Ancient Greek-English Dictionary Language

κατηγορέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατηγορέω

Structure: κατ (Prefix) + ἠγορέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)goreu/w

Sense

  1. to speak against, especially before judges, to accuse, to denounce publicly
  2. to state or bring as a charge against a person, accuse of it
  3. (with accusative of object) to allege in accusation
  4. (passive voice) to be accused

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρω κατηγόρεις κατηγόρει
Dual κατηγόρειτον κατηγόρειτον
Plural κατηγόρουμεν κατηγόρειτε κατηγόρουσιν*
SubjunctiveSingular κατηγόρω κατηγόρῃς κατηγόρῃ
Dual κατηγόρητον κατηγόρητον
Plural κατηγόρωμεν κατηγόρητε κατηγόρωσιν*
OptativeSingular κατηγόροιμι κατηγόροις κατηγόροι
Dual κατηγόροιτον κατηγοροίτην
Plural κατηγόροιμεν κατηγόροιτε κατηγόροιεν
ImperativeSingular κατηγο͂ρει κατηγορεῖτω
Dual κατηγόρειτον κατηγορεῖτων
Plural κατηγόρειτε κατηγοροῦντων, κατηγορεῖτωσαν
Infinitive κατηγόρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορων κατηγορουντος κατηγορουσα κατηγορουσης κατηγορουν κατηγορουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηγόρουμαι κατηγόρει, κατηγόρῃ κατηγόρειται
Dual κατηγόρεισθον κατηγόρεισθον
Plural κατηγοροῦμεθα κατηγόρεισθε κατηγόρουνται
SubjunctiveSingular κατηγόρωμαι κατηγόρῃ κατηγόρηται
Dual κατηγόρησθον κατηγόρησθον
Plural κατηγορώμεθα κατηγόρησθε κατηγόρωνται
OptativeSingular κατηγοροίμην κατηγόροιο κατηγόροιτο
Dual κατηγόροισθον κατηγοροίσθην
Plural κατηγοροίμεθα κατηγόροισθε κατηγόροιντο
ImperativeSingular κατηγόρου κατηγορεῖσθω
Dual κατηγόρεισθον κατηγορεῖσθων
Plural κατηγόρεισθε κατηγορεῖσθων, κατηγορεῖσθωσαν
Infinitive κατηγόρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατηγορουμενος κατηγορουμενου κατηγορουμενη κατηγορουμενης κατηγορουμενον κατηγορουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κατηγορεῖτο δὲ αὐτοῦ ὅτι μεμήνοι καὶ ἑαυτὸν ἀπεκτόνοι. (Lucian, Verae Historiae, book 2 7:2)
  • ὡσ δὲ ἦν ἀνήκεστοσ καὶ θηριώδησ καὶ πολλὴ μὲν ὠμότησ αὐτοῦ, πολλὴ δὲ ἀσέλγεια καὶ πλεονεξία κατηγορεῖτο, τραχυνομένου τοῦ Πελοπίδου πρὸσ αὐτὸν καὶ χαλεπαίνοντοσ ἀποδρὰσ ᾤχετο μετὰ τῶν δορυφόρων. (Plutarch, Pelopidas, chapter 26 2:2)
  • ἐξ ὀμμάτων δ’ ὀρθῶν τε κἀξ ὀρθῆσ φρενὸσ κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου; (Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode7)
  • ἅμα δὲ τῷ τελευτῆσαι τὸν Στράβωνα, δίκην κλοπῆσ ἔσχεν ὑπὲρ αὐτοῦ δημοσίων χρημάτων ὁ Πομπήϊοσ, καὶ τὰ μὲν πλεῖστα φωράσασ ἕνα τῶν ἀπελευθέρων ὁ Πομπήϊοσ νενοσφισμένον Ἀλέξανδρον, ἀπέδειξε τοῖσ ἄρχουσιν, αὐτὸσ δὲ λίνα θηρατικὰ καὶ βιβλία τῶν ἐν Ἄσκλῳ ληφθέντων ἔχειν κατηγορεῖτο. (Plutarch, Pompey, chapter 4 1:1)
  • ἐπεὶ δὲ συνεκαθίζετο τὸ δικαστήριον, τότε δὴ κατηγορεῖτο τοῦ Ἰσμηνίου καὶ ὡσ βαρβαρίζοι καὶ ὡσ ξένοσ τῷ Πέρσῃ ἐπ’ οὐδενὶ ἀγαθῷ τῆσ Ἑλλάδοσ γεγενημένοσ εἰή καὶ ὡσ τῶν παρὰ βασιλέωσ χρημάτων μετειληφὼσ εἰή καὶ ὅτι τῆσ ἐν τῇ Ἑλλάδι ταραχῆσ πάσησ ἐκεῖνόσ τε καὶ Ἀνδροκλείδασ αἰτιώτατοι εἰε͂ν. (Xenophon, Hellenica, , chapter 2 40:3)

Synonyms

  1. to speak against

  2. to state or bring as a charge against a person

  3. to allege in accusation

  4. to be accused

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION