- ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐν σμήνεσσι κατηρεφέεσσι μέλισσαι κηφῆνασ βόσκωσι, κακῶν ξυνήονασ ἔργων ‐ αἳ μέν τε πρόπαν ἦμαρ ἐσ ἠέλιον καταδύντα ἠμάτιαι σπεύδουσι τιθεῖσί τε κηρία λευκά, οἳ δ’ ἔντοσθε μένοντεσ ἐπηρεφέασ κατὰ σίμβλουσ ἀλλότριον κάματον σφετέρην ἐσ γαστέρ’ ἀμῶνται ‐ ὣσ δ’ αὔτωσ ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκασ Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ θῆκεν, ξυνήονασ ἔργων ἀργαλέων· (Hesiod, Theogony, Book Th. 57:2)
(헤시오도스, 신들의 계보, Book Th. 57:2)
- τῷ δ’ ἁ τλάμων ποῦ πᾷ γαίασ δουλεύσω γραῦσ, ὡσ κηφήν, ἁ δειλαία, νεκροῦ μορφά, νεκύων ἀμενηνὸν ἄγαλμα, αἰαῖ τὰν παρὰ προθύροισ φυλακὰν κατέχουσ’ ἢ παίδων θρέπτειρ’, ἃ Τροίασ ἀρχαγοὺσ εἶχον τιμάσ; (Euripides, The Trojan Women, choral, antistrophe 113)
(에우리피데스, The Trojan Women, choral, antistrophe 113)
- τί μ’ ἀμφιβάλλεισ χερσίν, ὦ τάλαινα παῖ, ὄρνισ ὅπωσ κηφῆνα πολιόχρων κύκνοσ; (Euripides, episode 6:18)
(에우리피데스, episode 6:18)
- ἀλλὰ γὰρ κηφῆνεσ ἡμῖν εἰσιν ἐγκαθήμενοι οὐκ ἔχοντεσ κέντρον, οἳ μένοντεσ ἡμῶν τοῦ φόρου τὸν πόνον κατεσθίουσιν, οὐ ταλαιπωρούμενοι. (Aristophanes, Wasps, Parabasis, antepirrheme7)
(아리스토파네스, Wasps, Parabasis, antepirrheme7)
- οὐκ ὦφθαι δέ φησιν οὔτε μέλισσαν οὔτε κηφῆνα ὀχεύοντασ, ὅθεν οὐκ εἶναι διιδεῖν πότερα αὐτῶν ἄρρενα ἢ θήλεα, πόθεν δ’ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἥσσονεσ μελισσῶν αἰεὶ γὰρ αὗται τὴν ἰσότητα τοῦ βίου τηροῦσιν, οὐ μεταβαλλόμεναι, ἀλλ’ ἀγείρουσαι καὶ ἀδιδάκτωσ ποιοῦσαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 47 2:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 47 2:4)
- οὐ μέντοι παῤ ἡμῖν τυχὸν οὐδείσ ἐστι κηφὴν ἀργόσ, βομβῶν σαθρόν, γευόμενοσ τοῦ μέλιτοσ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 31:1)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 31:1)
- εἰ δὲ κηφὴν εἶ ἐπιδικαζόμενοσ τῆσ βασιλείασ τῶν μελισσῶν, οὐ δοκεῖσ ὅτι καὶ σὲ καταβαλ[λ]οῦσιν οἱ συμπολιτευόμενοι, ὡσ αἱ μέλισσαι τοὺσ κηφῆνασ; (Epictetus, Works, book 3, 99:4)
(에픽테토스, Works, book 3, 99:4)
- βούλει οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, φῶμεν αὐτόν, ὡσ ἐν κηρίῳ κηφὴν ἐγγίγνεται, σμήνουσ νόσημα, οὕτω καὶ τὸν τοιοῦτον ἐν οἰκίᾳ κηφῆνα ἐγγίγνεσθαι, νόσημα πόλεωσ; (Plato, Republic, book 8 176:1)
(플라톤, Republic, book 8 176:1)
- διαβαλλόντων, ἐπιχειροῦντα σφᾶσ ἀδικεῖν, τότ’ ἤδη, εἴτε βούλονται εἴτε μή, ὡσ ἀληθῶσ ὀλιγαρχικοὶ γίγνονται, οὐχ ἑκόντεσ, ἀλλὰ καὶ τοῦτο τὸ κακὸν ἐκεῖνοσ ὁ κηφὴν ἐντίκτει κεντῶν αὐτούσ. (Plato, Republic, book 8 490:1)
(플라톤, Republic, book 8 490:1)