뜻

3. 오해하다

1. to hear beside, to hear accidentally, to hear talk of
2. to hear underhand, overhear from
3. to hear imperfectly or wrongly, misunderstand
4. to hear carelessly, take no heed to

예문

• σὺ δὲ εἰ βούλει λῆρόν τινα κατασκεδάσαι μου, ἕτοιμοσ φιλικὴν ταύτην λειτουργίαν ὑποστῆναι καὶ παρασχεῖν τὰ ὦτα, καὶ ἄνευ κηροῦ παρακούειν τῶν φαύλων δυνάμενοσ. (Lucian, De saltatione, (no name) 6:4)

  (루키아노스, De saltatione, (no name) 6:4)

• "ἀλλ’ ἵνα τἄλλα ἐάσω, τί μᾶλλον ἐναργὲσ οὕτωσ ἐστὶ καὶ πεπιστευμένον, ὡσ τὸ παρορᾶν καὶ παρακούειν ἐν πάθεσιν ἐκστατικοῖσ καὶ μελαγχολικοῖσ ὄντα, ὅταν ἡ διάνοια τοιαῦτα πάσχῃ καὶ ταράττηται αἳ δέ με δᾳδοφόροι μελανείμονεσ ὄμμα πυροῦσι καὶ ἔχουσα; (Plutarch, Adversus Colotem, section 28 1:1)

  (플루타르코스, Adversus Colotem, section 28 1:1)

• ἐοίκε γὰρ ὁ θυμὸσ ἀκούειν μέν τι τοῦ λόγου, παρακούειν δέ, καθάπερ οἱ ταχεῖσ τῶν διακόνων, οἳ πρὶν ἀκοῦσαι πᾶν τὸ λεγόμενον ἐκθέουσιν, εἶτα ἁμαρτάνουσι τῆσ προστάξεωσ, καὶ οἱ κύνεσ, πρὶν σκέψασθαι εἰ φίλοσ, ἂν μόνον ψοφήσῃ, ὑλακτοῦσιν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 73:1)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 73:1)

• λείπεται δὲ ἐνυπνίων τε πέρι καὶ νόσων τῶν τε ἄλλων καὶ μανίασ, ὅσα τε παρακούειν ἢ παρορᾶν ἤ τι ἄλλο παραισθάνεσθαι λέγεται. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 97:2)

  (플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 97:2)

• αἱ μὲν δὴ κατὰ τὰ αὐτὰ αἱ πόλεισ ἐποιοῦντο τὰσ ἀποκρίσεισ, οὔ σφισιν ἔξοδον ἐπαγγέλλοντοσ στρατηγοῦ παρακούειν εἶναι νόμον· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 12 9:2)

  (파우사니아스, Description of Greece, , chapter 12 9:2)

유사 형태

• παράκοιτις (16)
• παράκοιτιν (15)
• παρακοῦσαι (9)
• παρακούσας (8)
• παρακούειν (8)
• παρακομιδὴν (7)
• παρακολουθῇ (4)
• παρακούσῃ (4)
• παρακοίτι (4)
• παρακομίσας (3)
• παρακομίσαι (3)
• παρακούων (3)
• παρακομίζων (3)
• παρακολουθῶ (3)
• παρακοίτῃ (3)
• παρακοίτης (2)
• παρακόψαι (2)
• παρακούουσι (2)
• παρακόπτειν (2)
• παρακοίτην (2)
• παρακοῦσαί (2)
• παρακοίτας (2)
• παράκοιτοι (2)
• παρακοπὴν (2)
• παρακούοντα (2)
• παρακοπὴ (2)
• παρακούει (2)
• παρακόψαντα (2)
• παρακοπά (2)
• παρακοπῆς (2)
• παρακοῆς (1)
• παρακομιδάς (1)
• παρακομίζει (1)
• παρακοπῇ (1)
• παρακόπτοι (1)
• παρακούεις (1)
• παρακούσῃς (1)
• παρακοάς (1)
• παρακοπαὶ (1)
• παράκοπον (1)
• παρακόσμως (1)
• παρακοιτεῖ (1)
• παράκοιτοί (1)
• παρακονᾷ (1)
• παρακοπήν (1)
• παρακοπῶν (1)
• παρακούσωσι (1)
• παρακοήν (1)
• παρακομιδαὶ (1)
• παρακόμιζ (1)
• παρακοπή (1)
• παρακόψασιν (1)
• παρακολλᾷν (1)
• παρακοπὰ (1)
• παράκοποι (1)
• παρακορήσων (1)
• παρακομιδὴ (1)
• παρακόπῳ (1)
• παρακούσητε (1)
• παρακόφας (1)
• παρακομισθῇ (1)
• παράκοπος (1)
• παρακούσεις (1)
• παρακοίτοις (1)
• παρακομιεῖν (1)
• παρακορῆσαι (1)
• παρακούωμεν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.