- ἔπειτα προστασίαι πολλαὶ καὶ πανταχόθεν γίγνονται, καὶ τοῦ πρωτεύειν ἀντιποιοῦνται μὲν πάντεσ, ἀφεστᾶσι δ’ ἔργῳ, καὶ φθονοῦσι καὶ ἀπιστοῦσιν αὑτοῖσ, οὐχ οἷσ ἔδει, καὶ γεγόνασι καθ’ αὑτοὺσ ἕκαστοι, Ἀργεῖοι, Θηβαῖοι, Λακεδαιμόνιοι, Κορίνθιοι, Ἀρκάδεσ, ἡμεῖσ. (Demosthenes, Speeches, 61:2)
(데모스테네스, Speeches, 61:2)
- ἐκεῖνοι μὲν γὰρ εἰσ δύο μέρη νείμαντεσ τὸ πλῆθοσ εὐπατρίδασ μὲν ἐκάλουν τοὺσ ἐκ τῶν ἐπιφανῶν οἴκων καὶ χρήμασι δυνατούσ, οἷσ ἡ τῆσ πόλεωσ ἀνέκειτο προστασία, ἀγροίκουσ δὲ τοὺσ ἄλλουσ πολίτασ, οἳ τῶν κοινῶν οὐδενὸσ ἦσαν κύριοι· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 8 3:1)
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 8 3:1)
- ταῦτ’ οὐχ ὁμολογουμένη προστασία; (Demosthenes, Speeches 21-30, 38:2)
(데모스테네스, Speeches 21-30, 38:2)
- πρῶτον μέν γε ἡ τῶν καρπῶν μετάδοσισ, ἔπειθ’ ἡ τῶν τελετῶν ἑτέρα, τρίτον ἡ κατὰ τοὺσ πολέμουσ προστασία, τέταρτον ἡ διὰ τῆσ σοφίασ ἀεὶ πᾶσι γιγνομένη καὶ εἰσ τοὺσ ἰδίουσ οἴκουσ καὶ εἰσ τὰ κοινὰ τῶν πόλεων ἐπικουρία. (Aristides, Aelius, Orationes, 95:8)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 95:8)
- δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδοσ, εἰ ὁμοίωσ Ὁμήρῳ τέλειοσ ἦν τὰ ποιητικὰ καὶ μαντικὸσ, ὥσπερ ἐκεῖνοσ οὐκ ἠγνόησε τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ προεῖδε καὶ ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖσ ἔπεσιν, οὕτωσ καὶ αὐτὸσ οὐκ ἂν ὥσπερ νῦν ἀπὸ χρυσοῦ γένουσ ἀρξάμενοσ γενεαλογεῖν, ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί γε τοῦ τελευταίου καὶ σιδηροῦ γένουσ διαλεγόμενοσ τοῦτον ἂν αὐτοῦ φάναι γενέσθαι τὸν ὄλεθρον, εὖτ’ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ’ ἡνίκ’ ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ καταστῇ, τότ’ ἂν φάναι φθαρῆναι τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ γῇ, καὶ Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ’ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰσ ἀνθρώπουσ, καὶ οἰκτεῖραι τοὺσ πρὸ ὑμῶν γενομένουσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 31:9)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 31:9)
- μετὰ δὲ ταῦτα εἰσ Ιἑροσόλυμα Γαβίνιοσ Ὑρκανὸν καταγαγὼν καὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ παραδοὺσ κηδεμονίαν αὐτῷ καθίστατο τὴν ἄλλην πολιτείαν ἐπὶ προστασίᾳ τῶν ἀρίστων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 240:1)
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 240:1)
- οὐ τοίνυν μόνον ταῖσ ἄλλαισ δωρεαῖσ οὐδὲ τῇ τῶν καταφευγόντων δή που θεραπείᾳ καὶ προστασίᾳ, οὐδ’ οἷσ, ὡσ εἴπομεν, ηὔξησε τὸ Ἑλληνικὸν τῆσ εἰσ πάντασ ἀρετῆσ καὶ μεγαλοψυχίασ ἐναργῆ δείγματα ἐξήνεγκεν ἡ πόλισ ἡμῖν, ἀλλ’ οὐδείσ ἐστιν ἀγὼν ὅτου δεῆσαν ὤκνησεν, ἀλλ’ ἀμείνων περὶ τοὺσ δεηθέντασ ἢ ’κεῖνοι συνεβούλοντο ἐγένετο. (Aristides, Aelius, Orationes, 26:5)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 26:5)