Ancient Greek-English Dictionary Language

κατηγορέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατηγορέω

Structure: κατ (Prefix) + ἠγορέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)goreu/w

Sense

  1. to speak against, especially before judges, to accuse, to denounce publicly
  2. to state or bring as a charge against a person, accuse of it
  3. (with accusative of object) to allege in accusation
  4. (passive voice) to be accused

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρω κατηγόρεις κατηγόρει
Dual κατηγόρειτον κατηγόρειτον
Plural κατηγόρουμεν κατηγόρειτε κατηγόρουσιν*
SubjunctiveSingular κατηγόρω κατηγόρῃς κατηγόρῃ
Dual κατηγόρητον κατηγόρητον
Plural κατηγόρωμεν κατηγόρητε κατηγόρωσιν*
OptativeSingular κατηγόροιμι κατηγόροις κατηγόροι
Dual κατηγόροιτον κατηγοροίτην
Plural κατηγόροιμεν κατηγόροιτε κατηγόροιεν
ImperativeSingular κατηγο͂ρει κατηγορεῖτω
Dual κατηγόρειτον κατηγορεῖτων
Plural κατηγόρειτε κατηγοροῦντων, κατηγορεῖτωσαν
Infinitive κατηγόρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορων κατηγορουντος κατηγορουσα κατηγορουσης κατηγορουν κατηγορουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρουμαι κατηγόρει, κατηγόρῃ κατηγόρειται
Dual κατηγόρεισθον κατηγόρεισθον
Plural κατηγοροῦμεθα κατηγόρεισθε κατηγόρουνται
SubjunctiveSingular κατηγόρωμαι κατηγόρῃ κατηγόρηται
Dual κατηγόρησθον κατηγόρησθον
Plural κατηγορώμεθα κατηγόρησθε κατηγόρωνται
OptativeSingular κατηγοροίμην κατηγόροιο κατηγόροιτο
Dual κατηγόροισθον κατηγοροίσθην
Plural κατηγοροίμεθα κατηγόροισθε κατηγόροιντο
ImperativeSingular κατηγόρου κατηγορεῖσθω
Dual κατηγόρεισθον κατηγορεῖσθων
Plural κατηγόρεισθε κατηγορεῖσθων, κατηγορεῖσθωσαν
Infinitive κατηγόρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορουμενος κατηγορουμενου κατηγορουμενη κατηγορουμενης κατηγορουμενον κατηγορουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐπεὶ δὲ ἤλγησεν καὶ ἐνόσησεν καὶ ὁ πόνοσ ἀληθέστεροσ αὐτοῦ καθίκετο, ἰδὼν τὸ σῶμα τὸ ἑαυτοῦ ἀντιφιλοσοφοῦν τῇ Στοᾷ καὶ τἀναντία δογματίζον, αὐτῷ μᾶλλον ἢ τούτοισ ἐπίστευσεν καὶ ἔγνω ἄνθρωποσ ὢν καὶ ἀνθρώπου σῶμα ἔχων, καὶ διετέλεσεν οὐχ ὡσ ἀνδριάντι αὐτῷ χρώμενοσ, εἰδὼσ ὅτι ὃσ ἂν ἄλλωσ λέγῃ καὶ Ἡδονῆσ κατηγορῇ, λόγοισι χαίρει, τὸν δὲ νοῦν ἐκεῖσ1’ ἔχει. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:8)
  • ὁρ́α γὰρ μὴ πολλήν τινα ταῦτα κατηγορῇ τοῦ ἀγανακτοῦντοσ αὐτοῦ μικροψυχίαν καὶ ἀγένειαν τῆσ γνώμησ καὶ πρὸσ ὀργὴν εὐχέρειαν. (Lucian, Prometheus, (no name) 9:4)
  • ὡσ ἅπανθ’ ὑμῖν τυραννίσ ἐστι καὶ ξυνωμόται, ἤν τε μεῖζον ἤν τ’ ἔλαττον πρᾶγμά τισ κατηγορῇ, ἧσ ἐγὼ οὐκ ἤκουσα τοὔνομ’ οὐδὲ πεντήκοντ’ ἐτῶν· (Aristophanes, Wasps, Choral, trochees 1:1)
  • καίτοι Σοφοκλῆσ γ’ ὁ ποιητήσ, τῶν ἀπολαυστικῶν εἷσ ὤν, ἵνα μὴ κατηγορῇ τοῦ γήρωσ, εἰσ σωφροσύνην ἔθετο τὴν ἀσθένειαν αὐτοῦ τὴν περὶ τὰσ τῶν ἀφροδισίων ἀπολαύσεισ, φήσασ ἀσμένωσ ἀπηλλάχθαι αὐτῶν ὥσπερ τινὸσ ἀγρίου δεσπότου. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 22)
  • ἂν δὲ φῇ δεινὰ πάσχειν καὶ κλάῃ καὶ ὀδύρηται καὶ κατηγορῇ ἐμοῦ, ἃ μὲν ἂν λέγῃ, μὴ πιστεύετε οὐ γὰρ δίκαιον μὴ περὶ τούτων ὄντοσ τοῦ λόγου νυνί, ἐκεῖνο δ’ ὑπολαμβάνετε, ὅτι οὐδὲν ἔστ’ αὐτῷ ἧττον δίκην λαμβάνειν Βοιωτῷ κληθέντι. (Demosthenes, Speeches 31-40, 46:9)

Synonyms

  1. to speak against

  2. to state or bring as a charge against a person

  3. to allege in accusation

  4. to be accused

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION