Ancient Greek-English Dictionary Language

κατηγορέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατηγορέω

Structure: κατ (Prefix) + ἠγορέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)goreu/w

Sense

  1. to speak against, especially before judges, to accuse, to denounce publicly
  2. to state or bring as a charge against a person, accuse of it
  3. (with accusative of object) to allege in accusation
  4. (passive voice) to be accused

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρω κατηγόρεις κατηγόρει
Dual κατηγόρειτον κατηγόρειτον
Plural κατηγόρουμεν κατηγόρειτε κατηγόρουσιν*
SubjunctiveSingular κατηγόρω κατηγόρῃς κατηγόρῃ
Dual κατηγόρητον κατηγόρητον
Plural κατηγόρωμεν κατηγόρητε κατηγόρωσιν*
OptativeSingular κατηγόροιμι κατηγόροις κατηγόροι
Dual κατηγόροιτον κατηγοροίτην
Plural κατηγόροιμεν κατηγόροιτε κατηγόροιεν
ImperativeSingular κατηγο͂ρει κατηγορεῖτω
Dual κατηγόρειτον κατηγορεῖτων
Plural κατηγόρειτε κατηγοροῦντων, κατηγορεῖτωσαν
Infinitive κατηγόρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορων κατηγορουντος κατηγορουσα κατηγορουσης κατηγορουν κατηγορουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρουμαι κατηγόρει, κατηγόρῃ κατηγόρειται
Dual κατηγόρεισθον κατηγόρεισθον
Plural κατηγοροῦμεθα κατηγόρεισθε κατηγόρουνται
SubjunctiveSingular κατηγόρωμαι κατηγόρῃ κατηγόρηται
Dual κατηγόρησθον κατηγόρησθον
Plural κατηγορώμεθα κατηγόρησθε κατηγόρωνται
OptativeSingular κατηγοροίμην κατηγόροιο κατηγόροιτο
Dual κατηγόροισθον κατηγοροίσθην
Plural κατηγοροίμεθα κατηγόροισθε κατηγόροιντο
ImperativeSingular κατηγόρου κατηγορεῖσθω
Dual κατηγόρεισθον κατηγορεῖσθων
Plural κατηγόρεισθε κατηγορεῖσθων, κατηγορεῖσθωσαν
Infinitive κατηγόρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορουμενος κατηγορουμενου κατηγορουμενη κατηγορουμενης κατηγορουμενον κατηγορουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὅθεν κατηγορούμενοσ ὑπὸ τῶν φίλων πρὸσ τὸν Εὐπάτορα καὶ προδότησ παρέκαστα ἀκούων διὰ τὸ τὴν Κύπρον ἐμπιστευθέντα ὑπὸ τοῦ Φιλομήτοροσ ἐκλιπεῖν καὶ πρὸσ Ἀντίοχον τὸν Ἐπιφανῆ ἀναχωρῆσαι μήτ̓ εὐγενῆ τὴν ἐξουσίαν ἔχων, ὑπ̓ ἀθυμίασ φαρμακεύσασ ἑαυτὸν ἐξέλιπε τὸν βίον. (Septuagint, Liber Maccabees II 10:13)
  • "ἔπειτα πρεσβεύσασ ποτὲ μεθ’ ἑτέρων, καὶ πάντων κομιζομένων ἐπὶ τριήρουσ κατηγορούμενοσ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅτι στασιάζοι κατὰ τὴν ἀποδημίαν καὶ βλάπτοι τοῦ Διονυσίου τὰσ κοινὰσ πράξεισ καὶ σφόδρα τοῦ Διονυσίου ὀργισθέντοσ ἔφησεν τὴν διαφορὰν γενέσθαι αὑτῷ πρὸσ τοὺσ συμπρέσβεισ ὅτι μετὰ τὸ δεῖπνον ἐκεῖνοι μὲν τῶν Φρυνίχου καὶ Στησιχόρου, ἔτι δὲ Πινδάρου παιάνων τῶν ναυτῶν τινασ ἀνειληφότεσ ᾖδον, αὐτὸσ δὲ μετὰ τῶν βουλομένων τοὺσ ὑπὸ τοῦ ὁ Διονυσίου πεποιημένουσ διεπεραίνετο. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 55 3:7)
  • Ὅτι Βομίλχασ κατηγορούμενοσ ἔφυγε πρὸ δίκησ, καὶ Ιὀγόρθασ σὺν αὐτῷ, τοῦτο δὴ τὸ περιφερόμενον ἐσ τοὺσ δωροδοκοῦντασ εἰπών, ὅτι Ῥωμαίων ἡ πόλισ ἐστὶν ὠνία πᾶσα, εἴ τισ ὠνητὴσ αὐτῆσ εὑρεθείη. (Appian, The Foreign Wars, EK THS NOMADIKHS 1:1)
  • πρὸσ οὓσ ἀπεκρίθην ὅτι οὐκ ἔστιν ἔθοσ Ῥωμαίοισ χαρίζεσθαί τινα ἄνθρωπον πρὶν ἢ ὁ κατηγορούμενοσ κατὰ πρόσωπον ἔχοι τοὺσ κατηγόρουσ τόπον τε ἀπολογίασ λάβοι περὶ τοῦ ἐγκλήματοσ. (, chapter 19 242:1)

Synonyms

  1. to speak against

  2. to state or bring as a charge against a person

  3. to allege in accusation

  4. to be accused

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION