- ὡς δ ὁπότ ἐν σμήνεσσι κατηρεφέεσσι μέλισσαι κηφῆνας βόσκωσι, κακῶν ξυνήονας ἔργων - αἳ μέν τε πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα ἠμάτιαι σπεύδουσι τιθεῖσί τε κηρία λευκά, οἳ δ ἔντοσθε μένοντες ἐπηρεφέας κατὰ σίμβλους ἀλλότριον κάματον σφετέρην ἐς γαστέρ ἀμῶνται - ὣς δ αὔτως ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκας Ζεὺς ὑψιβρεμέτης θῆκεν, ξυνήονας ἔργων ἀργαλέων: (Hesiod, Theogony, Book Th. 57:2)
(헤시오도스, 신들의 계보, Book Th. 57:2)
- τῷ δ ἁ τλάμων ποῦ πᾷ γαίας δουλεύσω γραῦς, ὡς κηφήν, ἁ δειλαία, νεκροῦ μορφά, νεκύων ἀμενηνὸν ἄγαλμα, αἰαῖ τὰν παρὰ προθύροις φυλακὰν κατέχους ἢ παίδων θρέπτειρ, ἃ Τροίας ἀρχαγοὺς εἶχον τιμάς· (Euripides, The Trojan Women, choral, antistrophe 113)
(에우리피데스, The Trojan Women, choral, antistrophe 113)
- τί μ ἀμφιβάλλεις χερσίν, ὦ τάλαινα παῖ, ὄρνις ὅπως κηφῆνα πολιόχρων κύκνος· (Euripides, episode 6:18)
(에우리피데스, episode 6:18)
- ἀλλὰ γὰρ κηφῆνες ἡμῖν εἰσιν ἐγκαθήμενοι οὐκ ἔχοντες κέντρον, οἳ μένοντες ἡμῶν τοῦ φόρου τὸν πόνον κατεσθίουσιν, οὐ ταλαιπωρούμενοι. (Aristophanes, Wasps, Parabasis, antepirrheme7)
(아리스토파네스, Wasps, Parabasis, antepirrheme7)
- οὐκ ὦφθαι δέ φησιν οὔτε μέλισσαν οὔτε κηφῆνα ὀχεύοντας, ὅθεν οὐκ εἶναι διιδεῖν πότερα αὐτῶν ἄρρενα ἢ θήλεα, πόθεν δ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἥσσονες μελισσῶν αἰεὶ γὰρ αὗται τὴν ἰσότητα τοῦ βίου τηροῦσιν, οὐ μεταβαλλόμεναι, ἀλλ ἀγείρουσαι καὶ ἀδιδάκτως ποιοῦσαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 47 2:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 47 2:4)
- οὐ μέντοι παῤ ἡμῖν τυχὸν οὐδείς ἐστι κηφὴν ἀργός, βομβῶν σαθρόν, γευόμενος τοῦ μέλιτος. (Dio, Chrysostom, Orationes, 31:1)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 31:1)
- εἰ δὲ κηφὴν εἶ ἐπιδικαζόμενος τῆς βασιλείας τῶν μελισσῶν, οὐ δοκεῖς ὅτι καὶ σὲ καταβαλ[λ]οῦσιν οἱ συμπολιτευόμενοι, ὡς αἱ μέλισσαι τοὺς κηφῆνας· (Epictetus, Works, book 3, 99:4)
(에픽테토스, Works, book 3, 99:4)
- βούλει οὖν, ἦν δ ἐγώ, φῶμεν αὐτόν, ὡς ἐν κηρίῳ κηφὴν ἐγγίγνεται, σμήνους νόσημα, οὕτω καὶ τὸν τοιοῦτον ἐν οἰκίᾳ κηφῆνα ἐγγίγνεσθαι, νόσημα πόλεως· (Plato, Republic, book 8 176:1)
(플라톤, Republic, book 8 176:1)
- διαβαλλόντων, ἐπιχειροῦντα σφᾶς ἀδικεῖν, τότ ἤδη, εἴτε βούλονται εἴτε μή, ὡς ἀληθῶς ὀλιγαρχικοὶ γίγνονται, οὐχ ἑκόντες, ἀλλὰ καὶ τοῦτο τὸ κακὸν ἐκεῖνος ὁ κηφὴν ἐντίκτει κεντῶν αὐτούς. (Plato, Republic, book 8 490:1)
(플라톤, Republic, book 8 490:1)