- κᾆτ ἐπειδὰν ὦ μόνος, στένω κέχηνα σκορδινῶμαι πέρδομαι, ἀπορῶ γράφω παρατίλλομαι λογίζομαι, ἀποβλέπων ἐς τὸν ἀγρὸν εἰρήνης ἐρῶν, στυγῶν μὲν ἄστυ τὸν δ ἐμὸν δῆμον ποθῶν, ὃς οὐδεπώποτ εἶπεν, ἄνθρακας πρίω, οὐκ ὄξος οὐκ ἔλαιον, οὐδ ᾔδει "πρίω," ἀλλ αὐτὸς ἔφερε πάντα χὠ πρίων ἀπῆν. (Aristophanes, Acharnians, Prologue 1:16)
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 1:16)
- εἴθ ὦ θεοὶ λάβοιμι τὴν καλὴν μόνην, ἐφ ἣν πεπωκὼς ἔρχομαι πάλαι ποθῶν. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
- εἰ μὴ νὴ Δία μὴ φθαρῆναι τὰς Ἀθήνας παντάπασι ποθῶν κατελθεῖν ἐθεράπευε. (Plutarch, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
(플루타르코스, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
- ὁ δ Ἀλκιβιάδης ἰδεῖν τε ποθῶν ἤδη τὰ οἴκοι, καὶ ἔτι μᾶλλον ὀφθῆναι βουλόμενος τοῖς πολίταις νενικηκὼς τοὺς πολεμίους τοσαυτάκις, ἀνήχθη, πολλαῖς μὲν ἀσπίσι καὶ λαφύροις κύκλῳ κεκοσμημένων τῶν Ἀττικῶν τριήρων, πολλὰς δ ἐφελκόμενος αἰχμαλώτους, ἔτι δὲ πλείω κομίζων ἀκροστόλια τῶν διεφθαρμένων ὑπ αὐτοῦ καὶ κεκρατημένων. (Plutarch, , chapter 32 1:1)
(플루타르코스, , chapter 32 1:1)
- οὐ περιπεσεῖται τοῖς αὐτοῖς οὐδ αὐτὸς εἰς τὴν κλίνην καταπεσὼν ὑμνήσει ποθῶν τὴν πολυτίμητον ὑγίειαν, ἀλλ ἑτέρου πάσχοντος ἐνσημανεῖται πρὸς ἑαυτὸν ὡς ἄξιον πολλοῦ τὸ ὑγιαίνειν καὶ δεῖ τοῦτο διατηρεῖν αὑτῷ προσέχοντα καὶ φειδόμενον. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
- τῶ μή τι ποθὴ κείνοιο πελέσθω. (Apollodorus, Argonautica, book 1 23:3)
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 23:3)
- θώρηξ καὶ καρδίη φλέγεται· ποθὴ ψυχροῦ ἠέρος· εἰσπνέουσι δὲ μικρὸν πάνυ, ἔς τε καὶ ἀπεπνίχθησαν, ἐμφραγείσης τῆς ἐς τὸν θώρηκα διόδου. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 71)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 71)
- ξύνηθες δὲ καὶ τοῖς ὑπό τε ἀνάγκαις ἐκδεδιῃ τημ ένοις λεπτῇ καὶ σκληροτέρῃ διαίτῃ, ἀτὰρ καὶ τοῖσι ἐς παιδείην πονεῦσι, καὶ ἐς τήνδε τλήμοσι, οἷσι θείης μὲν μαθήσιος ποθὴ, ὀλιγοσιτίη δὲ καὶ ἀγρυπνίη, καὶ μελεδώνη λόγων τε καὶ πρηγμάτων σοφῶν· οἷσι ὑπεροψίη μὲν διαίτης ἁδρῆς καὶ ποικίλης, λιμὸς δὲ ἡ τροφὴ, καὶ ὕδωρ ποτὸν, καὶ ἐν ὕπνῳ ἀϋπνίη. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 153)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 153)
- μὴ γὰρ προησθεὶς τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ ὅταν καὶ ἀπόντα ποθῇ καὶ τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ: (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 59:4)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 59:4)
- Ἄλλως δὲ οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ ἐπιπικραίνει‧ χολῶδες γὰρ φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν‧ καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐς κενεότητα ἐσέλθη‧ καὶ σπληνὸς δὲ αὐξητικὸν καὶ ἤπατός ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ἦ‧ καὶ ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν‧ βραδύπορόν τε γάρ ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι‧ καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν‧ προσβλάπτει δέ τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει‧ ἢν δὲ δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων ποθῇ, πάντα ταῦτα πολλαπλασίως βλάπτει, ἐς ὅ τι ἂν αὐτέων ὁρμήσῃ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 17.3)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 17.3)
