμενον παρὰ τῇ γυναικί, οἱ δ’ ὕστερον ἐν τῇ κλίνῃ γυμνὸν ἑστηκότα. ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ, πατάξασ καταβάλλω αὐτόν, καὶ τὼ χεῖρε περιαγαγὼν εἰσ τοὔπισθεν καὶ δήσασ ἠρώτων διὰ τί ὑβρίζει εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών.

κἀκεῖνοσ ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει, ἠντεβόλει δὲ καὶ ἱκέτευε μὴ ἀποκτεῖναι ἀλλ’ ἀργύριον πράξασθαι. ἀλλ’ ὁ τῆσ πόλεωσ νόμοσ, ὃν σὺ παραβαίνων περὶ ἐλάττονοσ τῶν ἡδονῶν ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν εἰσ τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ εἰσ τοὺσ παῖδασ τοὺσ ἐμοὺσ ἢ τοῖσ νόμοισ πείθεσθαι καὶ κόσμιοσ εἶναι.

οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ, ἐκεῖνοσ τούτων ἔτυχεν ὧνπερ οἱ νόμοι κελεύουσι τοὺσ τὰ τοιαῦτα πράττοντασ, οὐκ εἰσαρπασθεὶσ ἐκ τῆσ ὁδοῦ, οὐδ’ ἐπὶ τὴν ἑστίαν καταφυγών, ὥσπερ οὗτοι λέγουσι·

πῶσ γὰρ ἄν, ὅστισ ἐν τῷ δωματίῳ πληγεὶσ κατέπεσεν εὐθύσ, περιέστρεψα δ’ αὐτοῦ τὼ χεῖρε, ἔνδον δὲ ἦσαν ἄνθρωποι τοσοῦτοι, οὓσ διαφυγεῖν οὐκ ἐδύνατο, οὔτε σίδηρον οὔτε ξύλον οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἔχων, ᾧ τοὺσ εἰσελθόντασ ἂν ἠμύνατο. ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ, οἶμαι καὶ ὑμᾶσ εἰδέναι ὅτι οἱ μὴ τὰ δίκαια πράττοντεσ οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺσ ἐχθροὺσ λέγειν ἀληθῆ, ἀλλ’ αὐτοὶ ψευδόμενοι καὶ τὰ τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργὰσ τοῖσ ἀκούουσι κατὰ τῶν τὰ δίκαια πραττόντων παρασκευάζουσι.

πρῶτον μὲν οὖν ἀνάγνωθι τὸν νόμον. Νόμοσ οὐκ ἠμφεσβήτει, ὦ ἄνδρεσ, ἀλλ’ ὡμολόγει ἀδικεῖν, καὶ ὅπωσ μὲν μὴ ἀποθάνῃ ἠντεβόλει καὶ ἱκέτευεν, ἀποτίνειν δ’ ἕτοιμοσ ἦν χρήματα. ἐγὼ δὲ τῷ μὲν ἐκείνου τιμήματι οὐ συνεχώρουν, τὸν δὲ τῆσ πόλεωσ νόμον ἠξίουν εἶναι κυριώτερον, καὶ ταύτην ἔλαβον τὴν δίκην, ἣν ὑμεῖσ δικαιοτάτην εἶναι ἡγησάμενοι τοῖσ τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε.

καί μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρεσ. Μάρτυρεσ ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ τοῦτον τὸν νόμον >τὸν< ἐκ τῆσ στήλησ τῆσ ἐξ Ἀρείου πάγου. ἀκούετε, ὦ ἄνδρεσ, ὅτι αὐτῷ τῷ δικαστηρίῳ τῷ ἐξ Ἀρείου πάγου, ᾧ καὶ πάτριόν ἐστι καὶ ἐφ’ ἡμῶν ἀποδέδοται τοῦ φόνου τὰσ δίκασ δικάζειν, διαρρήδην εἴρηται τούτου μὴ καταγιγνώσκειν φόνον, ὃσ ἂν ἐπὶ δάμαρτι τῇ ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν ταύτην τὴν τιμωρίαν ποιήσηται.

καὶ οὕτω σφόδρα ὁ νομοθέτησ ἐπὶ ταῖσ γαμεταῖσ γυναιξὶ δίκαια ταῦτα ἡγήσατο εἶναι, ὥστε καὶ ἐπὶ ταῖσ παλλακαῖσ ταῖσ ἐλάττονοσ ἀξίαισ τὴν αὐτὴν δίκην ἐπέθηκε.

καίτοι δῆλον ὅτι, εἴ τινα εἶχε ταύτησ μείζω τιμωρίαν ἐπὶ ταῖσ γαμεταῖσ, ἐποίησεν ἄν. νῦν δὲ οὐχ οἱο͂́σ τε ὢν ταύτησ ἰσχυροτέραν ἐπ’ ἐκείναισ ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ταῖσ παλλακαῖσ ἠξίωσε γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ τοῦτον τὸν νόμον. Νόμοσ ἀκούετε, ἄνδρεσ, ὅτι κελεύει, ἐάν τισ ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἢ παῖδα αἰσχύνῃ βίᾳ, διπλῆν τὴν βλάβην ὀφείλειν· ἐὰν δὲ γυναῖκα, ἐφ’ αἷσπερ ἀποκτείνειν ἔξεστιν, ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἐνέχεσθαι·

οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ, τοὺσ βιαζομένουσ ἐλάττονοσ ζημίασ ἀξίουσ ἡγήσατο εἶναι ἢ τοὺσ πείθοντασ· τοὺσ δὲ πείσαντασ οὕτωσ αὐτῶν τὰσ ψυχὰσ διαφθείρειν, ὥστ’ οἰκειοτέρασ αὑτοῖσ ποιεῖν τὰσ ἀλλοτρίασ γυναῖκασ ἢ τοῖσ ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν ἐπ’ ἐκείνοισ τὴν οἰκίαν γεγονέναι, καὶ τοὺσ παῖδασ ἀδήλουσ εἶναι ὁποτέρων τυγχάνουσιν ὄντεσ, τῶν ἀνδρῶν ἢ τῶν μοιχῶν.

ἀνθ’ ὧν ὁ τὸν νόμον τιθεὶσ θάνατον αὐτοῖσ ἐποίησε τὴν ζημίαν. ἐμοῦ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ, οἱ μὲν νόμοι οὐ μόνον ἀπεγνωκότεσ εἰσὶ μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κεκελευκότεσ ταύτην τὴν δίκην λαμβάνειν·

ἐν ὑμῖν δ’ ἐστὶ πότερον χρὴ τούτουσ ἰσχυροὺσ ἢ μηδενὸσ ἀξίουσ εἶναι. ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι πάσασ τὰσ πόλεισ διὰ τοῦτο τοὺσ νόμουσ τίθεσθαι, ἵνα περὶ ὧν ἂν πραγμάτων ἀπορῶμεν, παρὰ τούτουσ ἐλθόντεσ σκεψώμεθα ὅ τι ἡμῖν ποιητέον ἐστίν.

οὗτοι τοίνυν περὶ τῶν τοιούτων τοῖσ ἀδικουμένοισ τοιαύτην δίκην λαμβάνειν παρακελεύονται. οἷσ ὑμᾶσ ἀξιῶ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχειν·

εἰ δὲ μή, τοιαύτην ἄδειαν τοῖσ μοιχοῖσ ποιήσετε, ὥστε καὶ τοὺσ κλέπτασ ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺσ εἶναι, εὖ εἰδότασ ὅτι, ἐὰν ταύτην τὴν αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν λέγωσι καὶ ἐπὶ τούτῳ φάσκωσιν εἰσ τὰσ ἀλλοτρίασ οἰκίασ εἰσιέναι, οὐδεὶσ αὐτῶν ἅψεται. πάντεσ γὰρ εἴσονται ὅτι τοὺσ μὲν νόμουσ τῆσ μοιχείασ χαίρειν ἐᾶν δεῖ, τὴν δὲ ψῆφον τὴν ὑμετέραν δεδιέναι· αὕτη γάρ ἐστι πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει κυριωτάτη. σκέψασθε δέ, ὦ ἄνδρεσ·

κατηγοροῦσι γάρ μου ὡσ ἐγὼ τὴν θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα τὸν νεανίσκον. ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ, δίκαιον μὲν ἂν ποιεῖν ἡγούμην ᾡτινιοῦν τρόπῳ τὸν τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν διαφθείραντα λαμβάνων· εἰ μὲν γὰρ λόγων εἰρημένων ἔργου δὲ μηδενὸσ γεγενημένου μετελθεῖν ἐκέλευον ἐκεῖνον, ἠδίκουν ἄν·

εἰ δὲ ἤδη πάντων διαπεπραγμένων καὶ πολλάκισ εἰσεληλυθότοσ εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν ᾡτινιοῦν τρόπῳ ἐλάμβανον αὐτόν, σωφρονεῖν <ἂν> ἐμαυτὸν ἡγούμην· σκέψασθε δὲ ὅτι καὶ ταῦτα ψεύδονται·

ῥᾳδίωσ δὲ ἐκ τῶνδε γνώσεσθε. ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ, ὅπερ καὶ πρότερον εἶπον, φίλοσ ὢν Σώστρατοσ καὶ οἰκείωσ διακείμενοσ ἀπαντήσασ ἐξ ἀγροῦ περὶ ἡλίου δυσμὰσ συνεδείπνει, καὶ ἐπειδὴ καλῶσ εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν ᾤχετο. καίτοι πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ, ἐνθυμήθητε·

ὅτι εἰ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον Ἐρατοσθένει, πότερον ἦν μοι κρεῖττον αὐτῷ ἑτέρωθι δειπνεῖν ἢ τὸν συνδειπνήσοντά μοι εἰσαγαγεῖν; οὕτω γὰρ ἂν ἧττον ἐτόλμησεν ἐκεῖνοσ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν οἰκίαν. εἶτα δοκῶ ἂν ὑμῖν τὸν συνδειπνοῦντα ἀφεὶσ μόνοσ καταλειφθῆναι καὶ ἔρημοσ γενέσθαι, ἢ κελεύειν ἐκεῖνον μεῖναι, ἵνα μετ’ ἐμοῦ τὸν μοιχὸν ἐτιμωρεῖτο; ἔπειτα, ὦ ἄνδρεσ, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν τοῖσ ἐπιτηδείοισ μεθ’ ἡμέραν παραγγεῖλαι, καὶ κελεῦσαι αὐτοὺσ συλλεγῆναι εἰσ οἰκίαν <του> τῶν φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ τάχιστα ᾐσθόμην τῆσ νυκτὸσ περιτρέχειν, οὐκ εἰδὼσ ὅντινα οἴκοι καταλήψομαι καὶ ὅντινα ἔξω;

καὶ ὡσ Ἁρμόδιον μὲν καὶ τὸν δεῖνα ἦλθον οὐκ ἐπιδημοῦντασ οὐ γὰρ ᾔδη, ἑτέρουσ δὲ οὐκ ἔνδον ὄντασ κατέλαβον, οὓσ δ’ οἱο͂́σ τε ἦ λαβὼν ἐβάδιζον. καίτοιγε εἰ προῄδη, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν καὶ θεράποντασ παρασκευάσασθαι καὶ τοῖσ φίλοισ παραγγεῖλαι, ἵν’ ὡσ ἀσφαλέστατα μὲν αὐτὸσ εἰσῄα τί γὰρ ᾔδη εἴ τι κἀκεῖνοσ εἶχε σιδήριον;

, ὡσ μετὰ πλείστων δὲ μαρτύρων τὴν τιμωρίαν ἐποιούμην; νῦν δ’ οὐδὲν εἰδὼσ τῶν ἐσομένων ἐκείνῃ τῇ νυκτί, οὓσ οἱο͂́σ τε ἦ παρέλαβον. καί μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρεσ. Μάρτυρεσ τῶν μὲν μαρτύρων ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρεσ· σκέψασθε δὲ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ οὕτωσ περὶ τούτου τοῦ πράγματοσ, ζητοῦντεσ εἴ τισ ἐμοὶ καὶ Ἐρατοσθένει ἔχθρα πώποτε γεγένηται πλὴν ταύτησ.

οὐδεμίαν γὰρ εὑρήσετε. οὔτε γὰρ συκοφαντῶν γραφάσ με ἐγράψατο, οὔτε ἐκβάλλειν ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐπεχείρησεν, οὕτε ἰδίασ δίκασ ἐδικάζετο, οὔτε συνῄδει κακὸν οὐδὲν ὃ ἐγὼ δεδιὼσ μή τισ πύθηται ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, οὔτε εἰ ταῦτα διαπραξαίμην, ἤλπιζόν ποθεν χρήματα λήψεσθαι·

ἔνιοι γὰρ τοιούτων πραγμάτων ἕνεκα θάνατον ἀλλήλοισ ἐπιβουλεύουσι. τοσούτου τοίνυν δεῖ ἢ λοιδορία ἢ παροινία ἢ ἄλλη τισ διαφορὰ ἡμῖν γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ ἑωρακὼσ ἦ τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτί.

τί ἄν οὖν βουλόμενοσ ἐγὼ τοιοῦτον κίνδυνον ἐκινδύνευον, εἰ μὴ τὸ μέγιστον τῶν ἀδικημάτων ἦ ὑπ’ αὐτοῦ ἠδικημένοσ; ἔπειτα παρακαλέσασ αὐτὸσ μάρτυρασ ἠσέβουν, ἐξόν μοι, εἴπερ ἀδίκωσ ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, μηδένα μοι τούτων συνειδέναι;

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ, οὐκ ἰδίαν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ νομίζω ταύτην γενέσθαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ·

οἱ γὰρ τοιαῦτα πράττοντεσ, ὁρῶντεσ οἱᾶ τὰ ἆθλα πρόκειται τῶν τοιούτων ἁμαρτημάτων, ἧττον εἰσ τοὺσ ἄλλουσ ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν καὶ ὑμᾶσ ὁρῶσι τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχοντασ. εἰ δὲ μή, πολὺ κάλλιον τοὺσ μὲν κειμένουσ νόμουσ ἐξαλεῖψαι, ἑτέρουσ δὲ θεῖναι, οἵτινεσ τοὺσ μὲν φυλάττοντασ τὰσ ἑαυτῶν γυναῖκασ ταῖσ ζημίαισ ζημιώσουσι, τοῖσ δὲ βουλομένοισ εἰσ αὐτὰσ ἁμαρτάνειν πολλὴν ἄδειαν ποιήσουσι.

πολὺ γὰρ οὕτω δικαιότερον ἢ ὑπὸ τῶν νόμων τοὺσ πολίτασ ἐνεδρεύεσθαι, οἳ κελεύουσι μέν, ἐάν τισ μοιχὸν λάβῃ, ὅ τι ἂν οὖν βούληται χρῆσθαι, οἱ δ’ ἀγῶνεσ δεινότεροι τοῖσ ἀδικουμένοισ καθεστήκασιν ἢ τοῖσ παρὰ τοὺσ νόμουσ τὰσ ἀλλοτρίασ καταισχύνουσι γυναῖκασ.

ἐγὼ γὰρ νῦν καὶ περὶ τοῦ σώματοσ καὶ περὶ τῶν χρημάτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων κινδυνεύω, ὅτι τοῖσ τῆσ πόλεωσ νόμοισ ἐπειθόμην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία

(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION