Sense

1. a piece of ground cut or marked off
2. a sacred inclosure

Examples

• καὶ διῆγε τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ ἐν πυρὶ καὶ ἐκληδονίζετο καὶ οἰωνίζετο καὶ ἐποίησε τεμένη καὶ γνώστασ ἐπλήθυνε τοῦ ποιεῖν τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖσ Κυρίου παροργίσαι αὐτόν. (Septuagint, Liber II Regum 21:6)
• καὶ οἰκοδομῆσαι βωμοὺσ καὶ τεμένη καὶ εἰδωλεῖα καὶ θύειν ὕεια καὶ κτήνη κοινὰ (Septuagint, Liber Maccabees I 1:47)
• καὶ διεπέρασεν ἐπ̓ αὐτοὺσ πρότεροσ καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ὄπισθεν αὐτοῦ, καὶ συνετρίβησαν πρὸ προσώπου αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἔρριψαν τὰ ὅπλα αὐτῶν καὶ ἔφυγον εἰσ τὸ τέμενοσ ἐν Καρναί̈ν. (Septuagint, Liber Maccabees I 5:43)
• καὶ προκατελάβοντο τὴν πόλιν καὶ τὸ τέμενοσ ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ σὺν πᾶσι τοῖσ ἐν αὐτῷ. καὶ ἐτροπώθη ἡ Καρναί̈ν, καὶ οὐκ ἐδύναντο ἔτι ὑποστῆναι κατὰ πρόσωπον Ἰούδα. (Septuagint, Liber Maccabees I 5:44)
• καὶ προθέντων αὐτὰ τῶν ἱερέων τῆσ Ναναίασ κἀκείνου προσελθόντοσ μετ̓ ὀλίγων εἰσ τὸν περίβολον τοῦ τεμένουσ, συγκλείσαντεσ, τὸ ἱερόν, ὡσ εἰσῆλθεν Ἀντίοχοσ, (Septuagint, Liber Maccabees II 1:15)
• καὶ ἐπυνθάνετο διὰ τίνα αἰτίαν εἰσερχόμενον αὐτὸν εἰσ πᾶν τέμενοσ οὐθεὶσ ἐκώλυσε τῶν παρόντων. (Septuagint, Liber Maccabees III 1:13)
• "ἀλλ’ ὁπόταν Πρωτεὺσ Κυνικῶν ὄχ’ ἄριστοσ ἁπάντων Ζηνὸσ ἐριγδούπου τέμενοσ κάτα πῦρ ἀνακαύσασ ἐσ φλόγα πηδήσασ ἔλθῃ ἐσ μακρὸν Ὄλυμπον, δὴ τότε πάντασ ὁμῶσ, οἳ ἀρούρησ καρπὸν ἔδουσιν, νυκτιπόλον τιμᾶν κέλομαι ἡρ́ωα μέγιστον σύνθρονον Ἡφαίστῳ καὶ Ἡρακλῆϊ ἄνακτι. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:91)
• παρθενίᾳ γὰρ ἔτι ψυχᾷ κίον ἐσ τέμενοσ πορφυροζώνοιο θεᾶσ· (Bacchylides, , epinicians, ode 11 4:2)

Similar forms

• τέμενος (196)
• τεμένη (60)
• τεμένει (50)
• τεμένους (30)
• τέμενός (22)
• τεμένεϊ (8)
• τεμένεα (6)
• τεμενῶν (5)
• τεμένεσιν (3)
• τεμένεσι (3)
• Τεμενίδην (1)
• τεμενέων (1)
• τέͅμενος (1)
• τεμενίσας (1)
• τεμενίαν (1)
• <τε>μενῶν (1)
• τεμένεσσι (1)
• τεμένεος (1)
• Τεμενίδου (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary