ἰσόπεδον
Second declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἰσόπεδον
ἰσόπεδου
Structure:
ἰσοπεδ
(Stem)
+
ον
(Ending)
Sense
- level ground, a flat
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- λέγω δὲ τὸ ἐν τηλικούτῳ ὄγκῳ γενομένην αὐτὴν μήτε τῦφον ἐπὶ τῇ εὐπραξίᾳ περιβαλέσθαι μήτε ὑπὲρ τὸ ἀνθρώπινον μέτρον ἐπαρθῆναι πιστεύσασαν τῇ τύχῃ, φυλάττειν δὲ ἐπὶ τοῦ ἰσοπέδου ἑαυτὴν μηδὲν ἀπειρόκαλον ἢ φορτικὸν φρονοῦσαν καὶ τοῖσ προσιοῦσιν δημοτικῶσ τε καὶ ἐκ τοῦ ὁμοίου προσφέρεσθαι καὶ δεξιώσεισ καὶ φιλοφροσύνασ φιλοφρονεῖσθαι τοσούτῳ ἡδίουσ τοῖσ προσομιλοῦσιν, ὅσῳ καὶ παρὰ μείζονοσ ὅμωσ γιγνόμεναι οὐδὲν τραγικὸν ἐμφαίνουσιν. (Lucian, Imagines, (no name) 21:2)
- "ἢ καὶ νὴ Δί’ εἴ τισ ὑποδησάμενοσ κοθόρνουσ μικρὸσ αὐτὸσ ὢν ἐρίζοι περὶ μεγέθουσ τοῖσ ἀπὸ τοῦ ἰσοπέδου ὅλῳ πήχει ὑπερέχουσιν. (Lucian, Pro imaginibus, (no name) 3:2)
- Ῥήγνυται δὲ τὸ ὀστέον τάσ τε ἀφανέασ Ῥωγμὰσ καὶ τὰσ φανερὰσ, καὶ φλᾶται τὰσ ἀφανέασ φλάσιασ, καὶ ἐσφλᾶται ἔσω ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ ἑωυτέου, μάλιστα ὅταν ἕτεροσ ὑφ’ ἑτέρου τιτρωσκόμενοσ ἐπίτηδεσ τρωθῇ, ἢ ὁκόταν, ἐπίτηδεσ τρῶσαι βουλόμενοσ ἢ ἀέκων, ἐξ ὑψηλοτέρου γίγνηται ἡ βολὴ ἢ ἡ πληγὴ, ὁκοτέρη ἂν ᾖ μᾶλλον, ἢ ὅταν ἐξ ἰσοπέδου τοῦ χωρίου, καὶ ἢν περικρατέῃ τῇ χειρὶ τὸ βέλοσ, ἤν τε βάλλῃ, ἤν τε τύπτῃ, καὶ ἰσχυρότεροσ ἐὼν ἀσθενέστερον τιτρώσκῃ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.1)
- Ὅσοι δὲ πίπτοντεσ τιτρώσκονται πρόσ τε τὸ ὀστέον καὶ αὐτὸ τὸ ὀστέον, ὁ ἀπὸ ὑψηλοτάτου πίπτων καὶ ἐπὶ σκληρότατον καὶ ἀμβλύτατον, τουτέῳ κίνδυνοσ τὸ ὀστέον Ῥαγῆναι καὶ φλασθῆναι, καὶ ἔσω ἑσφλασθῆναι ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ ἑωυτέου‧ τῷ δ’ ἐξ ἰσοπέδου μᾶλλον χωρίου πίπτοντι καὶ ἐπὶ μαλθακώτερον, ἧσσον ταῦτα πάσχει τὸ ὀστέον, ἢ οὐκ ἂν πάθοι. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.2)
- Ὅσα δὲ ἐσπίπτοντα ἐσ τὴν κεφαλὴν βέλεα τιτρώσκει πρὸσ τὸ ὀστέον καὶ αὐτὸ τὸ ὀστέον, τὸ ἀπὸ ὑψηλοτάτου ἐμπεσὸν καὶ ἥκιστα ἐξ ἰσοπέδου, καὶ σκληρότατόν τε ἅμα καὶ ἀμβλύτατον καὶ βαρύτατον, καὶ ἥκιστα κοῦφον καὶ ἥκιστα ὀξὺ καὶ μαλθακὸν, τοῦτο ἂν Ῥήξειε τὸ ὀστέον καὶ φλάσειεν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.3)