Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατακούω κατακούσομαι

Structure: κατ (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hear and obey, be subject to
  2. to hearken or give ear to
  3. to hear plainly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακούω κατακούεις κατακούει
Dual κατακούετον κατακούετον
Plural κατακούομεν κατακούετε κατακούουσιν*
SubjunctiveSingular κατακούω κατακούῃς κατακούῃ
Dual κατακούητον κατακούητον
Plural κατακούωμεν κατακούητε κατακούωσιν*
OptativeSingular κατακούοιμι κατακούοις κατακούοι
Dual κατακούοιτον κατακουοίτην
Plural κατακούοιμεν κατακούοιτε κατακούοιεν
ImperativeSingular κατάκουε κατακουέτω
Dual κατακούετον κατακουέτων
Plural κατακούετε κατακουόντων, κατακουέτωσαν
Infinitive κατακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακουων κατακουοντος κατακουουσα κατακουουσης κατακουον κατακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακούομαι κατακούει, κατακούῃ κατακούεται
Dual κατακούεσθον κατακούεσθον
Plural κατακουόμεθα κατακούεσθε κατακούονται
SubjunctiveSingular κατακούωμαι κατακούῃ κατακούηται
Dual κατακούησθον κατακούησθον
Plural κατακουώμεθα κατακούησθε κατακούωνται
OptativeSingular κατακουοίμην κατακούοιο κατακούοιτο
Dual κατακούοισθον κατακουοίσθην
Plural κατακουοίμεθα κατακούοισθε κατακούοιντο
ImperativeSingular κατακούου κατακουέσθω
Dual κατακούεσθον κατακουέσθων
Plural κατακούεσθε κατακουέσθων, κατακουέσθωσαν
Infinitive κατακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακουομενος κατακουομενου κατακουομενη κατακουομενης κατακουομενον κατακουομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακούσομαι κατακούσει, κατακούσῃ κατακούσεται
Dual κατακούσεσθον κατακούσεσθον
Plural κατακουσόμεθα κατακούσεσθε κατακούσονται
OptativeSingular κατακουσοίμην κατακούσοιο κατακούσοιτο
Dual κατακούσοισθον κατακουσοίσθην
Plural κατακουσοίμεθα κατακούσοισθε κατακούσοιντο
Infinitive κατακούσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακουσομενος κατακουσομενου κατακουσομενη κατακουσομενης κατακουσομενον κατακουσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατῆκουον κατῆκουες κατῆκουεν*
Dual κατήκουετον κατηκοῦετην
Plural κατήκουομεν κατήκουετε κατῆκουον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατηκοῦομην κατήκουου κατήκουετο
Dual κατήκουεσθον κατηκοῦεσθην
Plural κατηκοῦομεθα κατήκουεσθε κατήκουοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to hearken or give ear to

  2. to hear plainly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION