Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 14

ὑμεῖς δὲ πολλάκις τοῦ Ἀρχεστράτου τούτου μνημονεύσαντες ἀκολασίας ἐπληρώσατε τὸ συμπόσιον, τί γὰρ τῶν ἐπιτρῖψαι δυναμένων παρέλιπεν ὁ καλὸς οὗτος ἐποποιὸς καὶ μόνος ζηλώσας τὸν Σαρδαναπάλλου τοῦ Ἀνακυνδαράξεω βίον, ὃν ἀδιανοητότερον εἶναι ἢ κατὰ τὴν προσηγορίαν τοῦ πατρὸς Ἀριστοτέλης ἔφη, ἐφ οὗ τοῦ τάφου:? ἐπιγεγράφθαι φησὶ Χρύσιππος τάδε: εὖ εἰδὼς ὅτι θνητὸς ἔφυς σὸν θυμὸν ἀέξε, τερπόμενος θαλίῃσι θανόντι σοι οὔτις ὄνησις.

καὶ γὰρ ἐγὼ σποδός εἰμι, Νίνου μεγάλης βασιλεύσας: κεῖν ἔχω ὅσσ1 ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα καὶ σὺν ἔρωτι τέρπν ἔπαθον τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια πάντα λέλυνται. ἥδε ὁ σοφὴ βιότοιο παραίνεσις. οὐδὲ ποτ αὐτῆς λήσομαι: ἐκτήσθω δ ὁ θέλων τὸν ἀπείρονα χρυσόν.

καὶ ἐπὶ τῶν Φαιάκων δὲ ὁ ποιητὴς ἔφη : αἰεὶ δ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε εἵματά τ ἐξημοιβὰ λόετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί. καὶ ἄλλος δὲ τίς φησι τῷ Σαρδαναπάλλῳ παραπλήσιος, ὑποτιθέμενος καὶ οὗτος τοῖς μὴ σωφρονοῦσι τοιάδε: πᾶσιν δὲ θνητοῖς βούλομαι παραινέσαι τοὐφήμερον ζῆν ἡδέως: ὁ γὰρ θανὼν τὸ μηδέν ἐστι καὶ σκιὰ κατὰ χθονός. μικροῦ δὲ βιότου ζῶντ ἐπαυρέσθαι χρεών, καὶ Ἄμφις δ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ιἀλέμῳ φησί. ὅστις, δὲ θνητὸς γενόμενος μὴ τῷ βίῳ ζητεῖ τι τερπνὸν προσφέρειν, τὰ δ ἄλλ ἐᾷ, μάταιός ἐστιν ἔν γ ἐμοὶ καὶ τοῖς σοφοῖς κριταῖς ἅπασιν ἐκ θεῶν τε δυστυχής. καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ δὲ Γυναικοκρατίᾳ τὰ ὅμοια λέγει: πῖνε, παῖζε:

2 θνητὸς ὁ βίος, ὀλίγος οὑπὶ γῇ χρόνος: ὁ θάνατος δ ἀθάνατὸς ἐστιν, ἂν ἅπαξ τις ἀποθάνῃ. καὶ Βακχίδας δέ τις τὸν αὐτὸν Σαρδαναπάλλῳ ζήσας βίον ἀποθανὼν ἐπὶ τοῦ τάφου ἐπιγεγραμμένον ἔχει:

, πιέν, φαγὲν καὶ πάντα τᾷ ψυχᾷ δόμεν κἠγὼ γὰρ ἕστακ ἀντὶ Βακχίδα λίθος.?