Sense

1. a piece of ground cut or marked off
2. a sacred inclosure

Examples

• καὶ διῆγε τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν πυρὶ καὶ ἐκληδονίζετο καὶ οἰωνίζετο καὶ ἐποίησε τεμένη καὶ γνώστας ἐπλήθυνε τοῦ ποιεῖν τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου παροργίσαι αὐτόν. (Septuagint, Liber II Regum 21:6)
• καὶ οἰκοδομῆσαι βωμοὺς καὶ τεμένη καὶ εἰδωλεῖα καὶ θύειν ὕεια καὶ κτήνη κοινὰ (Septuagint, Liber Maccabees I 1:47)
• καὶ διεπέρασεν ἐπ᾿ αὐτοὺς πρότερος καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὄπισθεν αὐτοῦ, καὶ συνετρίβησαν πρὸ προσώπου αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἔρριψαν τὰ ὅπλα αὐτῶν καὶ ἔφυγον εἰς τὸ τέμενος ἐν Καρναΐν. (Septuagint, Liber Maccabees I 5:43)
• καὶ προκατελάβοντο τὴν πόλιν καὶ τὸ τέμενος ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ σὺν πᾶσι τοῖς ἐν αὐτῷ. καὶ ἐτροπώθη ἡ Καρναΐν, καὶ οὐκ ἐδύναντο ἔτι ὑποστῆναι κατὰ πρόσωπον Ἰούδα. (Septuagint, Liber Maccabees I 5:44)
• καὶ προθέντων αὐτὰ τῶν ἱερέων τῆς Ναναίας κἀκείνου προσελθόντος μετ᾿ ὀλίγων εἰς τὸν περίβολον τοῦ τεμένους, συγκλείσαντες, τὸ ἱερόν, ὡς εἰσῆλθεν Ἀντίοχος, (Septuagint, Liber Maccabees II 1:15)
• καὶ ἐπυνθάνετο διὰ τίνα αἰτίαν εἰσερχόμενον αὐτὸν εἰς πᾶν τέμενος οὐθεὶς ἐκώλυσε τῶν παρόντων. (Septuagint, Liber Maccabees III 1:13)
• "ἀλλ ὁπόταν Πρωτεὺς Κυνικῶν ὄχ ἄριστος ἁπάντων Ζηνὸς ἐριγδούπου τέμενος κάτα πῦρ ἀνακαύσας ἐς φλόγα πηδήσας ἔλθῃ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον, δὴ τότε πάντας ὁμῶς, οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν, νυκτιπόλον τιμᾶν κέλομαι ἡρ´ωα μέγιστον σύνθρονον Ἡφαίστῳ καὶ Ἡρακλῆϊ ἄνακτι. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:91)
• παρθενίᾳ γὰρ ἔτι ψυχᾷ κίον ἐς τέμενος πορφυροζώνοιο θεᾶς: (Bacchylides, , epinicians, ode 11 4:2)

Similar forms

• τέμενος (196)
• τεμένη (60)
• τεμένει (50)
• τεμένους (30)
• τέμενός (22)
• τεμένεϊ (8)
• τεμένεα (6)
• τεμενῶν (5)
• τεμένεσιν (3)
• τεμένεσι (3)
• τεμένεσσι (1)
• τεμένεος (1)
• Τεμενίδου (1)
• Τεμενίδην (1)
• τεμενέων (1)
• τέͺμενος (1)
• τεμενίσας (1)
• τεμενίαν (1)
• <τε>μενῶν? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary