ψιμύθιον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
ψιμύθιον
Structure:
ψιμυθι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- μυρία γάρ ἐστι τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ σχήματι, βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ φωνὴ καὶ τράχηλοσ ἐπικεκλασμένοσ καὶ ψιμύθιον καὶ μαστίχη καὶ φῦκοσ, οἷσ ὑμεῖσ κοσμεῖσθε, καὶ ὅλωσ κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον ἂν πέντε ἐλέφαντασ ὑπὸ μάλησ κρύψειασ ἢ ἕνα κίναιδον. (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 23:9)
- εἶτα φιάλην αἰτήσασ, ἀναδόντοσ τινόσ, ῥᾳδίωσ ὑποβαλὼν ἀνιμᾶται μετὰ τοῦ ὕδατοσ καὶ τοῦ πηλοῦ τὸ ᾠὸν ἐκεῖνο ἐν ᾧ ὁ θεὸσ αὐτῷ κατεκέκλειστο, κηρῷ λευκῷ καὶ ψιμυθίῳ τὴν ἁρμογὴν τοῦ πώματοσ συγκεκολλημένον καὶ λαβὼν αὐτὸ εἰσ τὰσ ’χεῖρασ ἔχειν ἔφασκεν ἤδη τὸν Ἀσκληπιόν. (Lucian, Alexander, (no name) 14:2)
- ἐγὼ δὲ καταπεπλασμένη ψιμυθίῳ ἕστηκα καὶ κροκωτὸν ἠμφιεσμένη ἀργόσ, μινυρομένη τι πρὸσ ἐμαυτὴν μέλοσ, ἀργόσ, μινυρομένη τι πρὸσ ἐμαυτὴν μέλοσ, παίζουσα. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene2)
- ἥγχουσα μᾶλλον καὶ τὸ σὸν ψιμύθιον; (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:9)
- πότερον πίθηκοσ ἀνάπλεωσ ψιμυθίου, ἢ γραῦσ ἀνεστηκυῖα παρὰ τῶν πλειόνων; (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 3:22)
- οὐ δῆτ’, ἐπεὶ νῦν μὲν καπηλικῶσ ἔχει, εἰ δ’ ἐκπλυνεῖται τοῦτο τὸ ψιμύθιον, ὄψει κατάδηλα τοῦ προσώπου τὰ ῥάκη. (Aristophanes, Plutus, Episode 2:15)
- ὑπεφαίνετο δέ τι καὶ ψιμύθιον καὶ φῦκοσ, καὶ τὰ ῥήματα πάνυ ἑταιρικά, καὶ ἐπαινουμένη ὑπὸ τῶν ἐραστῶν εἰσ κάλλοσ ἔχαιρε, καὶ εἰ δοίη τισ προχείρωσ ἐδέχετο, καὶ τοὺσ πλουσιωτέρουσ ἂν παρακαθισαμένη πλησίον τοὺσ πένητασ τῶν ἐραστῶν οὐδὲ προσέβλεπεν. (Lucian, Piscator, (no name) 12:4)
- μᾶλλον δὲ ὑπέρμεγα τοῦτο κακόν, εἰ μὴ εἰδείη τισ χωρίζειν τὰ ἱστορίασ καὶ τὰ ποιητικῆσ, ἀλλ̓ ἐπεισάγει τῇ ἱστορίᾳ τὰ τῆσ ἑτέρασ κομμώματα, τὸν μῦθον καὶ τὸ ἐγκώμιον καὶ τὰσ ἐν τούτοισ ὑπερβολάσ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἀθλητὴν τῶν καρτερῶν τούτων καὶ κομιδῇ πρινίνων ἁλουργίσι περιβάλοι καὶ τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τῷ ἑταιρικῷ καὶ φυκίον ἐντρίβοι καὶ ψιμύθιον τῷ προσώπῳ, Ἡράκλεισ ὡσ καταγέλαστον αὐτὸν ἀπεργάσαιτο αἰσχύνασ τῷ κόσμῳ ἐκείνῳ. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 8 2:1)
