Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κωμάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κωμάζω

Structure: κωμάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from kw=ma

Sense

  1. to go about with a party of revellers, to revel, make merry
  2. to go in festal procession
  3. to celebrate a kw=mos in honour of the victor at the games, to join in festivities
  4. to approach with a kw=mos, sing in his honour
  5. to honour or celebrate, in or with the kw=mos
  6. to break in upon in the manner of revellers, to burst in

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κωμάζω κωμάζεις κωμάζει
Dual κωμάζετον κωμάζετον
Plural κωμάζομεν κωμάζετε κωμάζουσιν*
SubjunctiveSingular κωμάζω κωμάζῃς κωμάζῃ
Dual κωμάζητον κωμάζητον
Plural κωμάζωμεν κωμάζητε κωμάζωσιν*
OptativeSingular κωμάζοιμι κωμάζοις κωμάζοι
Dual κωμάζοιτον κωμαζοίτην
Plural κωμάζοιμεν κωμάζοιτε κωμάζοιεν
ImperativeSingular κώμαζε κωμαζέτω
Dual κωμάζετον κωμαζέτων
Plural κωμάζετε κωμαζόντων, κωμαζέτωσαν
Infinitive κωμάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κωμαζων κωμαζοντος κωμαζουσα κωμαζουσης κωμαζον κωμαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κωμάζομαι κωμάζει, κωμάζῃ κωμάζεται
Dual κωμάζεσθον κωμάζεσθον
Plural κωμαζόμεθα κωμάζεσθε κωμάζονται
SubjunctiveSingular κωμάζωμαι κωμάζῃ κωμάζηται
Dual κωμάζησθον κωμάζησθον
Plural κωμαζώμεθα κωμάζησθε κωμάζωνται
OptativeSingular κωμαζοίμην κωμάζοιο κωμάζοιτο
Dual κωμάζοισθον κωμαζοίσθην
Plural κωμαζοίμεθα κωμάζοισθε κωμάζοιντο
ImperativeSingular κωμάζου κωμαζέσθω
Dual κωμάζεσθον κωμαζέσθων
Plural κωμάζεσθε κωμαζέσθων, κωμαζέσθωσαν
Infinitive κωμάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κωμαζομενος κωμαζομενου κωμαζομενη κωμαζομενης κωμαζομενον κωμαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κωμάσω κωμάσεις κωμάσει
Dual κωμάσετον κωμάσετον
Plural κωμάσομεν κωμάσετε κωμάσουσιν*
OptativeSingular κωμάσοιμι κωμάσοις κωμάσοι
Dual κωμάσοιτον κωμασοίτην
Plural κωμάσοιμεν κωμάσοιτε κωμάσοιεν
Infinitive κωμάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κωμασων κωμασοντος κωμασουσα κωμασουσης κωμασον κωμασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κωμάσομαι κωμάσει, κωμάσῃ κωμάσεται
Dual κωμάσεσθον κωμάσεσθον
Plural κωμασόμεθα κωμάσεσθε κωμάσονται
OptativeSingular κωμασοίμην κωμάσοιο κωμάσοιτο
Dual κωμάσοισθον κωμασοίσθην
Plural κωμασοίμεθα κωμάσοισθε κωμάσοιντο
Infinitive κωμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κωμασομενος κωμασομενου κωμασομενη κωμασομενης κωμασομενον κωμασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκώμαζον ἐκώμαζες ἐκώμαζεν*
Dual ἐκωμάζετον ἐκωμαζέτην
Plural ἐκωμάζομεν ἐκωμάζετε ἐκώμαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκωμαζόμην ἐκωμάζου ἐκωμάζετο
Dual ἐκωμάζεσθον ἐκωμαζέσθην
Plural ἐκωμαζόμεθα ἐκωμάζεσθε ἐκωμάζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοῖσι τέλειον ἐπ’ εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν· (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 9 26:1)
  • κωμάσομαι τί δέ μοι βροντέων μέλει, ἢ τί κεραυνῶν; (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 1153)
  • κωμάσομαι· (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 1161)
  • Κωμάσομαι κωμάσομαι; (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 1176)

Synonyms

  1. to break in upon in the manner of revellers

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION