- κᾆτ’ ἐπειδὰν ὦ μόνοσ, στένω κέχηνα σκορδινῶμαι πέρδομαι, ἀπορῶ γράφω παρατίλλομαι λογίζομαι, ἀποβλέπων ἐσ τὸν ἀγρὸν εἰρήνησ ἐρῶν, στυγῶν μὲν ἄστυ τὸν δ’ ἐμὸν δῆμον ποθῶν, ὃσ οὐδεπώποτ’ εἶπεν, ἄνθρακασ πρίω, οὐκ ὄξοσ οὐκ ἔλαιον, οὐδ’ ᾔδει "πρίω," ἀλλ’ αὐτὸσ ἔφερε πάντα χὠ πρίων ἀπῆν. (Aristophanes, Acharnians, Prologue 1:16)
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 1:16)
- εἴθ’ ὦ θεοὶ λάβοιμι τὴν καλὴν μόνην, ἐφ’ ἣν πεπωκὼσ ἔρχομαι πάλαι ποθῶν. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
- εἰ μὴ νὴ Δία μὴ φθαρῆναι τὰσ Ἀθήνασ παντάπασι ποθῶν κατελθεῖν ἐθεράπευε. (Plutarch, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
(플루타르코스, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
- ὁ δ’ Ἀλκιβιάδησ ἰδεῖν τε ποθῶν ἤδη τὰ οἴκοι, καὶ ἔτι μᾶλλον ὀφθῆναι βουλόμενοσ τοῖσ πολίταισ νενικηκὼσ τοὺσ πολεμίουσ τοσαυτάκισ, ἀνήχθη, πολλαῖσ μὲν ἀσπίσι καὶ λαφύροισ κύκλῳ κεκοσμημένων τῶν Ἀττικῶν τριήρων, πολλὰσ δ’ ἐφελκόμενοσ αἰχμαλώτουσ, ἔτι δὲ πλείω κομίζων ἀκροστόλια τῶν διεφθαρμένων ὑπ’ αὐτοῦ καὶ κεκρατημένων. (Plutarch, , chapter 32 1:1)
(플루타르코스, , chapter 32 1:1)
- οὐ περιπεσεῖται τοῖσ αὐτοῖσ οὐδ’ αὐτὸσ εἰσ τὴν κλίνην καταπεσὼν ὑμνήσει ποθῶν τὴν πολυτίμητον ὑγίειαν, ἀλλ’ ἑτέρου πάσχοντοσ ἐνσημανεῖται πρὸσ ἑαυτὸν ὡσ ἄξιον πολλοῦ τὸ ὑγιαίνειν καὶ δεῖ τοῦτο διατηρεῖν αὑτῷ προσέχοντα καὶ φειδόμενον. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
- εἰ γάρ τισ ἢ πλούτου χάρισ ἢ τεκέων ἢ τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ ἢ πόθων, οὓσ κρυφίοισ Ἀφροδίτασ ἄρκυσιν θηρεύομεν, ἢ εἴ τισ ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψισ ἢ πόνων ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ’ Ὑγίεια,7 τέθαλε πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων ὀάροισ σέθεν δὲ χωρὶσ οὔτισ εὐδαίμων ἔφυ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, compendium in ce, chapter 63 1:3)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, compendium in ce, chapter 63 1:3)
- τούτοισ γὰρ τοῖσ ἀνδράσιν οὐδεὶσ ἀγαθὸσ σύμβουλοσ εἶναι δοκεῖ, οὐ στρατηγὸσ φρόνιμοσ,1 οὐ σοφιστὴσ ἀξιόλογοσ, οὐ ποιητὴσ ὠφέλιμοσ, οὐ δῆμοσ εὐλόγιστοσ ἀλλ’ ἢ Σωκράτησ ὁ μετὰ τῶν Ἀσπασίασ αὐλητρίδων ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων συνδιατρίβων καὶ Πίστωνι τῷ θωρακοποιῷ διαλεγόμενοσ καὶ Θεοδότην διδάσκων τὴν ἑταίραν ὡσ δεῖ τοὺσ ἐραστὰσ παλεύειν,3 ὡσ Ξενοφῶν παρίστησιν ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων, τοιαῦτα γὰρ ποιεῖ αὐτὸν παραγγέλματα τῇ Θεοδότῃ λέγοντα, ἃ οὔτε Νικὼ ἡ Σαμία ἢ Καλλιστράτη ἡ Λεσβία ἢ Φιλαινὶσ ἡ Λευκαδία, ἀλλ’ οὐδὲ ὁ Ἀθηναῖοσ Πυθόνικοσ συνεωράκασιν πόθων θέλγητρα· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 63 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 63 1:2)