Sense

1. to hear and obey, be subject to
2. to hearken or give ear to
3. to hear plainly

Examples

• τάχ’ οὖν, ὦ Θεαίτητε, αὐτῶν τὴν πρὸσ ταῦτα ἀπόκρισιν σὺ μὲν οὐ κατακούεισ, ἐγὼ δὲ ἴσωσ διὰ συνήθειαν. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 193:6)

Similar forms

• κατακόρως (20)
• κατακοπῆναι (16)
• κατακούειν (14)
• κατακόπτειν (13)
• κατακόψαι (11)
• κατακόψας (10)
• κατάκοποι (7)
• κατακορέως (6)
• κατακοπεὶς (6)
• κατακορέα (5)
• κατακοπέντα (4)
• κατακόψειν (4)
• κατακόπτει (3)
• κατακούσας (3)
• κατακομίζων (3)
• κατακόπους (3)
• κατακορὴς (3)
• κατακόψουσι (3)
• κατακορὲς (3)
• κατακοσμεῖ (2)
• κατακόψασα (2)
• κατάκοπος (2)
• κατακομιδὴν (2)
• κατακομίσαι (2)
• κατακούων (2)
• κατακόψεις (2)
• κατάκομον (2)
• κατακορ (2)
• κατακολλᾷν (1)
• κατάκομοι (1)
• κατακορεῖ (1)
• κατακορής (1)
• κατακόψω (1)
• κατακοιμάσῃ (1)
• κατακομίσας (1)
• κατακοπεῖσα (1)
• κατακοπῶσι (1)
• κατακόρους (1)
• κατακοσμήσω (1)
• κατακούομεν (1)
• κατακόψῃ (1)
• κατακοντιεῖ (1)
• κατακόποις (1)
• κατακόπτων (1)
• κατακορές (1)
• κατάκορον (1)
• κατακοσμεῖν (1)
• κατακούητε (1)
• κατάκουσιν (1)
• κατακόψειαν (1)
• κατάκοιτος (1)
• κατακοσμῶν (1)
• κατακοῦσαι (1)
• κατάκοπον (1)
• κατακόπων (1)
• κατακορέων (1)
• κατακόρου (1)
• κατακοσμῇ (1)
• κατακούοιεν (1)
• κατακομιδὴ (1)
• κατάκοροι (1)
• κατακόσμει (1)
• κατακούεις (1)
• κατακούσειε (1)
• κατακόψει (1)
• κατακοιμηθῇ (1)
• κατακομίζει (1)
• κατακοπὲν (1)
• κατακόπου (1)
• κατακορῆ (1)
• κατακοροῦς (1)
• κατάκοσμοι (1)
• κατακούοντα (1)
• κατακόψαντα (1)
• κατάκοψον (1)
• κατακομιεῖν (1)
• κατακοπείς (1)
• κατάκοπόν (1)
• κατακόπτωσι (1)
• κατακορέσι (1)
• κατάκορος (1)
• κατακοσμεῖς (1)
• κατακούοι (1)
• κατακούω (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.