προσωπεῖον
Second declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
προσωπεῖον
προσωπεῖου
Structure:
προσωπει
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὰσ σάρκασ τῶν τέκνων ἑώρα περὶ τὸ πῦρ τηκομένασ καὶ τοὺσ τῶν ποδῶν καὶ χειρῶν δακτύλουσ ἐπὶ γῆσ σπαίροντασ καὶ τὰσ τῶν κεφαλῶν μέχρι τῶν περὶ τὰ γένεια σάρκασ ὥσπερ προσωπεῖα προκειμένασ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 15:15)
- οὐκ ἀπορήσουσι δὲ οἱ κατηγοροῦντεσ καὶ ἄλλων παραδειγμάτων ἐπὶ σέ, ἀλλ̓ οἱ μὲν τοῖσ τραγικοῖσ ὑποκριταῖσ εἰκάσουσιν, οἳ ἐπὶ μὲν τῆσ σκηνῆσ Ἀγαμέμνων ἕκαστοσ αὐτῶν ἢ Κρέων ἢ αὐτὸσ Ἡρακλῆσ εἰσιν, ἔξω δὲ Πῶλοσ ἢ Ἀριστόδημοσ ἀποθέμενοι τὰ προσωπεῖα γίγνονται ὑπόμισθοι τραγῳδοῦντεσ, ἐκπίπτοντεσ καὶ συριττόμενοι, ἐνίοτε δὲ καὶ μαστιγούμενοί τινεσ αὐτῶν, ὡσ ἂν τῷ θεάτρῳ δοκῇ· (Lucian, Apologia 13:2)
- "’ οὗτοι τοίνυν εἰσ συστήματα διαιρεθέντεσ καὶ διαφόρουσ λόγων λαβυρίνθουσ ἐπινοήσαντεσ οἱ μὲν Στωϊκοὺσ ὠνομάκασιν ἑαυτούσ, οἱ δὲ Ἀκαδημαϊκούσ, οἱ δὲ Ἐπικουρείουσ, οἱ δὲ Περιπατητικοὺσ καὶ ἄλλα πολλῷ γελοιότερα τούτων ἔπειτα δὲ ὄνομα σεμνὸν τὴν ἀρετὴν περιθέμενοι καὶ τὰσ ὀφρῦσ ἐπάραντεσ καὶ τὰ μέτωπα ῥυτιδώσαντεσ καὶ τοὺσ πώγωνασ ἐπισπασάμενοι περιέρχονται ἐπιπλάστῳ σχήματι κατάπτυστα ἤθη περιστέλλοντεσ, ἐμφερεῖσ μάλιστα τοῖσ τραγικοῖσ ἐκείνοισ ὑποκριταῖσ, ὧν ἢν ἀφέλῃ τισ τὰ προσωπεῖα καὶ τὴν χρυσόπαστον ἐκείνην στολήν, τὸ καταλειπόμενόν ἐστι γελοῖον ἀνθρώπιον ἑπτὰ δραχμῶν ἐσ τὸν ἀγῶνα μεμισθωμένον. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 29:3)
- τοιαῦτα καὶ αὐτὸσ ὑμᾶσ πάσχοντασ ὑπ’ ἐκείνων ὁρῶν οὐκ ἤνεγκα τὴν αἰσχύνην τῆσ ὑποκρίσεωσ, εἰ πίθηκοι ὄντεσ ἐτόλμησαν ἡρώων προσωπεῖα περιθέσθαι ἢ τὸν ἐν Κύμῃ ὄνον μιμήσασθαι, ὃσ λεοντῆν περιβαλόμενοσ ἠξίου λέων αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ ἀγνοοῦντασ τοὺσ Κυμαίουσ ὀγκώμενοσ μάλα τραχὺ καὶ καταπληκτικόν, ἄχρι δή τισ αὐτὸν ξένοσ καὶ λέοντα ἰδὼν καὶ ὄνον πολλάκισ ἤλεγξε καὶ ἀπεδίωξε παίων τοῖσ ξύλοισ. (Lucian, Piscator, (no name) 32:1)
- ἐπεὶ καὶ οἱ ἀθλοθέται μαστιγοῦν εἰώθασιν, ἤν τισ ὑποκριτὴσ Ἀθηνᾶν ἢ Ποσειδῶνα ἢ τὸν Δία ὑποδεδυκὼσ μὴ καλῶσ ὑποκρίνηται μηδὲ κατ’ ἀξίαν τῶν θεῶν, καὶ οὐ δή που ὀργίζονται αὐτοῖσ ἐκεῖνοι, διότι τὸν περικείμενον αὐτῶν τὰ προσωπεῖα καὶ τὸ σχῆμα ἐνδεδυκότα ἐπέτρεψαν παίειν τοῖσ μαστιγοφόροισ, ἀλλὰ καὶ ἥδοιντ’ ἄν, οἶμαι, μᾶλλον ^ μαστιγουμένῳ· (Lucian, Piscator, (no name) 33:4)