뜻

2. 일치하다, 합의하다, 동의하다

1. to incline to a point, converge
2. to consent, agree

예문

• "ὃν ἀντερείδει πάντα τὰ βάρη ῥέποντα καὶ φέρεται καὶ συννεύει πανταχόθεν· (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 6 2:3)

  (플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 6 2:3)

• καίτοι γ’ εἰ πᾶν σῶμα ἐμβριθὲσ εἰσ τὸ αὐτὸ συννεύει καὶ πρὸσ τὸ αὑτοῦ μέσον ἀντερείδει πᾶσι τοῖσ μορίοισ, οὐχ ὡσ μέσον οὖσα τοῦ παντὸσ ἡ γῆ μᾶλλον ἢ ὡσ ὅλον οἰκειώσεται μέρη, αὐτῆσ ὄντα τὰ βάρη· (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 8 2:2)

  (플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 8 2:2)

• ἐξάπτουσι δὲ μάλιστα τοῖσ σκαφείοισ, ἃ κατασκευάζεται μὲν ἀπὸ πλευρᾶσ ἰσοσκελοῦσ ὀρθογωνίου τριγώνου κοιλαινόμενα, συννεύει δ̓ εἰσ ἓν ἐκ τῆσ περιφερείασ κέντρον. (Plutarch, Numa, chapter 9 7:1)

  (플루타르코스, Numa, chapter 9 7:1)

• συννεύει μὲν γὰρ εἰσ τὸν μυχὸν τῆσ χώρασ, τῷ μήκει δ’ ἐπὶ σταδίουσ πεντακοσίουσ παρεκτείνεται, περικλειόμενοσ δὲ κρημνοῖσ θαυμασίοισ τὸ μέγεθοσ σκολιὸν καὶ δυσέξιτον ἔχει τὸ στόμα· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 44 1:2)

  (디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 44 1:2)

유사 형태

• συννεύει (4)
• συννεύουσιν (3)
• συννεφεῖν (2)
• συννεύωσιν (2)
• συννεφὴς (2)
• συννέοντα (2)
• συννεφεῖ (2)
• σύννευσις (2)
• συννεφῆ (2)
• συννεύειν (2)
• σύννευσιν (2)
• συννευούσας (2)
• συννέμησιν (1)
• συννευόντων (1)
• συννεύῃ (1)
• συννεύσας (1)
• συννεφέσι (1)
• συννεύουσαν (1)
• συννεφοῦς (1)
• συννεύοντι (1)
• συννεφὲς (1)
• συννέμων (1)
• συννεύουσα (1)
• σύννεφόν (1)
• συννεύματ (1)
• συννεφέσιν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.