Sense

1. to make fast, prop, fix, set, he set, fast, to fix for oneself
2. to confirm, establish
3. rising up
4. to fix, settle, determine
5. to be firmly set or fixed, to stand fast or steady, to, a firm footing, is lifted up
6. thou art tarrying, art settled

Examples

• στηρίζων δὲ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ διαλογίζεται διεστραμμένα, ὁρίζει δὲ τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ πάντα τὰ κακά. οὗτοσ κάμινόσ ἐστι κακίασ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 16:26)
• α βδέλυγμα Κυρίῳ στηρίζων ὀφθαλμόν, καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατεῖσ γλώσσῃ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 27:21)
• Τοῦτο δ’ ἢν παρὰ τὸ γόνυ βούληται, ἄλλουσ ἱμάντασ περιδήσασ, ἢ περὶ τὸν μηρὸν, πλήμνην ἄλλην ὑπὲρ κεφαλῆσ κατορύξασ, ἐξαρτήσασ τοὺσ ἱμάντασ ἔκ τινοσ ξύλου, τὸ ξύλον στηρίζων ἐσ τὴν πλήμνην, τἀναντία τῶν πρὸσ ποδῶν ἕλκειν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 13.8)
• Τοῦτο δ’ ἢν βούλῃ, ἀντὶ τῶν πλημνέων δοκίδα ὑποτείνασ ὑπὸ τὴν κλίνην μετρίην, ἔπειτα πρὸσ τῆσ δοκίδοσ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὴν κεφαλὴν στηρίζων καὶ ἀνακλῶν τὰ ξύλα, κατατείνειν τοὺσ ἱμάντασ‧ ἢν δὲ θέλῃσ, ὀνίσκουσ καταστήσασ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἐπ’ ἐκείνων τὴν κατάτασιν ποιέεσθαι. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 13.9)
• διερχόμενοσ καθεξῆσ τὴν Γαλατικὴν χώοαν καὶ Φρυγίαν, στηρίζων πάντασ τοὺσ μαθητάσ. (, chapter 18 24:1)

Similar forms

• στήριγμα (16)
• στήρισον (11)
• στηρίζων (5)
• στηρίζει (5)
• στηρίξαι (5)
• στηριῶ (4)
• στηριγμούς (3)
• στηριχθεὶς (3)
• στήριξε (2)
• στηρίζειν (2)
• στηρίξει (2)
• στηρίσαι (2)
• στηρίζεται (2)
• στήριγγας (1)
• στηρισάτω (1)
• στήριζε (1)
• στηρίξας (1)
• στήριξόν (1)
• στηρίζομαι (1)
• στηρίξειε (1)
• στηρίξατο (1)
• στηριεῖ (1)
• στηρίσατέ (1)
• στηριχθῇ (1)
• στηρίξαν (1)
• στηρίξῃ (1)
• στηριγμός (1)
• στηρίζῃ‧ (1)
• στήριγγες (1)
• στηρίσειεν (1)
• στηρίξατε (1)
• στήριξον (1)
• στηριχθέν‧ (1)
• στηρίζον (1)
• στηρίξεται (1)
• στηρίγματα (1)
• στηρίσουσι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.