Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπικωμάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐπικωμάζω ἐπικωμάσω

Structure: ἐπι (Prefix) + κωμάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to rush in like revellers, to make a riotous assault., to be grossly maltreated

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωμάζω ἐπικωμάζεις ἐπικωμάζει
Dual ἐπικωμάζετον ἐπικωμάζετον
Plural ἐπικωμάζομεν ἐπικωμάζετε ἐπικωμάζουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπικωμάζω ἐπικωμάζῃς ἐπικωμάζῃ
Dual ἐπικωμάζητον ἐπικωμάζητον
Plural ἐπικωμάζωμεν ἐπικωμάζητε ἐπικωμάζωσιν*
OptativeSingular ἐπικωμάζοιμι ἐπικωμάζοις ἐπικωμάζοι
Dual ἐπικωμάζοιτον ἐπικωμαζοίτην
Plural ἐπικωμάζοιμεν ἐπικωμάζοιτε ἐπικωμάζοιεν
ImperativeSingular ἐπικώμαζε ἐπικωμαζέτω
Dual ἐπικωμάζετον ἐπικωμαζέτων
Plural ἐπικωμάζετε ἐπικωμαζόντων, ἐπικωμαζέτωσαν
Infinitive ἐπικωμάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωμαζων ἐπικωμαζοντος ἐπικωμαζουσα ἐπικωμαζουσης ἐπικωμαζον ἐπικωμαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωμάζομαι ἐπικωμάζει, ἐπικωμάζῃ ἐπικωμάζεται
Dual ἐπικωμάζεσθον ἐπικωμάζεσθον
Plural ἐπικωμαζόμεθα ἐπικωμάζεσθε ἐπικωμάζονται
SubjunctiveSingular ἐπικωμάζωμαι ἐπικωμάζῃ ἐπικωμάζηται
Dual ἐπικωμάζησθον ἐπικωμάζησθον
Plural ἐπικωμαζώμεθα ἐπικωμάζησθε ἐπικωμάζωνται
OptativeSingular ἐπικωμαζοίμην ἐπικωμάζοιο ἐπικωμάζοιτο
Dual ἐπικωμάζοισθον ἐπικωμαζοίσθην
Plural ἐπικωμαζοίμεθα ἐπικωμάζοισθε ἐπικωμάζοιντο
ImperativeSingular ἐπικωμάζου ἐπικωμαζέσθω
Dual ἐπικωμάζεσθον ἐπικωμαζέσθων
Plural ἐπικωμάζεσθε ἐπικωμαζέσθων, ἐπικωμαζέσθωσαν
Infinitive ἐπικωμάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωμαζομενος ἐπικωμαζομενου ἐπικωμαζομενη ἐπικωμαζομενης ἐπικωμαζομενον ἐπικωμαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωμάσω ἐπικωμάσεις ἐπικωμάσει
Dual ἐπικωμάσετον ἐπικωμάσετον
Plural ἐπικωμάσομεν ἐπικωμάσετε ἐπικωμάσουσιν*
OptativeSingular ἐπικωμάσοιμι ἐπικωμάσοις ἐπικωμάσοι
Dual ἐπικωμάσοιτον ἐπικωμασοίτην
Plural ἐπικωμάσοιμεν ἐπικωμάσοιτε ἐπικωμάσοιεν
Infinitive ἐπικωμάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωμασων ἐπικωμασοντος ἐπικωμασουσα ἐπικωμασουσης ἐπικωμασον ἐπικωμασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωμάσομαι ἐπικωμάσει, ἐπικωμάσῃ ἐπικωμάσεται
Dual ἐπικωμάσεσθον ἐπικωμάσεσθον
Plural ἐπικωμασόμεθα ἐπικωμάσεσθε ἐπικωμάσονται
OptativeSingular ἐπικωμασοίμην ἐπικωμάσοιο ἐπικωμάσοιτο
Dual ἐπικωμάσοισθον ἐπικωμασοίσθην
Plural ἐπικωμασοίμεθα ἐπικωμάσοισθε ἐπικωμάσοιντο
Infinitive ἐπικωμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωμασομενος ἐπικωμασομενου ἐπικωμασομενη ἐπικωμασομενης ἐπικωμασομενον ἐπικωμασομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "Ἀντίγονοσ ὁ βασιλεὺσ ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 80 3:1)
  • ὥσπερ οὖν εἰ συνελθόντεσ οἱ κάμνοντεσ εἶτ’ ἐπὶ τὸν ἰατρὸν ἐπεκώμαζον καὶ κωθωνίζεσθαι ἠξίουν, οὐκ ἂν αὐτοῖσ κατ’ ἐλπίδα τὸ πρᾶγμα ἀπήντησεν, ἀλλ’ ἴσωσ ἠγανάκτουν πρὸσ τὴν ὑποδοχήν, ταὐτό μοι πεπονθέναι δοκοῦσιν οἱ πολλοὶ ξυνιόντεσ ἐπὶ τὸν τοιοῦτον καὶ λέγειν κελεύοντεσ, ἄγευστοι δῆλον ὅτι τῶν τῆσ ἀληθείασ ὄντεσ λόγων, ἔπειθ’ ἡδύ τι καὶ προσηνὲσ ἀκούσεσθαι προσδοκῶντεσ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 9:1)

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION