Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὁμογνωμονέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὁμογνωμονέω ὁμογνωμονήσω

Structure: ὁμογνωμονέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from o(mognw/mwn

Sense

  1. to be of one mind, to league together, to consent to, to agree with, in

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμογνωμονῶ ὁμογνωμονεῖς ὁμογνωμονεῖ
Dual ὁμογνωμονεῖτον ὁμογνωμονεῖτον
Plural ὁμογνωμονοῦμεν ὁμογνωμονεῖτε ὁμογνωμονοῦσιν*
SubjunctiveSingular ὁμογνωμονῶ ὁμογνωμονῇς ὁμογνωμονῇ
Dual ὁμογνωμονῆτον ὁμογνωμονῆτον
Plural ὁμογνωμονῶμεν ὁμογνωμονῆτε ὁμογνωμονῶσιν*
OptativeSingular ὁμογνωμονοῖμι ὁμογνωμονοῖς ὁμογνωμονοῖ
Dual ὁμογνωμονοῖτον ὁμογνωμονοίτην
Plural ὁμογνωμονοῖμεν ὁμογνωμονοῖτε ὁμογνωμονοῖεν
ImperativeSingular ὁμογνωμόνει ὁμογνωμονείτω
Dual ὁμογνωμονεῖτον ὁμογνωμονείτων
Plural ὁμογνωμονεῖτε ὁμογνωμονούντων, ὁμογνωμονείτωσαν
Infinitive ὁμογνωμονεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμογνωμονων ὁμογνωμονουντος ὁμογνωμονουσα ὁμογνωμονουσης ὁμογνωμονουν ὁμογνωμονουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμογνωμονοῦμαι ὁμογνωμονεῖ, ὁμογνωμονῇ ὁμογνωμονεῖται
Dual ὁμογνωμονεῖσθον ὁμογνωμονεῖσθον
Plural ὁμογνωμονούμεθα ὁμογνωμονεῖσθε ὁμογνωμονοῦνται
SubjunctiveSingular ὁμογνωμονῶμαι ὁμογνωμονῇ ὁμογνωμονῆται
Dual ὁμογνωμονῆσθον ὁμογνωμονῆσθον
Plural ὁμογνωμονώμεθα ὁμογνωμονῆσθε ὁμογνωμονῶνται
OptativeSingular ὁμογνωμονοίμην ὁμογνωμονοῖο ὁμογνωμονοῖτο
Dual ὁμογνωμονοῖσθον ὁμογνωμονοίσθην
Plural ὁμογνωμονοίμεθα ὁμογνωμονοῖσθε ὁμογνωμονοῖντο
ImperativeSingular ὁμογνωμονοῦ ὁμογνωμονείσθω
Dual ὁμογνωμονεῖσθον ὁμογνωμονείσθων
Plural ὁμογνωμονεῖσθε ὁμογνωμονείσθων, ὁμογνωμονείσθωσαν
Infinitive ὁμογνωμονεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμογνωμονουμενος ὁμογνωμονουμενου ὁμογνωμονουμενη ὁμογνωμονουμενης ὁμογνωμονουμενον ὁμογνωμονουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμογνωμονήσω ὁμογνωμονήσεις ὁμογνωμονήσει
Dual ὁμογνωμονήσετον ὁμογνωμονήσετον
Plural ὁμογνωμονήσομεν ὁμογνωμονήσετε ὁμογνωμονήσουσιν*
OptativeSingular ὁμογνωμονήσοιμι ὁμογνωμονήσοις ὁμογνωμονήσοι
Dual ὁμογνωμονήσοιτον ὁμογνωμονησοίτην
Plural ὁμογνωμονήσοιμεν ὁμογνωμονήσοιτε ὁμογνωμονήσοιεν
Infinitive ὁμογνωμονήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμογνωμονησων ὁμογνωμονησοντος ὁμογνωμονησουσα ὁμογνωμονησουσης ὁμογνωμονησον ὁμογνωμονησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμογνωμονήσομαι ὁμογνωμονήσει, ὁμογνωμονήσῃ ὁμογνωμονήσεται
Dual ὁμογνωμονήσεσθον ὁμογνωμονήσεσθον
Plural ὁμογνωμονησόμεθα ὁμογνωμονήσεσθε ὁμογνωμονήσονται
OptativeSingular ὁμογνωμονησοίμην ὁμογνωμονήσοιο ὁμογνωμονήσοιτο
Dual ὁμογνωμονήσοισθον ὁμογνωμονησοίσθην
Plural ὁμογνωμονησοίμεθα ὁμογνωμονήσοισθε ὁμογνωμονήσοιντο
Infinitive ὁμογνωμονήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμογνωμονησομενος ὁμογνωμονησομενου ὁμογνωμονησομενη ὁμογνωμονησομενης ὁμογνωμονησομενον ὁμογνωμονησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμογνωμόνουν ὡμογνωμόνεις ὡμογνωμόνειν*
Dual ὡμογνωμονεῖτον ὡμογνωμονείτην
Plural ὡμογνωμονοῦμεν ὡμογνωμονεῖτε ὡμογνωμόνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμογνωμονούμην ὡμογνωμονοῦ ὡμογνωμονεῖτο
Dual ὡμογνωμονεῖσθον ὡμογνωμονείσθην
Plural ὡμογνωμονούμεθα ὡμογνωμονεῖσθε ὡμογνωμονοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐκοῦν ταῦτα μέν, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ὁμογνωμονοῦμεν πάντεσ οἱ ἄνθρωποι. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 17 4:1)
  • καὶ τοῦτο τοίνυν σύγε, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὁμογνωμονεῖσ ἐμοὶ ὁ μανθάνων τῷ διδάσκοντι, καὶ ταῦτα πρόσθεν ἐμοῦ τὴν γνώμην ἀποφαινόμενοσ. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 17 7:3)
  • οὗτοσ γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ, καὶ τῶν αὐτῶν ὀρέγεται κατὰ πᾶσαν τὴν ψυχήν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 43:3)
  • καὶ αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἱο͂ν τὸ "μία ψυχή" καὶ "κοινὰ τὰ φίλων" καὶ "ἰσότησ φιλότησ" καὶ "γόνυ κνήμησ ἔγγιον· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 87:2)
  • ὁμογνωμονῶ σοι καὶ τοῦτ’, ἔφη· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 3 11:7)

Synonyms

  1. to be of one mind

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION