ὠκέως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
ὠκέως
Etym.: w)ku/s의 부사형, Pind.
- ὅπερ δὴ καὶ τοῖσ νῦν ὀρχουμένοισ πρόσεστιν, ἴδοισ τ’ ἂν οὖν αὐτοὺσ πρὸσ τὸν καιρὸν ^ ὠκέωσ διαλλαττομένουσ καὶ αὐτὸν μιμουμένουσ τὸν Πρωτέα. (Lucian, De saltatione, (no name) 19:4)
- εἰ μὲν γὰρ ἀποπάλλεται, πῶσ εἰσ τὸ τρίτον ὠκέωσ διεξέρχεται; (Galen, On the Natural Faculties., , section 1445)
- χρὴ γὰρ ὡσ εἰσ ἠθμόν τινα τὸ χοληδόχον ἀγγεῖον ἐμπίπτειν αὐτό, οὐ παρέρχεσθαι καὶ παραρρεῖν ὠκέωσ εἰσ τὸ μεῖζον στόμα τῇ Ῥύμῃ τῆσ ἀναδόσεωσ φερόμενον. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 57)
- χερσὶ δ’ ἄρα Κρονίων ῥίψαισ δι’ ἀμφοῖν ἀμπνοὰν στέρνων κάθελεν ὠκέωσ, αἴθων δὲ κεραυνὸσ ἐνέσκιμψεν μόρον. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 3 18:1)
- λαιψηροῖσ δὲ πόδεσσιν ἄφαρ ἐξικέσθαν, καὶ μέγα ἔργον ἐμήσαντ’ ὠκέωσ, καὶ πάθον δεινὸν παλάμαισ Ἀφαρητίδαι Διόσ. (Pindar, Odes, nemean odes, nemean 10 21:3)