- οὐκοῦν ἢ μὴ στοχαζόμενον μαινόμενον τὸν γυμναστὴν λέγεισ, ἢ σωφρονῶν αὐτὸσ ὁμολογήσει στοχάζεσθαι τοῦ βελτίστου, τοιοῦτον δ’ οὐδὲν ἔχειν προειπεῖν οὐδ’ ἐπαγγείλασθαι. (Aristides, Aelius, Orationes, 36:5)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 36:5)
- οὐκ ἂν οὖν εἰή φλυαρίασ αἴτιοσ, οὐδ’ ἡγεμὼν, οὐδ’ ἀταξίασ, οὐδὲ τῶν αἰσχρῶν οὐδενὸσ, οὐ μᾶλλόν γε ἢ τὸν γυμναστὴν ἐθίζειν ἀμελεῖν τοῦ σώματόσ ἐστ’ εἰπεῖν ᾧ γε ὅπωσ τὸ σῶμα καλῶσ ἕξει μέλειν ὁ σοφὸσ Πλάτων φησίν. (Aristides, Aelius, Orationes, 17:4)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 17:4)
- περιγενομένων γὰρ τῇ πόλει χρημάτων συχνῶν ἀπὸ τῶν ἔργων τῶν ἀργυρείων, καὶ ταῦτα μελλόντων εἰκῆ νέμεσθαι, μόνοσ τῶν πάντων ἐτόλμησεν ἀντειπεῖν, οὐ διακόνου πρᾶγμα πράττων, οὐδ’ ὑπηρετοῦντοσ ταῖσ ἐπιθυμίαισ, οὐδ’ ἀποπιμπλάντοσ τὰσ ἡδονὰσ, ἀλλὰ μᾶλλον, ὥσ γέ μοι φαίνεται, συμβούλου καὶ διδασκάλου, καὶ τὸ μὲν ἥδιστον ἑκόντοσ ὑπερβαίνοντοσ, τὸ δὲ βέλτιστον προορωμένου καὶ πράττοντοσ, κἂν δέῃ λυπῆσαι, καὶ τὸν ἰατρὸν, ἀλλ’ οὐ τὸν ὀψοποιὸν μιμουμένου, μᾶλλον δὲ καὶ τὸν γυμναστὴν, ὡσ ἂν σὺ φαίησ, εἴπερ πρὸ τοῦ κινδύνου καὶ τῶν δυσχερῶν ἔπραττε τὸ συμφέρον καὶ ὅπωσ μὴ ὑποδώσει τοῖσ Ἕλλησι τὰ πράγματα. (Aristides, Aelius, Orationes, 72:6)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 72:6)
- δεῖν γὰρ τὸν ἰατρὸν τὴν μὲν ὑπάρχουσαν ὑγίειαν διασώζειν, τὴν δ’ οὔπω παροῦσαν ἐμποιεῖν, ὥσπερ τὸν γυμναστὴν τὴν μὲν ὑπάρχουσαν ῥώμην διασώζειν, τὴν δ’ οὔπω παροῦσαν ἐμποιεῖν. (Aristides, Aelius, Orationes, 173:14)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 173:14)
- καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ γνῶναι τίνι δεῖ γυμνασίων καὶ πότε καὶ πόσων καὶ ποίων τινῶν ἑκάστῳ λέγω τῶν ἰδιωτῶν τῆσ τοῦ ἰατροῦ σοφίασ ἤδη γίγνεται, καὶ οὗτόσ ἐστιν ὁ πέμπων παρὰ τὸν γυμναστὴν, ἂν δέῃ. (Aristides, Aelius, Orationes, 174:2)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 174:2)